Life goes on

De verkiezingen achter de rug, het land is een nieuwe president rijker en dit alles zonder al te veel onrust.
Wat wij er precies van vinden is moeilijk te zeggen. We zijn blij met de vreedzame wijze waarop de verkiezingen verlopen zijn. We bewonderen de miljoenen Kenianen. Uren en uren, oplopend tot 8 a 10 uur in de brandende zon, samengepakt als kippen in een legbatterij in de rij staan om uiteindelijk je stem te mogen uitbrengen. Dit met de hoop op een betere toekomst voor het land en voor iedere Keniaan afzonderlijk.
Het begrijpen doen wij niet. Uhuru Kenyatta, een man, met een verleden….
Ook wij hopen op een betere toekomst en dus begrijpen we misschien een heel klein beetje waarom de Kenianen op 4 maart gekozen hebben voor vrede, in plaats van democratie en gerechtigheid.

De week van de verkiezingen is Nairobi omgetoverd tot een spookstad. De straten zijn leeg. Mensen worden naar huisgestuurd van hun werk en de kinderen zijn vrij.

Wanneer op zaterdag 9 maart de uitslagen bekend worden gemaakt blijkt Uhuru de meerderheid van stemmen te hebben behaald. 50,07 % niet erg overtuigend. Odinga vecht deze uitslag aan en dan lijkt het nog steeds mist in te kunnen gaan. Zowel Kenyatta als Odinga geven aan dat ze zich zullen neerleggen bij de uitspraak van het gerechtshof, wij houden ons hart vast.

Op 28 maart pakken wij onze koffers en vliegen we naar Nederland.
Brrr, wat is het koud, als we aankomen in Nederland. We worden gelukkig met veel warmte onthaald, maar hebben veel moeite ons lijf en leden te laten wennen aan de Hollandse temperaturen. We genieten van onze familie en vrienden, maar blijven in gedachten deels in Kenia. Wat zal de uitspraak zijn, blijven de mensen rustig, vrede of een herhaling van zetten?

Op zaterdag 29 maart komt het verlossende woord. De rechter bepaald, de verkiezingen zijn eerlijk verlopen, Uhuru heeft de meerderheid van stemmen.
Op 9 april 2013 zal Kibaki zijn positie als president van Kenia overdragen aan Uhuru Kenyatta. Het blijft rustig.

Waar we vooral niet kunnen genieten van de kou genieten we des te meer van onze familie, vrienden en de leuke dingen die we doen in Nederland.
Siem kan de kou echt niet aan en ligt bijna een week, geveld door een akelig virus, bij oma op bed.

Met de grote mannen doen we een dagje Efteling. Gijs die inmiddels een lengte van 1.16 cm heeft, heeft vanaf deze dag officieel de status van held bereikt. Zonder vrezen stapt hij met Alexander in Joris en de draak, de grootste houten achtbaan van Europa, die met een noodgang over de rails dender. Stuiterend komt onze grote man uit de attractie. Naut kijkt vanaf dat moment met nog meer bewondering naar zijn oudere broer.

We genieten van ieder moment. Gijs logeert bij verschillende van zijn vriendjes, we borrelen, logeren, lachen, eten, drinken en ontspannen.
Opnieuw realiseren we ons dat, dat wat we hebben in Nederland ons zeer dierbaar is.

Het weekje Rabbit Hill maakt de vakantie voor de mannen compleet. Siem is redelijk opgeknapt van zijn virus en dus laat hij zich in de laatste week ook van zijn beste kant zien. De mannen spelen, zwemmen, ravotten in zowel de binnen als buitenspeeltuin en gaan op in hun neefje, nichtjes en de opa’s en oma’s.

Voordat we eraan toe zijn, is het moment van afscheid nemen dan ook alweer daar. Ondanks de kou was het heerlijk!
Toch zetten we al in het vliegtuig ons lijf en leden weer in de Nairobi stand. Deze switch, terug naar de warmte, is een stuk gemakkelijker te maken….

Het voelt goed om thuis te zijn, al valt het op maandagochtend voor geen van allen mee, ons bed uit te komen en ons klaar te maken voor school en werk.

Na een week is iedereen terug in het ritme van alle dag. Tijd om weer eens wat leuks te ondernemen.

Een bezoek aan de kaasfabriek van Brown’s stond al enige tijd op onze wensenlijst. Met een vijftal gezinnen rijden we in colone richting Tigoni. Land van thee, koffie en dus ook kaas!

Midden tussen de thee en koffie, ligt in een afgelegen gebied een kleine kaasfabriek, gerund door een Engelse familie.
Bij aankomst worden we met een verfrissend glas limonade de tuin in gestuurd. De kaasdips, gefrituurde kaasjes en andere snacks volgen al snel.

Terwijl de kinderen zich vermaken in de tuin, komen we allemaal bij van de rit. Als snel worden we naar binnen geroepen waar iedereen verzocht wordt zich te hijsen in een stofjas, haarnet en schoenzakken, een mooi gezicht.
We krijgen een rondleiding door de fabriek, de Keniaanse dame die ons rondleidt, houdt er de vaart in. Ze weet veel waarbij haar verhaal wordt aangevuld door de visuele en aromatische indrukken die de fabriek ons te bieden heeft.
Na een rondleiding van een 45 minuten eindigen we waar we begonnen zijn. In de tuin staan ondertussen prachtig, grote gedenkte tafels. De kaasplanken worden opgediend, de wijn wordt rijkelijk geschonken en de zon schijnt.
Terwijl de volwassenen heerlijk natafelen gaan de kinderen op onderzoek uit.
De koeien, varkens, konijnen en de hooiberg worden ontdekt. Er worden hutten gebouwd in het hooi, de koeien krijgen eten en als slagroom op de taart mogen de kinderen ook nog de koeien melken!

Dank je wel Browns voor wederom een onvergetelijke dag!

Dinsdag vieren we de komst van de nieuwe koning. De kinderen zijn volledig in Oranje sfeer. Op school worden we vereerd met een bezoek van de NOS en de ambassadeur. Wie weet zien jullie onze kinderen nog op het journal. We zullen er in ieder geval een mooi feest van maken.

Liefs Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem