Beads, baths and bumps……

De badkamer….zijn we een week lang dolgelukkig met water in de douche dat keurig stroomt van de negen aflopende tegels naar het douche putje, loopt het toiletreservoir vol zonder te stoppen met als gevolg dat we vanaf afgelopen zondag, drie keer per dag een ondergelopen badkamer hebben…

Jullie weten ondertussen hoe snel en gemakkelijk zaken geregeld worden en dus wordt zondagavond nog de eerste SMS gestuurd met bijlage emergency….. geen reactie, dat biedt perspectief. Maandagochtend wordt de badkamervloer weer droog getrokken en hervatten we ons SMS en bel offensief. De emergency is volgens de huismanager ook hoog: “someone should have come” was dan ook de reactie op maandagavond…. We dweilen en trekken dapper door. Woensdag lijkt er wat te gaan gebeuren, ze sturen iemand langs. Natuurlijk niet om iets te doen, maar om te kijken en te concluderen dat het waterreservoir van het toilet overloopt, wat een vakmensen.
Donderdag komen ze terug om het te repareren. Het was toch donderdag. Langzaamaan beginnen we aan ons zelf te twijfelen. Nog steeds trekken en dweilen we drie keer per dag de badkamer vloer. Donderdagavond Sms’en we nog maar eens om aan te geven dat er ook deze dag niemand in de buurt van Exotic Valley is geweest die in de verste verte door zou kunnen gaan voor loodgieter of iets in die trant. De manager doet alsof hij verbaasd is, afleidingsmanoeuvre nummer 18, doen alsof je neus bloed….

Morgen dan want ook deze fijne man geeft toe dat het hier gaat om een emergency. Wij geven aan de vriendelijke man door dat het heel fijn zou zijn maar dat er alleen in de ochtend en anders tussen 13.00 uur en 15.00 uur iemand thuis is. Op een ander moment hoeven ze niet te komen want dan zullen ze een gesloten deur aantreffen. In de ochtend dweilen en trekken we voor de 21e keer deze week de badkamervloer droog met het idee dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn, of niet… In de ochtend zien we niemand in de buurt van Exotic Valley die door kan gaan voor loodgieter of iets in de trant en voelen wij opnieuw nattigheid. Juist ja, de badkamer vloer voor de 22e keer deze week blank. We bellen en volgens manager Daniel is er iemand onderweg. Nu hebben wij na bijna vier maanden duwen en trekken aan Daniel geen hoge pet op van deze man. Om 15.10 uur zit Kim met de kinderen in de auto, ronkende motor, klaar voor vertrek naar een feestje, als er uit het niets ineens een man die in de verste verte door zou kunnen gaan voor loodgieter, natuurlijk. We maken de beste man met weinig woorden duidelijk dat hij zijn materiaal kan inleveren, weer kan vertrekken en morgenvroeg voor tien uur kan terug komen om de klus te klaren. De arme man is onder de indruk, levert zijn tasje met onderdelen voor het overlopende reservoir in en loopt op rassé schreden richting de poort. Zaterdag ochtend om 8.00 uur staat hij op stoep. We dweilen en trekken nog één keer de badkamer vloer en wachten vol spanning af wat de volgende emergency zal zijn…

Om 10.00 uur staat Marieke op de stoep. Ze werkt voor RNW, radio Nederland Wereldomroep, en trekt de wereld over om nieuw promotiemateriaal te maken. De boel wordt in scene gezet. Alex ligt al blackberry-end in de hangmat terwijl moeder in een ander hoekje van het balkon met de kinderen een boekje leest. Gijs vindt het geweldig, speelt elke in scene gezette scene mee en doet er het liefst nog een schepje bovenop. Buiten mag hij dan ook met een radio doen wat hij wil. De radio vliegt letterlijk door de lucht, antenne in op de stoep, uit tussen de palmbomen. Marieke vindt het geweldig, moedigt hem nog een beetje extra aan, zich niet realiserend dat Gijs ondertussen van gekkigheid niet meer van ophouden weet. Dat wordt een gezellige middag…

Om wat tot rust te komen, rijden we richting de KAZURI beads factory. KAZURI betekent klein en prachtig in het Swahili. De oprichtster Susan Wood startte Kazuri in 1975 met twee medewerksters, beide alleenstaande moeders. Het doel van de oprichtster was werkgelegenheid creëren voor deze kwetsbare groep, zodat ze in staat waren een (constant) inkomen te verdienen. Deze filosofie staat nog steeds overeind en inmiddels werken er 340 vrouwen. Kazuri is een sociale en zeer succesvolle formule. De kralen worden all over the World verkocht, van de VS tot Engeland van Duitsland tot het kleine ‘kikker’ Nederland…

Het proces van het mengen van de klei en het water, het uitpersen van het water, het rollen en draaien van de kralen is leuk en leerzaam om te zien. De dames, in de leeftijd van 18 tot ongeveer 65 beschilderen de kralen met glazuur in allerlei vrolijke kleuren. Als dat gebeurd is, gaan ze op stalen pinnen de oven in. Tot slot worden de kettingen en armbanden geregen volgens een modelbeschrijving Gijs rolt zijn eerste KAZURI bead en Naut bumps zijn hoofd buiten op de kleine kiezel kralen. Als er één bumped…… dan volgen er meer.

We lunchen bij Amani waar Naut te grazen wordt genomen door een Nederlands/ Duitse peuter. Bij de glijbaan gebeurt het. Naut staat nietsvermoedend te kijken naar zijn grote broer als het kleine monster hem voor de eerste keer aanvalt, HUP voorover op de kleine kiezels, bump nummer twee is een feit. Naut verplaatst zich en stelt zich dit keer enigszins verdekt op achter de kleine houten rhino. Het kleine monster laat zich niet van de wijs brengen en stapt dapper af op zijn prooi, SCRRRATZZZ, de kleine scherpe nageltjes van het kleine monster staan in Naut zijn wang. Dit keer is er enig verweer, hij duwt het monster van zich af waarna hij het toch nog op een heel zielig krijsen zet. Wij grijpen in en kijken nog maar eens extra vals naar de Nederlands/ Duitse ouders die vervolgens het kleine monster op een stoel ver van zijn prooi vast zetten en hem streng toespreken waarop ook het kleine monster het op een krijsen zet, tijd om te vertrekken.

Zondagochtend, de mannen banjeren al wat door het huis, KNAL, en weer dat gekrijs. Naut is met zijn voorhoofd op de punt van de tafel gevallen, gevolg bump nummer drie, dit keer aangevuld met een gat. De kleine man ziet eruit als een gehavende zebra, maar blijft er vrolijk onder.

Zo leren in Kenia klein en groot met vallen en opstaan…

Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut