Op een gegeven moment…

Het houdt natuurlijk een keer op met de mannetjes, de uitjes en de wilde dieren, maar dan blijft er nog genoeg over, ‘the little things in life’, minder spannend misschien, maar zeker zo waardevol.

Wat wij doen als we niet in een national park zijn of ons druk maken om de huismannetjes?

We fietsen rondjes in en om de compound, puzzelen, kleien, tekenen, we bakken koekjes, bouwen kastelen met blokken, zwemmen, sporten, werken, drinken koffie. Eigenlijk doen we dan vooral de dingen die we ook deden in Nederland.

Deze week huren we op donderdag onze oppas extra in en gaan gewoon gezellig een avondje naar de film. Niks anders dan in Nederland behalve dan de prijs van een kaartje 500 shilling ( 4,5 euro) en na afloop door de boekenwinkel terug naar de poort van het winkelcentrum waar de bewaking staat om je een goede reis thuis te wensen.

Vrijdag staat volledig in het teken van de goede oude Sint Nicolaas die ondertussen ook zijn weg naar Kenia heeft gevonden. We volgen trouw iedere avond het Sinterklaas journaal en knutselen, tekenen en zingen de hele dag door om de goede man maar aan onze kant te houden.

Vrijdagavond zetten Gijs en Naut hun schoen en ook wij doen mee. De hele schouw staat vol met schoenen, wortels, water voor Americo, de tekeningen en een brief. Er wordt opnieuw gezongen, gezongen en gezongen.

Gijs maakt zich nogal zorgen over dat hele Sint gebeuren. Hoe moet dat nou toch met die arme man op de daken: “Ja, mam, want op een gegeven moment dan wordt hij toch moe, dan is hij op het dak en dan zitten de pieten daar ook en dan op een gegeven moment moet zielenpiet huilen. Waarom?” “Omdat hij terug naar Spanje wil?” “Waarom? ” “Omdat hij zijn moeder mist”. “Waarom?” “Daarom Gijs”. “Dus op een gegeven moment wil hij weer naar Spanje”. “Ja, Gijs”. “Waarom?” “Grrrrrrr”.

Gijs heeft twee nieuwe stopwoorden… hoe hij er aan komt? Wij hebben geen idee, maar vragen ons wel af…. Waarom? En vooral hoe lang zoiets duurt….

Omdat de Sint normaal gesproken Kenia voorbij vaart zijn de winkels hier alvast gehuld in kerstsferen. Het is 30 graden en de kerstbomen, sneeuwpoppen en kerstverlichting vult de straten en winkels. Als je niet beter zou weten zou je denken dat je in Las Vegas bent beland. Rondom de winkelcentra is het één grote flikkerende lichtzee.

Wij proberen de kerstboom buiten de deur te houden tot 6 december, maar gaan wel alvast naar de bizar bazaar, de christmas bazaar voor bij uitstek expats, gerund door KC’s de witten Kenianen die al drie of vier generaties in Kenia wonen en werken. De vrouwen dragen hoedjes, de mannen rode bandplooibroeken. De Kenianen die je ziet zijn er uitsluitend voor het regelen van het gebeuren op het parkeerterrein en het opruimen van de troep die de expats niet in, maar naast de prullenbak gooien.

Het terrein ziet er fantastisch uit, allemaal kleine circustentjes met allerlei prullaria, kids kunnen schilderen, zich natuurlijk vermaken op het bouncing castle, snacken bij de Indiase, Keniaanse en andere Oost-Afrikaanse eettentjes en er kan gedanst worden op de vrolijke beat van de drumbands. Leuk om even te kijken, maar wat ons betreft een te groot contrast met real life Kenia. We kopen wat kerstversiering en maken ons snel weer uit de voeten…

’s Avonds hebben we een etentje bij vrienden waar wij zoals het echte Hollanders betaamt nog net niet te vroeg, maar tien minuten na de afgesproken tijd aankomen. Het andere stel komt op zijn Keniaans fasionable late. Dat is niet zoals in Nederland zo tussen het kwartier en een half uur, maar gewoon een uur en 20 minuten… we hebben nog wat te leren. Het was een heerlijk avondje, jammer dan wel dat de kids hun programma daar niet op aanpassen en we ze ook vanmorgen gewoon fris en vrolijk om zes uur naast ons bed hadden staan… pluk de dag!

Alexander vertrekt naar Naivasha voor een training, wandelt tussen giraffen en buffels. De rest van de familie duikt nog even in het zwembad, wie weet komen wij ook nog een verdwaalde hippo tegen.

Lieve groeten,

Alexander, Kim, Gijs en Naut