VAKANTIE....nou ja... bijna VAKANTIE

Terwijl Kim op school in de bibliotheek probeert de laatste zaken van het schooljaar af te ronden, zit Alexander in Nederland. Samen met zijn ouders gaat hij ziekenhuis in en ziekenhuis uit.

Helaas kregen we vorige week een verontrustend telefoontje uit Nederland. De vader van Alexander blijkt ernstig ziek. Wat zitten we dan veel te ver weg.... en wat gaat er de afgelopen weken allemaal door ons hoofd.

Gelukkig kan Alexander op zondagavond de vlucht naar Nederland nemen en kan hij ze deze week bijstaan. Wij wachten hier in Kenia in spanning af en wensen opa en oma, Arnold en Eline heel veel sterkte.

Vorige week vrijdag is voor de kinderen de vakantie al begonnen. De mannen zijn er beide erg aan toe. Wat zijn ze moe van een schooljaar hard werken, leren lezen, rekenen, Engels, zwemmen en ga zo maar door...

Veel tijd om bij te komen is er niet. Zaterdagavond arriveert de eerste visite. Wat is het fijn om zus Chantal en de familie bij ons in Nairobi te hebben.

Zoals verwacht, pakken de kinderen de gewoon weer op, dit alsof ze elkaar gisteren nog gezien hebben. Er wordt geknuffeld, gespeeld, gekletst en gezongen.

Zondag vertrekken we met 2 auto’s vol richting Limuru. We gaan naar de boerderij, op bezoek bij Els een collega van Kim. Op de boerderij is het een feest. De kippen, honden en ezels verwelkomen ons met luid getok, geblaf en gebalk. Terwijl de volwassenen zich tegoed doen aan al het lekkers wat de boerderij te bieden heeft, voeren de kinderen de dieren en bezetten ze de twee oldtimers die als klimtoestellen in de tuin staan opgesteld.

Na de lunch vertrekken we richting land om groente en fruit te oogsten. Fenne en Gijs vormen een team, Naut en Mare het andere. Strjdend trekken ze over het land: kappend, hakkend en zagend. Na een uur zijn beide plastic tassen gevuld met paprika’s, courgette’s, venkel, citroengras, peterselie, koriander, aubergine en ga zo maardoor. Een geslaagde middag waar we ook in de avond nog de vruchten van plukken. Op het menu venkelsoep en een salade van eigen pluk!

Na het weekend moet er weer gewerkt worden. De familie vermaakt zichzelf en voordat we het goed en wel in de gaten hebben, zitten we op dinsdagavond met z’n allen, wederom in twee auto’s, op weg naar Naivasha.

Elisabeth heeft voor de gelegenheid 30 pannenkoeken gebakken die we bij aankomst met veel smaak veroberen.

Met uitzicht op het meer, drinken we onze koffie en doen we spelletjes. De dagen erop vermaken we ons door te gaan zwemmen, potten te bakken te wandelen, bootje te varen en vooral door gezellig samen te zijn.
Alexander kan helaas niet blijven. Hij en Siem gaan woensdag terug naar Nairobi om vervolgens op vrijdagavond weer bij ons aan te sluiten. Op donderdag belt Alexander ons op met nog meer verdrietig nieuws: onze lieve poes Cato is overreden. Vooral Naut is erg verdrietig, allemaal trouwens. Gijs ziet ook wel een klein voordeel: “ heel misschien kunnen we nu wel een hondje nemen?!” Het huis voelt kaal zonder ons kleine monster!

Zaterdagochtend vertrekken we in alle vroegte naar Lake Elementaita. We doen daar nog een nachtje sleeping warrior. Ruim een jaar geleden waren we daar ook. De rit, die in principe vanuit Nairobi ongeveer 2 uur zou moeten duren, werd toen een ritvan 4,5 uur omdat we volledig de weg kwijt raakten in het NO mans land rond het meer. Deze keer zijn we vastbesloten dat niet weer te laten gebeuren. Op volle kracht , scheuren we achter elkaar aan linea recta naar de lodge. Enorme stofwolken trekken aan ons voorbij. Ook dit deel van Kenia blijft prachtig.

Niet van te voren gepland, besluiten we in de middag lekker te gaan zwemmen bij de buren in the sleeping warrior lodge. Het zwembad heeft een prachtige ligging. Het uitzicht beneemt ons de adem en we beseffen ons weer meer dan ooit dat we moeten genieten van iedere mooie dag! S’avonds doen we een gamedrive en worden we verrast door honderden zebra’s, impala’s, jackals, giraffen en ga zo maar door. Siem en Tije blijken bedreven spotters. Al wijzend en kraaiend attenderen zij ons op al het ronddartelende wild.

Om onze luiheid van de afgelopen dagen een beetje te compenseren besluiten we op zondag de ‘slapende krijger’ te vereren met een bezoek. De manager van het hotel vindt het maar niks en probeert ons te overtuigen af te stappen van ons idee: “Met kleine kinderen duurt de klim minstens 3 uur, het pad is rocky en gaat stijl omhoog en O,Ja had ik het al gehad over de buffels die er boven rondlopen?”
Wij laten ons niet zomaar uit het veld slaan en besluiten toch te gaan. Wel laten we ons een extra bewaker aanpraten die, mocht het nodig zijn, ook de kinderen nog een handje kan helpen.
Bewapend met flessen water, ribena en wat geroosterde boterhammen gaan we op pad. Op het pas heeft zich net een kudde van zo’n 50 koeien verzameld. Ook zij maken de klim naar boven.
Na een meterof 50 klimmen, beland nichtje Mare samen met neef Gijs in de koeienpoep! Gelukkig geven beide zich door deze stinkende pech niet gewonnen en klimmen ze dapper door. Als getrainde berggeiten gaan de 4 de berg op. De oudjes volgen...
Siem en Tije bekijken alles vanaf hoogte en lijken te genieten van het hele gebeuren. Boven op de kin van de krijger aangekomen zijn we allemaal moe en trots! We vervolgen onze weg naar beneden, over inderdaad rollende keien en steile stukken met los zand. Af en toe gaat er iemand onderuit, maar de schade blijft beperkt. Na 1 uur en 45 minuten hebben we de hele sleeping warrior doorkruist. Wat nou... 3 uur!
Bij terugkomst verteld de manager ons nogmaals dat het hem een niet zo’n verantwoorde onderneming had geleken, “ maar(gaf hij ruiterlijk toe)... ik moet zeggen dat jullie me hebben verrast.

En zo zit er alweer een kleine week vakantie op! Alexander vliegt naar Nederland en Kim gaat weer aan het werk. Gelukkig kan het werk gecombineerd worden met hier en daar leuke uitstapjes met de kinderen. Maandag middag gaan we naar het project van Sieraden 4 life. Zowel de meisjes als de jongens ontwerpen en vervaardigen de mooiste, stoerste en meest opzichtige creaties.
De volgende dag gaan we naar de manege. Gijs rijdt in het bos terwijl de anderen een rondje doen in de week en vervolgens de pony’s hun welverdiende beautytreatment geven.

Ondertussen pakt Kim, tussen de bedrijven door, de koffers. Nog 1 nachtje slapen, dan komt Alexander weer thuis en vertrekken we met z’n allen richting Watamu.

Hello Beach.... here we come.

Wij wensen iedereen een fijne zomervakantie, PLUK DE DAG!

Liefs Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem