De grote 4, 40 en 42 keer 2!

We zijn druk…. Zoals iedereen. Tijd om de site bij te houden lijkt er de laatste tijd wat bij in te schieten. Voordat we ongemerkt in november zitten als nog een update van het reilen en zeilen in huize van Schie.

11 september de verjaardag van Naut. 4 jaar een enorme mijlpaal, zeker als je het hem zelf vraagt. Al maanden is duidelijk dat het een onderwater feest moest gaan worden. Een niet al te ingewikkeld thema waar we wat mee kunnen en dus gaan we helemaal los met het bakken van cakes, versierd met dolfijnen, waterplanten, haaien, palmbomen en zeehonden, worden er vissen cupcakes gebakken om te trakteren op school en wordt de achtertuin omgetoverd tot een groots aquarium waar de kinderen kunnen ‘haai happen’, ‘vissen hengelen’, ‘parels zoeken’, ‘dolfijn kunnen prikken’ en ‘vissen op het droge’ kunnen brengen.

Naut voelt zich een week lang erg jarig en geeft vervolgens nog twee weken lang aan dat hij nog steeds “een heeeeel klein beetje jarig is”. Nu is het dan officieel Naut zit in groep 1. Het is wel wennen. Hij komt dan ook iedere dag helemaal gesloopt naar huis .

De slingers blijven hangen, Kim viert het klein en dan is het de beurt aan Alexander, 40! Een verjaardag die je niet zomaar voorbij kunt laten gaan.

In de ochtend verzorgen de mannen ontbijt en worden er 40 ballonnen opgeblazen. Het huis is versierd en een seventies taart door Gijs en Naut gebakken. Alexander slaapt uit (tot 8 uur) langer kunnen de mannen het niet uithouden. Hij krijgt koffie op bed en wordt verwend met een, geheel door Gijs, Naut en Siem vol getekend loopshirt (te dragen in New York), van ieder kind een doos beplakt met foto’s en tekeningen en nog een aantal gekochte cadeau’s.

Na het uitblazen van de kaarsen en het eten van de taart, vertrekken Gijs en Naut naar een kinderfeestje en gaat Siem een paar uur naar vrienden zodat Alexander en Kim een middag naar de spa kunnen. ’S Avonds nog fijn uit eten om de rest van het feest nog even tegoed te houden tot 6 oktober. Vanavond gaat er gedanst en gedronken worden op dit heugelijke feit… we hebben er zin in.

En dan: TIS

Voor degene onder jullie die deze afkorting nog niet kennen, This Is Afrika! De afgelopen maand hebben we een aantal van die typische gevalletjes bij de hand gehad.

Het begon met een kapotte televisie. De dag daarvoor was er niets aan de hand en hadden we nog een DVD-tje gekeken. De volgende dag, ten tijde van sesamstraat, bleef het scherm zwart. Wat Kim ook probeert, geen beweging in te krijgen. De eerste beschuldigingen zijn aan het adres van Siem. Hij houdt er namelijk nogal van aan snoeren te trekken. Met een zeer onschuldig gezicht schudt hij driftig van “Nee”. Niet dat we denken dat hij begrijpt wat er aan hem gevraagd wordt, maar toch! Elisabeth schiet hem te hulp en verschaft hem een alibi. De hele dag is hij in haar buurt, dus niet alleen in de woonkamer geweest. Gijs en Naut zijn er ook “ECHT NIET, MAMA”aan geweest.

Alexander komt thuis en begint gelijk de snoeren te controleren. Na een uurtje of wat geeft hij op, er moet een deskundige bij komen. Nu weten jullie ondertussen dat het vinden van een deskundige op wat voor een gebied dan ook, in Kenia niet de gemakkelijkste klus is, maar in deze zijn we er snel uit, Michael ‘BVN schotel’, heeft nog wel een vriendje, Tinus TV. De beste man komt en ontmantelt in een middag onze hele televisie. In eerste instantie lijkt hij het niet te kunnen vinden, maar dan komt hij triomfantelijk de woonkamer binnen met in zijn hand…. een Gecko!

Dit kleine, doorzichtige, ondertussen verfrommelde hagedisje, is in de televisie gekropen en daar vervolgens geëlektrocuteerd. Door de ontstane kortsluiting heeft de televisie het begeven. Gelukkig weet Tinus TV de televisie te repareren en roept hij bij vertrek, “chance of one in a million!”

Nog geen week later komen we thuis van een borrel bij vrienden. Simon de tuinman, vraagt of de jongens er ook zijn en vertelt dat hij een verrassing voor ze heeft. Enthousiast dartelen Gijs en Naut achter hem aan de tuin in om vervolgens door het dolle, gillend en dansend terug binnen te komen,

“We hebben baby konijnen, we hebben babykonijnen, we hebben baby konijnen!” Wij denken het verkeerd te verstaan, “Baby konijnen?!, We hebben maar één konijn!”

Toch laten we ons overhalen en lopen mee naar het hok van flipoor. Tot onze grote verbazing zien we naast ons konijn ‘Flipoor, ‘vier piepkleine, donzige maar zeker herkenbare baby konijnen. Hoe kan dat?

Bij navraag vertelt Simon ons dat hij er een middag een mannetje heeft bijgezet.

Dus bij deze: GRATIS AF TE HALEN
4 schattige, zachte, pluizige konijnen
Njumbi road, Lavington, Nairobi

Tussen de bedrijven door wordt er ook nog hard getraind door zowel Alexander als Kim. Nog drie weken en dan is het zover voor Kim, nog vier weken dan is het zover voor Alexander. Jawel, ze gaan het weer doen het lopen van een Marathon . Kim hier in Nairobi, Alexander daar in New York.

42 kilometer en dat op een hoogte van 1800 meter, in de brandende zon, stof happend over veel vals plat.

Of

42 kilometer op een hoogte van 0 meter, Indian summer, strak asfalt over toch ook wel wat vals plat.

Beide niet mis te verstaan.

Onszelf blijven uitdagen, grenzen verleggen en vooral gezond en fit blijven, allemaal redenen om deze uitdaging aan te gaan.

Daarbij is ook onderstaande een belangrijke reden om onze loopschoenen uit de kast te halen en af te stoffen:


3 jaar geleden bezocht Kim voor het eerst Jukumu Letu; een kinderdag verblijf voor de kansarme kinderen in de sloppen wijken van Ngong - Nairobi. Het bezoek maakte toen diepe indruk op mij. Vooral toen initiatief neemster Carol mij mee nam de sloppenwijk in, om te laten zien hoe de kinderen hier wonen. De meedogenloze aanblik van armoede maakte dat ik me schaamde. Wij hebben het zo goed, en deze mensen hebben het zo ontzettend slecht. Niets hebben ze, alleen een hutje van golfplaten en een plank om op de slapen. Armoede is zo vaak op televisie dat je gewend raakt aan de schokkende beelden. Maar als je tussen deze mensen staat, voel je dat we hetzelfde zijn. Mensen met humor, liefde, gevoel en dromen. Alleen wij hebben het geluk dat we in het veilige, rijke Nederland zijn geboren en deze mensen niet. Elke dag worden deze mensen geconfronteerd met de harde realiteit dat het maar de vraag is of ze s’avond brood, of beter gezegd Ugali, op de plank hebben. Geen werk, geen eten. De veelal alleenstaande moeders komen thuis en moeten tegen hun hongerige kinderen zeggen dat er deze avond geen eten is. Dat de kinderen met honger naar bed moeten.

Terwijl de moeders werk zoeken, blijven de kinderen vaak alleen thuis met alle gevaren van dien. Ongelukken maar zeker ook misbruik liggen op de loer. Carol heeft Jukumu Letu opgericht om deze kinderen een veilige plek te bieden. Waar ze kunnen spelen, eten, leren en ook een plek waar de kinderen leren dat ze een mooie toekomst kunnen hebben. Dat ze met goed onderwijs iets kunnen bereiken.

Nu ruim 3 jaar later is er zoveel veranderd. Speeltoestellen op ‘het plein’, nieuwe containers die dienen als extra leslokalen en veel blije, vrolijke, ‘gezonde’ kinderen. Een groep van 120 kinderen is uitgegroeid naar een groep van 160 kinderen.

De lokalen zijn opgeknapt, er zijn ondertussen een aantal bekwame leraressen, een nieuw klaslokaal voor de oudere kinderen, een nieuwe keuken (bij elkaar gerend door Alexander en Kim tijdens de halve marathon in Lewa 2010 (gesponsord door jullie), watertanks, speeltoestellen, boeken, speelgoed, knuffels en goed en gezond eten. Carol heeft zelfs met de donaties een nieuwe Jukumu Letu opgezet in Kisumu, in het Westen van Kenia. 160 kinderen hebben nu ook hier een veilige plek gevonden. Nog steeds is het verschil tussen ons en deze mensen groot. Maar er is vooruitgang en toekomst. Kinderen met een toekomst voor alle 300 kinderen waar Carol met zoveel liefde voor zorgt

Voor de groei van Jukumu vragen wij jullie om ons te sponsoren…

Hopelijk kunnen jullie afgaan op ons oordeel dat een donatie aan Jukumu echt de moeite waard is en stromen de reacties op deze oproep binnen.

Laat het ons weten via de site of onze mail.


Lieve sportieve groet,

Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem