The winner takes it all……

We beginnen deze week met een korte update over de vorderingen die we maken op het gebied van onze douche en het innige contact dat we ondertussen onderhouden met de baas van de baas van de baas van de baas van Julius van Villa care, een haat liefde verhouding wel te verstaan.

De klusjesman waarmee de afspraak in de agenda stond voor afgelopen maandag , niet om te beginnen maar om te horen wanneer de klusjesman in de loop van afgelopen week zou beginnen, is niet geweest. Wel is afgelopen maandag, onaangekondigd, de baas, van de baas, van Daniel (de baas van de baas van de baas van Julius) langs geweest om te concluderen dat er niemand geweest is.

Dinsdag hebben we lekkage in het trappenhuis en woensdag staat opnieuw de kamer van Elisabeth blank, maar er is ook goed nieuws. Herman, de broer van de huiseigenaar, heeft de tegel goedgekeurd voor de vloer van de douchebak. Het is niet een tegel die overeenkomt met de huidige tegel en dus zagen wij ons alweer drie maanden extra tijdens het douchen met één van onze voeten het neerkomende water richting de afvoer schuiven, maar Herman is of kleurenblind of wordt zo langzaamaan gek van zijn buren van exotic valley nummer drie. Het maakt ons niet uit, opnieuw gloort er hoop aan de horizon… Gelijk maar de lekkage in het trappenhuis en de overstroming bij Elisabeth toegevoegd aan de things to do lijst van de mannen. Als het een beetje mee zit kunnen we dan in de loop van december ook weer gebruik maken van ons blik, behorende bij de stoffer, dat op het moment dienst doet als First aid oplossing en op het dak van Elisabeth haar kamer staat.

Verder zijn we deze week druk met studiedagen op school, een ouderavond en de voorbereidingen van het 10 jarig jubileum van de directrice. Zaterdag is het feest, compleet met broodjes worst, taart en bouncing castle. Als we even niet opletten, zien wij Gijs tijdens de optredens voor juffrouw Els tussen de kleuters ronddansen als een dromedaris…. Hij doet dit met zoveel overgave, voorover gebogen, handen als een bult achter op zijn rug, dat het merendeel van het publiek niet door heeft dat onze kleine man nog onderdeel is van de peuters…..

Het is zo’n gezellige en drukke dag, dat we ons te laat realiseren dat de zon wel heel fel is, de mannen worden ingesmeerd als mosterd na de maaltijd. De volgende ochtend na het bad maken we de schade op en komen tot de conclusie dat die open wond op Naut zijn neus het gevolg is van teveel zon en er vervolgens te hard over heen wrijven met een handdoek, eigenlijk niet echt iets om over naar huis te schrijven….

Paardenraces een volksuitje in Kenia. Als inwoner van Nairobi vast de moeite waard om eens een kijkje te gaan nemen, zo is vandaag onze gedachte. Na het slapen, wordt Gijs al paardrijdend wakker, we zijn er klaar voor. De parkeerplaats is leeg…. We laden alles en iedereen uit de auto en lopen zo’n 500 meter om daar tot de ontdekking te komen dat er wel degelijk mensen zijn, een berm links en rechts vol met auto’s, natuurlijk waarom zou je op de daarvoor bedoelde parkeerplaats parkeren?

Paardenraces dat is voor de rich en famous , in Nederland niet aan ons besteed, maar hier behoren we tot de welgestelde inwoners van de stad en dus kunnen we het ons zelfs veroorloven om in het betaalde gedeelte een plekje op de tribune te kopen.

Bij binnenkomst is er meteen een hoop te zien. Paarden lopen warm, jockeys lopen warm, de Kenianen lopen zich warm tussen de tribune en de tent waar ze hun gokjes kunnen wagen. De jockeys zijn ´petit´, met helm en stofbril op is de leeftijd moeilijk te verifiëren.

Het eerste rondje kijken we wat er gebeurd, welke paarden gaan hard, zacht, rechtdoor of als een cavia van Fred Oster van links naar rechts en vice versa over de baan. Het geld brandt in onze zakken (lees de zakken van Alexander en Gijs), maar het blijft onder lichte dwang van Kim deze ronde nog daar waar het zit.
Na deze ronde pakken de twee mannen het serieuzer aan. Het boekje met de verschillende paarden, jockeys en de statistieken van de afgelopen 5 jaar paardenraces worden doorgenomen en besproken, berekeningen worden gemaakt, kansen worden bekeken, conclusie La PIRATA moest het worden.. Vol zelfvertrouwen togen vader en zoon naar het loket en zetten 500 shilling in op paard nummer 4. Alle kansberekeningen ten spijt zijn we tien minuten later dat bedrag al weer kwijt.
Vader en zoon overdenken hun misstap tijdens een drankje en een flinke dosis popcorn in het gras. Opnieuw worden de kansen en mogelijkheden van de verschillende paarden besproken. Nu weet Gijs het zeker. Hij houdt dan ook voet bij stuk als ook zijn moeder zich er mee bemoeit en zowel pa als ma hem proberen te overreden over te stappen van BONGOMAN naar MAKINI. Hij wil er niets van weten, we zetten , deze keer opnieuw 500 shilling in op BONGOMAN, om dan bij winst ons geleden , nummer 8, met meters voorsprong op de nummer twee als winnaar over de finish.

Gijs rent meteen naar de uitloopbak om ZIJN paard te feliciteren met de overwinning, terwijl pa en ma richting kassa gaan om onze prijs, drie keer de inzet plus teruggaaf van inzet in ontvangst te nemen.
Zoals het een echte accountant betaamt maakt Alexander direct een kosten-baten analyse en komen we uit op 1000 shilling aan de credit kant.
Keniaanse Shillings: Shilling 1000 = Euro 10.
Voortaan laten we Gijs het woord doen als we bij de paardenraces zijn, kansberekeningen en statistieken in de prullenbak en vol op de intuïtie….the winner takes it all.

Lieve groet,

Alexander, Kim, Gijs en Naut