Het weekend stond weer voor de deur…
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
04 Oktober 2009 | Kenia, Nairobi
We hadden niks te doen…..
De hangmat hangt, mannetje voor BVN-TV staat in de agenda voor dinsdag en na heel veel bloed, zweet en tranen en twee dreigement van onze kant, namelijk dreigement 1: dat we nu zelf iemand gaan inhuren voor alle zaken die de huiseigenaar voor onze intrek in Exotic Valley unit 3 op 24 augustus jongstleden i n orde zou maken en dreigement 2: wij zijn bij jullie terecht gekomen via een collega van Deloitte en via Deloitte hebben wij heel veel connecties en kennen wij dus heel veel potentiële huizenhuurders, kwam de boodschap over, of tenminste dat denken we. Morgen komt er via Villa Care een mannetje voor de badkamer, de sloten, de ramen en de deur van het toilet. Wij dromen alvast van stressloze dagen zonder mannetjes in of om ons huis en in ons hoofd of achterhoofd.
Vrijdagochtend rijdt Alex om het weekend goed te beginnen in alle vroegte ( 6.15 uur) richting de gym. Daar aangekomen meldt de man bij de poort dat de gym gesloten is, “until twelve”. Alexander vraagt naar de reden, maar die kan de goede man niet geven. “Twelve it is”. Licht teleurgesteld begint Alexander die ochtend om 6.40 uur zijn werkdag en denkt nog “ In ieder geval een paar compensatie uurtjes voor het vroege vertrek van vanmiddag en laat ik Kim een SMS sturen”.
“Kunt pas na 12 uur naar de sportschool tot die tijd gesloten, reden onbekend”.
Wat attent…. Om 13.00 uur gaat Kim richting gym. Bij de poort aangekomen staat hetzelfde mannetje al agressief met zijn hoofd te zwaaien. De gym is gesloten en na vier keer na- en doorvragen komt het hoge woord eruit, niet tot 12 uur, maar tot 12 oktober is volgens de goede man de gym gesloten. Fijn dat leden op de hoogte worden gesteld en fijn dat Kenianen altijd JA zeggen. Is de gym gesloten tot 12 uur? “JA”. Is de gym gesloten tot 12 oktober?”JA” Is de gym gesloten tot 2012? “JA”. Even afwachten maar.
Tijd voor ons eerste weekendje out of town.
De Riftvallei is onze bestemming, een diepe kloof van 9000 kilometer door Afrika met onderin de meren en aan de rand de hoogste toppen. Naivasha is voor velen the get away voor een weekend en ook voor ons een perfecte bestemming.
Vanuit Nairobi rijd je er in principe zo naar toe. In principe inderdaad. Wij laten ons zo meeslepen door de kalkoenen, ganzen, koeienvellen en mandenverkopers langs de kant van de weg dat we de afslag in eerste instantie voorbij rijden. In tweede instantie gaat het goed al rijden we dan wel via de oude weg, maar waar we positief als we zijn wel het mooie van inzien, “Zo zien we nog wat meer van het echte Keniaanse leven”, dat met op de achtergrond twee jengelende mannen omdat ze nu om half 7 toch wel trek beginnen te krijgen. Als we bijna bij onze lodge zijn, wordt ons geduld nog even op de proef gesteld door een Giraffe die uitgebreid en ogenschijnlijk ongestoord midden op de weg blijft stil staan om te genieten van de omgeving. Uiteindelijk houdt ze het voor gezien en worden we beloond met een heerlijke plek aan een krater meer waar we de volgende ochtend tot onze vreugde hele groepen flamingo’s in zien badderen.
Zaterdagochtend staat een boottochtje op lake Naivasha op het programma, een zoetwatermeer.
We zien grote groepen nijlpaarden en pelikanen, fish-eagles, zebra's, giraffen en waterbokken die loom langs de oever van het veel te laag staande water op en neer paraderen. Wij worden nog getrakteerd op een extra diersoort in het meer, de flamingo. Vanwege de droogte wordt Lake Naivasha zouter en zouter, waardoor dus flamingo’s nu ook noodgedwongen het meer aandoen. Het meer staat zo ver droog dat het de schipper moeite kost de boot het water op te krijgen. Zwemvesten voor kinderen kennen ze niet dus genieten ook Gijs en Naut met zwemvesten maat X en XL van de mooie natuur van Kenia. Op de terugweg naar het camp rijden we nog door een stuk privé park waar we opnieuw worden getrakteerd op vele dieren. ’s Avonds is er een kampvuur en drinken we een wijntje op de veranda van onze familybanda. We voelen ons rijk.
Zondag besluiten we het wat avontuurlijker aan te pakken. We rijden naar Hell’s gate park en parkeren onze auto bij de central tower om vanaf dat punt verder te wandelen. Alexander vraagt aan het mannetje of het haalbaar is de wandeling met de kinderwagen te doen. Hij knikt natuurlijk, wat zouden we anders verwachten, JA. Dat klinkt als een relaxte wandeling. De gids komt wat verontrust kijkend naar ons toe gelopen als hij ziet dat Alexander de kinderwagen heeft uitgevouwen en hij er Naut in heeft geïnstalleerd. “Wie blijft er bij de baby?” Nou die waren we van plan om mee te nemen. …. De man kijkt ons aan of we gek zijn geworden, schudt driftig met zijn hoofd. Wij besluiten de wagen weer in te klappen en te gaan wandelen, Naut op de arm.
Na 50 meter begrijpen ook wij niet meer waarom het eerste mannetje zei dat we de wagen konden meenemen. We dalen van boven naar beneden een kloof in, zakken af en toe tot onze knieën in het water of de modder en moeten een aantal keer op handen en voeten of op onze billen schuivend onze weg door de kloof vervolgen. Gijs en Naut vinden het machtig, stampen in modder en zwaaien met stokken. Wij denken dat we ons de volgende keer iets beter moeten inlezen voordat we met onze kinderen opnieuw een kloof induiken. Na afloop voelt het als een mooi avontuur en genieten we na op de picknick plek. Wanneer de nog niet de spreekwoordelijke hoek om zijn liggen beide mannen onder de modder maar met tevreden koppies te slapen op de achterbank. Wij bedenken vast wat onze volgende weekend bestemming zal zijn….
Morgen gaat Alexander naar Uganda, wie weet een mooie plek voor een weekendje weg
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
De hangmat hangt, mannetje voor BVN-TV staat in de agenda voor dinsdag en na heel veel bloed, zweet en tranen en twee dreigement van onze kant, namelijk dreigement 1: dat we nu zelf iemand gaan inhuren voor alle zaken die de huiseigenaar voor onze intrek in Exotic Valley unit 3 op 24 augustus jongstleden i n orde zou maken en dreigement 2: wij zijn bij jullie terecht gekomen via een collega van Deloitte en via Deloitte hebben wij heel veel connecties en kennen wij dus heel veel potentiële huizenhuurders, kwam de boodschap over, of tenminste dat denken we. Morgen komt er via Villa Care een mannetje voor de badkamer, de sloten, de ramen en de deur van het toilet. Wij dromen alvast van stressloze dagen zonder mannetjes in of om ons huis en in ons hoofd of achterhoofd.
Vrijdagochtend rijdt Alex om het weekend goed te beginnen in alle vroegte ( 6.15 uur) richting de gym. Daar aangekomen meldt de man bij de poort dat de gym gesloten is, “until twelve”. Alexander vraagt naar de reden, maar die kan de goede man niet geven. “Twelve it is”. Licht teleurgesteld begint Alexander die ochtend om 6.40 uur zijn werkdag en denkt nog “ In ieder geval een paar compensatie uurtjes voor het vroege vertrek van vanmiddag en laat ik Kim een SMS sturen”.
“Kunt pas na 12 uur naar de sportschool tot die tijd gesloten, reden onbekend”.
Wat attent…. Om 13.00 uur gaat Kim richting gym. Bij de poort aangekomen staat hetzelfde mannetje al agressief met zijn hoofd te zwaaien. De gym is gesloten en na vier keer na- en doorvragen komt het hoge woord eruit, niet tot 12 uur, maar tot 12 oktober is volgens de goede man de gym gesloten. Fijn dat leden op de hoogte worden gesteld en fijn dat Kenianen altijd JA zeggen. Is de gym gesloten tot 12 uur? “JA”. Is de gym gesloten tot 12 oktober?”JA” Is de gym gesloten tot 2012? “JA”. Even afwachten maar.
Tijd voor ons eerste weekendje out of town.
De Riftvallei is onze bestemming, een diepe kloof van 9000 kilometer door Afrika met onderin de meren en aan de rand de hoogste toppen. Naivasha is voor velen the get away voor een weekend en ook voor ons een perfecte bestemming.
Vanuit Nairobi rijd je er in principe zo naar toe. In principe inderdaad. Wij laten ons zo meeslepen door de kalkoenen, ganzen, koeienvellen en mandenverkopers langs de kant van de weg dat we de afslag in eerste instantie voorbij rijden. In tweede instantie gaat het goed al rijden we dan wel via de oude weg, maar waar we positief als we zijn wel het mooie van inzien, “Zo zien we nog wat meer van het echte Keniaanse leven”, dat met op de achtergrond twee jengelende mannen omdat ze nu om half 7 toch wel trek beginnen te krijgen. Als we bijna bij onze lodge zijn, wordt ons geduld nog even op de proef gesteld door een Giraffe die uitgebreid en ogenschijnlijk ongestoord midden op de weg blijft stil staan om te genieten van de omgeving. Uiteindelijk houdt ze het voor gezien en worden we beloond met een heerlijke plek aan een krater meer waar we de volgende ochtend tot onze vreugde hele groepen flamingo’s in zien badderen.
Zaterdagochtend staat een boottochtje op lake Naivasha op het programma, een zoetwatermeer.
We zien grote groepen nijlpaarden en pelikanen, fish-eagles, zebra's, giraffen en waterbokken die loom langs de oever van het veel te laag staande water op en neer paraderen. Wij worden nog getrakteerd op een extra diersoort in het meer, de flamingo. Vanwege de droogte wordt Lake Naivasha zouter en zouter, waardoor dus flamingo’s nu ook noodgedwongen het meer aandoen. Het meer staat zo ver droog dat het de schipper moeite kost de boot het water op te krijgen. Zwemvesten voor kinderen kennen ze niet dus genieten ook Gijs en Naut met zwemvesten maat X en XL van de mooie natuur van Kenia. Op de terugweg naar het camp rijden we nog door een stuk privé park waar we opnieuw worden getrakteerd op vele dieren. ’s Avonds is er een kampvuur en drinken we een wijntje op de veranda van onze familybanda. We voelen ons rijk.
Zondag besluiten we het wat avontuurlijker aan te pakken. We rijden naar Hell’s gate park en parkeren onze auto bij de central tower om vanaf dat punt verder te wandelen. Alexander vraagt aan het mannetje of het haalbaar is de wandeling met de kinderwagen te doen. Hij knikt natuurlijk, wat zouden we anders verwachten, JA. Dat klinkt als een relaxte wandeling. De gids komt wat verontrust kijkend naar ons toe gelopen als hij ziet dat Alexander de kinderwagen heeft uitgevouwen en hij er Naut in heeft geïnstalleerd. “Wie blijft er bij de baby?” Nou die waren we van plan om mee te nemen. …. De man kijkt ons aan of we gek zijn geworden, schudt driftig met zijn hoofd. Wij besluiten de wagen weer in te klappen en te gaan wandelen, Naut op de arm.
Na 50 meter begrijpen ook wij niet meer waarom het eerste mannetje zei dat we de wagen konden meenemen. We dalen van boven naar beneden een kloof in, zakken af en toe tot onze knieën in het water of de modder en moeten een aantal keer op handen en voeten of op onze billen schuivend onze weg door de kloof vervolgen. Gijs en Naut vinden het machtig, stampen in modder en zwaaien met stokken. Wij denken dat we ons de volgende keer iets beter moeten inlezen voordat we met onze kinderen opnieuw een kloof induiken. Na afloop voelt het als een mooi avontuur en genieten we na op de picknick plek. Wanneer de nog niet de spreekwoordelijke hoek om zijn liggen beide mannen onder de modder maar met tevreden koppies te slapen op de achterbank. Wij bedenken vast wat onze volgende weekend bestemming zal zijn….
Morgen gaat Alexander naar Uganda, wie weet een mooie plek voor een weekendje weg
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
-
04 Oktober 2009 - 20:16
Margot Ter Rele:
Beste Kim (en de voor mij onbekende rest van de familie),
Zodra ik een mail ontvang met een verwijzing naar een nieuw bericht op jullie site, klik ik meteen door. Wat een beeldende verhalen en leuke foto's! Ik geniet ervan en leef met jullie mee.
Over twee jaar zijn Alexander, Naut en Gijs voor mij vast geen 'onbekende rest van de familie van Kim' meer!
Groeten, Margot. -
05 Oktober 2009 - 06:50
Ilona:
Fijn dat jullie nu ook aan het 'echte' mooie, oorspronkelijke Kenia toekomen en kunnen genieten van ander soort avonturen.
liefs, Ilona -
05 Oktober 2009 - 07:05
Marjon & André:
Jullie verhalen is weer eens wat anders! Fantastisch! Heerlijke van genieten en veel succes met al die mannetjes en Keniaanse 'manieren'! Groeten van ons 4. -
05 Oktober 2009 - 12:14
Opa En Oma:
In Portugal genieten we ook van jullie verhalen,ook Heini geniet mee. Hetis hier nog fantastich zomerweer, te warm bijna, 30 gr, nu !!Kusjes voor allemaal, vooral die kleine mannen. -
05 Oktober 2009 - 15:36
Channie:
Wauw, het avontuur is nu echt begonnen voor jullie! Lekker gesetteld in jullie mooie huis en geweldige uitstapjes in het weekend. Naut en Gijs zijn ook al echte avonturiers, wat een stoere ventjes!!
Hier nog weinig avontuur te beleven! Nog steeds alles rustig en stil, maar kan niet lang meer duren! Jullie horen snel meer!
XXX Channie -
06 Oktober 2009 - 07:40
Marie-claire:
Hoi Kim, Alex en kleine Kim en Alex.
Ik weet nog steeds niet precies wie de stukjes schrijft, maar die moeten na afloop van jullie avontuur echt gebundeld en uitgegeven worden. Het leest zo heerlijk weg.. Zelfs het bloed, zweet en tranenstukje wordt in dezelfde zin nog losjes weggerelativeerd,zodathet lijkt alsof de tranen nooit écht gerold zijn... Wat zijn jullie toch heerlijke positivo's!
Het ga jullie goed, tot snel! Dikke knuffels voor Gijs en Naut, die steeds sterker op jullie gaan lijken.
Liefs, Marie-Claire -
06 Oktober 2009 - 21:15
Natascha:
Wat veel te zien al zo dicht bij Nairobi. Leuk om weer jullie avonturen te lezen. Liefs voor jullie alle 4, Natascha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
