Het is tijd… de hoogste tijd, u wordt bedankt ...

voor weer een avond gezelligheid.

Daar gingen we dan, 18 dagen, 444 uur (en dat is een heleboel minuten) na ons laatste reisverslag, op weg naar Jomo Kenyatta Airport, op weg naar een welverdiende vakantie in Nederland.

Op 21 april is de weerman ons nog steeds genadig, sprekend over prachtige zonnige dagen met temperaturen boven de 20 graden Celsius. We zullen niet hoeven bij te komen van de schrik….

… of toch.

Bij aankomst in NL schrikken we een heel klein beetje, het is ochtend, 6.00 uur, de lucht is grijs en voelt koud, heel koud. Gelukkig worden we opgehaald en kan de verwarming in de auto aan. Na een aantal uurtjes lijkt de zon dan toch zijn werk te doen en zitten we heerlijk in de tuin van vrienden, met vrienden, een kopje koffie te doen…

Het programma voor deze (werk)vakantie is weer tot in de puntjes uitgedacht en doorgewerkt zodat we zoveel mogelijk van wat we willen doen en zoveel mogelijk van wie we willen zien ook voor elkaar krijgen. Het programma is strak, maar haalbaar…

Op vrijdag bezoeken we de ouders van Alexander, het nieuwe huis van zus Ilona en worden we afgezet bij Rabitt Hill op de Veluwe. Alexander en de kinderen blijven daar terwijl Kim in allerijl naar Otterlo afreist om deel te nemen aan het vriendinnenweekend met vriendinnen van de lagere school.

Zaterdag gaat Alexander met de mannen naar de roofvogelshow, terwijl Kim stept over de Postbank. Aan het einde van de middag worden we herenigt en stappen we met z’n vieren in een busje dat ons naar het diner ter ere van Arnold zijn 70e verjaardag zal brengen. We eten heerlijk, praten bij met familie om rond 22.30 uur onze wegen opnieuw te laten scheiden, Alexander en de kinderen het bed in op Rabbit Hill, Kim in allerijl richting Arnhem om zich opnieuw te voegen bij de vrienden van de lagere school. Het wordt een lange nacht…

Zondag doet iedereen het rustig aan, aan het eind van de middag zijn we allemaal op Rabitt Hill en wacht vooral Gijs met kloppend hart, vol verwachting op zijn grootste vriendin, tevens nichtje, Fenne.

We zwemmen nog een rondje in het subtropisch zwemparadijs en dan is het zover. Zoals in een heus liefdesdrama vliegen de twee elkaar in slow motion in de armen. Het mooie weer helpt, we kletsen uitgebreid bij onder het genot van een heerlijke gourmet, bij gebrek aan BBQ in verband met brandgevaar op de Veluwe. Regent het een keer niet, krijg je dat!

Tweede paasdag worden er traditiegetrouw eieren gezocht, gegeten en wordt er, nog geen traditie, maar zou kunnen komen, geknuffeld met de paashaas. We zwemmen, wandelen en spelen in de speeltuin met familie van Kim. Na nog een duik in het zwembad en een ijsje op het terras vertrekt het merendeel van de familie richting eigen huis. Nichtje Fenne blijft logeren.

Om een uur of 21.00 uur besluiten wij dat de pret nu over moet zijn en lopen we nog één keer naar boven om Gijs en Fenne aan te sporen te gaan slapen. Om 21.10 uur lijkt het stil… alhoewel. Om 21.20 uur besluit Kim halverwege de trap nog eens goed te luisteren. Een zacht gejammer komt van boven. Eenmaal boven aan de trap blijkt nichtje Fenne nog wakker… In het donker zit ze rechtop in bed terwijl ze tegen zichzelf praat… “Nou, ik vind logeren eigenlijk helemaal niet zo leuk”. Gijs ligt 2 meter verderop en is in diepe slaap verzonken. Na een glaasje water en een dikke knuffel lukt het ook nichtje Fenne om te slapen.

De volgende dag gaan we fietsen, twee kinderen achterop, één kind voorop en bij Kim ook nog één kind, zij het niet lijfelijk aanwezig, maar wel zichtbaar in het midden. De mensen op de Veluwe kijken vol ontzag, drie kinderen in de leeftijd van twee tot vier en een vierde onderweg…

De dagen die volgen worden gevuld met shoppen, tandartsbezoek, shoppen, uit eten met vrienden, tandartsbezoek, shoppen, uit eten met vrienden en shoppen tot het vrijdagavond is en we als vanouds borrelen in Amsterdam op de vooravond van Koninginnedag.

We slapen in het huis van vrienden van vrienden in Watergraafsmeer en dat voelt vertrouwd. Op Koninginnedag zijn we al vroeg van de partij. We struinen de straten af op zoek naar koopjes, gaan in de trein, de zweefmolen, laten ons schminken en eten poffertjes. Tussendoor drinken we koffie op de ringdijk, bij vrienden met vrienden, we voelen ons rijk en genieten volop van deze vakantie.

Om een uurtje of tien zijn we thuis, eten we patat met frikandellen en rollen we allemaal moe maar voldaan onze bedden in, driewerf hoezee voor koningin B.

Wat gaat de tijd toch snel als je het gezellig hebt, cliché maar erg waar. Onze laatste dag in Nederland wordt gevuld met een uitgebreide brunch met vrienden, eendjes voeren in het park met familie en eten bij Polder. De zon is er nog steeds, als die ondergaat nemen we afscheid, met pijn in het hart, maar ook met een kleine kriebel, we gaan weer naar huis ..

Maandag 2 mei is het dan zover. Met meer dan 150 kilogram aan bagage, een tummytub, een onderstel voor een kinderwagen, een babymatras, 2 kinderen( en één onderweg), 5 stuks handbagage proppen we ons in de auto van een vriend die ons naar Schiphol brengt. Het doet ons denken aan 30 juli 2009…

Bij aankomst staat daar Bernard om de meer dan 150 kilogram aan bagage, een tummytub, een onderstel voor een kinderwagen, een babymatras,2 kinderen( en één onderweg), 5 stuks handbagage in onze eigen auto te laden en ons veilig thuis te brengen.

De spits is er hier weer af, het regenseizoen is nu dan toch echt begonnen, al hoewel we tussen de buien door nog altijd van dagen vol zon en temperaturen boven de 26 graden mogen genieten.

Lieve allemaal, het was heel fijn, tot snel.

Alexander, Kim, Gijs en Naut