Denk twee keer na voordat je zomaar gaat slapen…

Twee weken verder en dan is niet Naut maar Gijs de eerste in de rij…. 13 december het duurt nog even maar Gijs is in zijn nopjes met de nieuw verworven eerste positie op het verjaardagen planbord. Dat Sint, Elisabeth en opa Ben er nog tussen zitten vergeet hij tijdelijk voor het gemak en tot 5 december denken wij er niet over hem, in deze, van gedachten te doen veranderen.

Het zijn onrustige weken in Nairobi waarin we vele feestjes aflopen. Verjaardagen,borrels, huwelijksjubileums maar ook worden we de afgelopen weken met de minder leuke feestjes van het leven in Nairobi geconfronteerd. Afscheidsfeestjes van mensen die in korte tijd onze vrienden zijn geworden, wat maakt dat we echt even moeten slikken bij het verlaten van het feest.

Dit weekend hebben we het rustig en dus is er tijd om weer een keer wat site seeing in en om huis te doen. We bezoeken twee nieuwe restaurantjes waarbij het bij één blijft bij het oprijden van de parking, uitstappen, naar binnen kijken,snel weer instappen en de parking weer afrijden. Het andere is een nieuw verworven plekje op onze `Nairobi daar kunnen we vaker naar toe hit list`.

Op zaterdag besluiten we na het doen van de boodschappen, het vervangen van hier en daar een plant en het afsmeren van een afbladderend muurtje een bezoek te brengen aan Windsor golf club. Het weer is fantastisch, maar omdat in Nairobi de meeste zwembaden niet verwarmd zijn, is zwemmen op school bijvoorbeeld nog even geen optie. Woensdag hebben Gijs en Kim een eerste poging gedaan en was de zwempret na, om precies te zijn een keer springen van de duikplank, wat om precies te zijn 30 seconden in beslag nam, alweer bekeken. Bij Windsor hebben ze dit beter begrepen. Zij hebben als enige of één van de weinige hotels in en om Nairobi een verwarmd zwembad. Als je het dan doet, moet je het ook goed doen moeten zij hebben gedacht met een watertemperatuur van 30 graden Celsius. Het bevalt de hele familie meer dan prima, er wordt gezwommen tot we van onder tot boven gerimpeld zijn en we dus voor vertrek besluiten hier vaker te komen.

Na een dagje bijkomen zijn we op zondagmorgen naar het Spoorwegmuseum geweest. Zoals jullie van ons gewend zijn rijden we er niet zonder slag of stoot naar toe. We hebben het museum al een keer of vier zien liggen, links van ons, rechts van ons, onder ons en boven ons als Gijs vraagt wanneer we nu dan eindelijk NAAR het museum zullen gaan. Wij, als geduldige, maar ondertussen ook licht geïrriteerde ouders, leggen hem uit dat we ook graag NAAR het museum willen, we weten waar het is maar we tot op heden niet weten HOE we er moeten komen. Gijs knikt bedenkelijk….

Uiteindelijk ontdekken we ook HOE we er moeten komen en wanen we ons gezien het ontbreken van enig onderhoud in het British East Africa van begin vorige eeuw, een ‘trip down memory lane’. Het terrein staat vol vergane glorie. Van First class tot third class, goederenwagons, restauratiewagens en vele locomotieven. Al deze oude techniek op wielen is genieten geblazen voor de mannen in het gezelschap.

Binnen hangen schitterende foto’s uit die tijd over de aanleg van de spoorlijn tussen Mombasa en Lake Victoria. De bijnaam voor deze spoorlijn was de ‘Lunatic Express’, zo genoemd omdat er in die tijd geen economisch bestaansrecht voor was. De lijn is grotendeels door arbeiders uit andere delen van het Britse Gemenebest aangelegd, met name uit India. Tijdens het bouwen aan de spoorlijn overleden er maandelijks zo´n 40 mannen, in totaal ruim 2500 mannen voor de aanleg van een spoorlijn van ruim 900 kilometer. Eén van de veroorzakers van de vele doden waren twee leeuwen, de zogenaamde ‘Man-eaters of Tsavo´. Zij hebben tientallen arbeiders aangevallen en opgegeten. Deze leeuwen zijn ook nu nog in opgezette vorm te bewonderen in een museum in Chicago. Een Engelse opzichter heeft een poging gedaan deze leeuwen te schieten door als lokaas te overnachten in een wagon. Helaas viel hij in slaap…

Op dit moment zijn er plannen om de spoorlijnen die er liggen grotendeels te vernieuwen en wellicht zelfs uiteindelijk door te trekken helemaal tot in Zuid-Afrika, een project van jaren, jaren en jaren. Tegen die tijd zitten we vast niet meer hier, maar wie weet komen we dan eens terug ….

Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut