Volle bak …..

Woensdagavond….. terwijl Kim met een aantal Nederlandse vrouwen uit de buurt een vrouwenavond met veel chocolade, wijn en filmpje kijken op de bank doet, Naut al heerlijk op één oor ligt, worstelen Alexander en Gijs zich door de verkeerschaos zoals alleen Nairobi die kent. Spits, regen, een aaneenschakeling van auto’s die denken linksom dan wel rechtsom net die ene minuut sneller thuis te zijn en dus ook van links naar rechts over de weg zwieren terwijl er nergens een gaatje groter dan een oog van de naald valt. Botsing op botsing, een hoop gevloek en getier en de visite die al geland is terwijl de ophaaldienst in slakkengang vorderingen maakt op de Uhuru highway. Gelukkig gaat in Kenia meer dan alleen het verkeer traag en komen Alex en Gijs nog net op tijd om opa en oma op te vangen achter de bagageband.

Opnieuw worden we verwend met alles dat Nederland rijk is en dat je pas mist als je er een tijdje niet bent.

Opa Arnold en oma Eline lijken overigens de juiste dans te hebben uitgevoerd voor vertrek uit Nederland… tot nu toe lacht de zon ons toe en regent, dondert en bliksemt het alleen als we net de BBQ hebben uitgeblazen, we net het zwembad zijn uitgestapt of net de deuren sluiten omdat het tijd is om naar bed te gaan.

Wanneer opa en oma een beetje zijn bijgekomen van de lange reis gaan we op zaterdag meteen op pad.

Tussen de bedrijven door hebben we een nieuwe auto gekocht met achterin twee opklapstoeltjes, altijd handig voor visite. Helaas is de auto wel betaald, of eigenlijk ten dele, maar door het logge Keniaanse systeem van papieren en bureaucratie nog niet in ons bezit.

Dit betekent dat we ons met z’n allen in de Toyota Hilux Surf proppen en we de conclusie kunnen trekken dat de auto vol zit… volle bak!

Om de papierwinkel op volle toeren te laten draaien en om Bernard een beetje aan het werk te houden sturen we hem op dinsdag naar de City center om met het logboek van de auto (in handen van de dealer) naar een kantoor te gaan om aldaar een papier te krijgen waarop staat dat de gegevens van het logboek kloppen en dat bij de overheid de auto geregistreerd is als een legaal in het land binnen gekomen auto. Het klusje duurt natuurlijk de bekende Keniaanse uren en als Bernard dan verhit om 17.30 uur de poort van de Nederlandse school binnen rijd om Kim op te halen, zwaait hij wild gebarend en gefrustreerd met zijn armen door de lucht en roept: “De corruptie in Kenia zal nooit eindigen”. In zijn ogen is deels onbegrip, deels schaamte te lezen. Bernard vertelt: “Bij aankomst op het kantoor staat er een rij van Nairobi tot aan Nakuru ( drie uur doorrijden tempo Keniaans), de mannen van het kantoor zitten niet achter hun bureau, maar lopen de rij en fluisteren de mensen in dat ze de papieren hier vandaag niet gaan krijgen, “het kost je 500 Ksh en gaat minimaal twee weken duren, maar als je 1000 KSH schuift dan kunnen we kijken wat we voor je kunnen doen”. Dat geeft de burger moed. Bernard belt met het schaamrood op zijn kaken, Alexander met deze boodschap die vrolijk roept “This is Kenia” Bernard wacht nog wat, wordt uit de rij getrokken en staat na vier uur buiten met een afschrift van de papieren van de auto met daaraan vast geniet een keurig bonnetje van 500 KSH met een geoormerkte stempel van minister president in hoogsteigen persoon.

…. Maar goed het is dus volle bak als we zaterdagochtend naar Marula studio’s rijden. Een plek waar op dit moment 200 mensen een baan hebben door nieuwe spullen te maken van op het strand aangespoelde slippers, die normaal gesproken op de vuilnisbelt terecht komen. De producten leveren een bijdrage aan een beter milieu, een beter leven voor de mensen dier er werken en zijn ook nog eens fantastisch om te zien.

De groep mensen die werken met de op het Keniaanse strand aangespoelde slippers, weggegooide plastic zakken, oud plastic en visnetten hebben in 2008 een levensgrote giraffe van 5 meter gemaakt TWIGA is haar naam wat giraffe betekent in het Swahili.

Twiga bestaat uit een ijzeren frame en meer dan 10.000 slippers. Een team van getalenteerde slipper-bewerkers hebben twiga haar uiteindelijke vorm gegeven.
Twiga is speciaal gemaakt als decor voor de Rome Fashion week, gehouden in juli 2008, gemaakt om aandacht te vragen voor milieubewuste mode en daarmee de blik er op te veranderen. Op dit moment reist Twiga de wereld rond.

Buiten op het gras zitten een aantal dames gezellig bij elkaar terwijl ze met hun vingers razendsnel wevende bewegingen maken. Het materiaal dat ze gebruiken zijn oude plasticzakken in repen geknipt en verweven door een raamwerk van touw. De manden zijn prachtig en zorgen voor brood op de plank van deze vrouwen.

’s Avonds wijden we tot grote vreugde van Alexander de BBQ in en grillen we de jumbo prawns die we hebben gevonden bij onze nieuwe slager/ visboer om de hoek.

Zondag is een rustige dag, we bezoeken de olifanten, zwemmen en gaan met de oudjes naar Zen garden om heerlijk te eten en met een volle bak uuh volle buik de week te sluiten.

Liefs uit een zonnig Nairobi

Alexander, Kim, Gijs, Naut, Eline en Arnold