Een leuk plekje…. voor een brutale aap

Ze zijn er, Suus, Derrick en Eef!

Vorige week zijn we na een vroege maaltijd thuis in allerijl in de auto gesprongen en gereden naar Lavington Green waar volgens ingewijden van de stad een bureautje zou zitten wat leuke plekjes verkoopt. Wij hadden natuurlijk al bedacht dat als er visite zou komen, wij ze mee zouden moeten nemen naar een leuk plekje en was dit het uitgelezen moment en de uitgelezen locatie om zo’n leuk plekje te bemachtigen. Helaas, aangekomen bij het winkelcentrum bleek het bureautje van de verkoop van leuke plekjes gesloten…. en zijn we na een kopje koffie zonder leuk plekje op zak naar huis gegaan. De rest van de week bleef Gijs zichzelf dagelijks afvragen of het goed zou komen met het vinden van een leuk plekje. Wij struinden ondertussen internet af en komen, eigenlijk ook op advies van de professionals op het gebied van het vinden en gebruik maken van leuke plekjes op de site van Malu farm, een plekje tussen Naivasha en Nakuru.

De site biedt perspectief: MALU…………….Nestled in an ancient forest with sweeping views over the Great Rift Valley, Malu is a stunning getaway and the perfect base for exploring the Rift Valley and many national parks ...a magical encounter with Africa –, klinkt als……………….. een leuk plekje!

Na wat heen en weer bellen, VOL, nee misschien toch niet, bel maandag nog een keer, VOL, nee toch niet, of toch wel, maar jullie kunnen in het managers huis, of nee, toch niet er is nog een family cottage, neemt ons vertrouwen iets af, maar we besluiten de gok te wagen want het is al woensdag en we hebben nog geen leuk plekje voor aankomend weekend…

Woensdagavond rijden we met de kinderen thuis bij Elisabeth richting Jomo Kenyatta airport om Suus, Derrick en Eef op te halen. Aankomst 19.25 uur, wij rijden om 19.20 uur de parkeerplaats op en zijn dus mooi op tijd. We krijgen een SMS van de visite dat ze geland zijn en wij berichten terug dat het een perfecte timing is omdat wij alleen nog onze auto een parkeerhaven in moeten sturen…

Het is druk op de parkeerplaats en de auto’s staan neus tegen billen, billen tegen neus achter elkaar. Als wij net de witte toyota landcruiser zijn gepasseerd, zien we in onze achteruitkijk spiegel dat hij van plan is te vertrekken en aangezien het druk is besluiten wij onze kans te pakken en zetten onze auto vast iets in de achteruit. Onze achterbuurman heeft ook zijn zinnen gezet op ons plekje en blijft stoïcijns staan waar hij staat. Heel langzaam schuiven wij millimeter voor millimeter naar achter. Er wordt getoeterd en dan seint Kim naar Alex dat hij misschien toch nog beter even door kan zoeken. Nog voor de hele zin is uitgesproken zien we in de spiegel dat de meneer van de auto achter ons is uitgestapt en gevaarlijk kijkend onze kant op komt. Ons raampje gaat een klein stukje open omdat we hem dan op vriendelijke maar toch dringende wijze kunnen uitleggen dat dit plekje toch echt ons plekje is en dat hij op zoek moet naar een ander. Het gesprek loopt iets anders dan we verwachten en voordat we het weten raken we verstrikt in een discussie over het wel of niet raken van zijn rechter voorlamp. Er hangt een indringende alcohol lucht om de man heen, hij zwaait gevaarlijk met zijn armen door de lucht terwijl hij blijft schreeuwen dat Kim niet reed en dus niet heeft kunnen horen of we wel of niet zijn auto hebben geraakt en dat hij het zeker weet, ook al is er aan de auto niets te zien en weten wij allebei heel zeker dat we de auto niet geraakt hebben. De politie komt erbij en de tijd tikt verder… onze visite begint zich af te vragen waar we blijven. De auto wordt weggezet en de discussie gaat verder. Wij begrijpen inmiddels dat zowel hoog en laag springen als, op onze kop gaan staan deze zaak niet zullen bespoedigen en dus besluiten we de man een aanbod te doen hem te betalen voor de aanschaf van een nieuwe lamp ter vervanging van de lamp die niet kapot is…. De visite heeft inmiddels de koffers van de band gehaald en visa zijn geregeld, zoals jullie misschien nog weten een best tijd rovende aangelegenheid en wij staan nog steeds te soebatten met de dronken man met kapotte voorlamp die niet kapot is….Uiteindelijk besluiten we dat tijd geld is en geven de man om ervan af te zijn nog een briefje en gaan er snel vandoor. Met een schuin oog blijft Alexander onze auto in de gaten houden tot de man in kwestie het parkeerterrein heeft verlaten….

En dan ….. de visite. Wat is het fijn om ze te zien. We hebben heel wat bij te praten en de kinderen genieten enorm van elkaars aanwezigheid. Donderdag en vrijdag zijn gevuld met bijpraten, wijn drinken, lekker eten, bijpraten, wijn drinken, lunchen en een bezoek aan de giraffe centre. In onze gehuurde zeven-zitter bus cruisen we door Nairobi.

Zaterdag rijden we vol verwachting richting Malu farm. De weg er naar toe is lang en zwaar, maar daar aangekomen blijkt het wel degelijk een heel leuk plekje. Het restaurant is Italiaans en bellisimo, de family cottage is sfeervol, de tuin is groots en prachtig. We rijden ezel, zwemmen in de plunge pool en zien zebra’s, vogels en dik-diks. Bij het knapperend haardvuur eten Eef Gijs en Naut patat met worst terwijl de oppas, geregeld door de farm, zich nestelt op de bank en wij ons klaarmaken voor een diner bij het haardvuur, in het restaurant. De lucht is bezaaid met sterren, de wijn en de cheese cake smelten op onze tongen en de volgende ochtend drinken we ons eerste kopje koffie op de veranda van ons huis, dicht tegen elkaar aan onder een dekbed, genietend van het uizicht over lake Naivasha…

Zondag staat na een heerlijk ontbijt een tripje naar Lake Nakuru gepland. Alles en iedereen wordt weer in de zeven-zitter gepast en gemeten, waarna we om 9.45 uur weer on the road zijn. Malu farm….een plek om te onthouden. De weg naar Nakuru rijdt goed door. We besluiten voor de ingang van het park nog een korte stop te maken om het toilet te bezoeken, de benen te strekken en wat lunch te laten inpakken voor in het park. De sandwiches ruiken heerlijk en hangen verpakt in een klein zwart plastic tasje aan de stoel van de bijrijder. De auto vult zich met de heerlijke geur van brood en geroosterde kip….. Bij de ingang van Nakuru gaan de mannen de auto uit om de entree bewijzen te kopen. De rest van de inzittende van de zeven-zitter bus genieten alvast van de bavianen die brutaal en speels op de parkeerplaats rond de auto’s hangen…. “Er zat een aapje op een stokje achter moeders keuken deur….. “Naut en Eef deinen op de muziek heen er weer, Gijs zingt uit volle borst. Suus besluit dat ze de geur afkomstig uit het kleine zwarte plastic zakje hangend aan de stoel van de bijrijder niet langer kan weerstaan, ze neemt de tijd om de plastic zak open te maken en alvast een goed uitziende sandwich uit te kiezen. Als dit gebeurd is, stapt ze uit de bus, schuifdeur open voor de frisse lucht en zet ze op haar gemak, om ten volle van de smaak te kunnen genieten, haar tanden in het welverdiende broodje….. De bavianen kijken om, ruiken we het goed? Een sandwich gerookte kip? Ze komen dichterbij. “Suus de baviaan komt wel erg dichtbij”. We lachen wat en krijgen het langzaam benauwd.. In no time zitten we allemaal weer in de auto en wordt de schuifdeur gesloten. Kim moet naar de office om aan te tonen dat ze officieel resident van Nairobi is. Het raam aan de bijrijders kant staat een stukje open. De bavianen voelen zich behoorlijk bij de neus genomen en laten het er niet bij zitten. Ze springen op de auto, lopen er overheen en kijken met een ‘we krijgen je nog wel’ gezicht rond de bus. Suus twijfelt geen moment langer….. het raam aan de bestuurderskant staat al open en voor dat ook maar iemand kan ingrijpen, worden de sandwiches geroosterde kip inclusief servetjes en het zwarte plastic zakje van de rest van de bemanning van de zeven-zitter uit het raam gegooid voordat de bavianen besluiten ze zelf uit de auto te komen halen. De rest van de middag rijden we rond in Nakuru met knorrende magen, lood in de schoenen bij het zien van bavianen en met het idee dat alle bavianen in Nakuru op de hoogte zijn van het incident op de parkeerplaats omdat ze overal waar we komen en uit mogen stappen onze zeven-zitter bestormen. TIP eet nooit een broodje in de buurt van een baviaan, de uitdrukking BRUTALE AAP heeft voor ons sinds vandaag een duidelijke lading…

Gelukkig is de visite er nog, is het dinsdag een national holiday en heeft de Nederlandse school vakantie… wie weet tijd voor nog een leuk plekje deze week.

Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut