Het leven van alledag….zeker niet alledaags

Het is zondag 29 januari 6.00 uur. Iedereen in huis is druk in de weer. De mensen die onze kinderen een beetje kennen, zullen denken “is dat nou zo speciaal?” Wat betreft het tijdstip hebben deze mensen gelijk. 6.00 uur en iedereen op hoort bij ons leven van alledag, maar vandaag is er toch iets minder alledaags aan de hand…

Gijs maakt vandaag zijn debuut in de wereld van ‘roem en faam’, ‘glitter en glamour’. Gijs speelt de rol van ‘Jeroen’, in de film ‘the inventors and the musicbike’ ofwel ‘de uitvinders en de muziekfiets’…. en dus staan er deze ochtend tassen met kleding klaar, tassen met spullen om te knutselen (tussen de scènes door) en ligt het script tussen de boterhammen in op de ontbijttafel.

Nog één keer spreken we de scènes door, we maken een toiletstop en stappen in de auto richting Limuru.

Op de set is het een drukte van belang. Cameramannen met assistenten, geluidsmannen met assistenten, de regisseuse, de Keniaanse en Nederlandse crew hebben er al een dag filmen op zitten. Iedereen zit nog aan het ontbijt en dus schuiven we aan voor een kop koffie en een verse mandazi.

De Keniaanse hoofdrolspeler Malik, alias Kibali is een grote beroemdheid in Kenia, een jongetje van twaalf die Gijs op sleeptouw neemt en op zijn gemak stelt door hem mee te nemen naar de tuin en alvast een stukje te racen met de van blikken in elkaar geknutselde auto.
Gijs heeft er zin in….

Siem en Kim blijven op de set, terwijl Alexander en Naut terug rijden naar Nairobi. Terwijl de twee laatstgenoemde mannen het leven van alledag vervolgen en lekker aan het zwembad liggen, bijt Gijs zich vast in een dagje ‘niet zo dagelijkse’ kost.

De tuin scene, waarin Jeroen ruzie krijgt met zijn zus Iris moet een keer of dertig over. Kim mag tijdens het filmen niet in de buurt blijven, wat op zich prima is, mar krijgt toch enige last van buikpijn als ze haar kind voor de achtentwintigste keer “MMMAAAMMMAAAA”hoort roepen.

De volgende scènes gaan niet minder gemakkelijk. Met een mengeling van trots en medelijden kijkt Kim op een afstand toe terwijl Gijs, alias Jeroen, voor de 44e keer met de zelfgemaakte auto van Jabali achter een boom vandaan komt rennen. Gijs lacht nog steeds...

Na deze scene is het tijd om bij te tanken. Gijs is moe, warm en hangerig. We lunchen, spelen spelletjes en knutselen tot het tijd wordt voor scene nummer drie ‘racen door de theeplantages’.

Siem gelooft het allemaal wel, hij gedraagt zich keurig terwijl Kim geniet van de prachtige omgeving en de niet alledaagse gang van zaken op de set.

Om 17.30 uur komen Alexander en Naut om mee te eten en ons op te halen. Helaas loopt men achter op schema en dus moet er nog een scene worden opgenomen. Om Gijs niet teveel af te leiden, besluiten Alexander, Kim, Siem, Naut, de man van de regisseuse en zijn zoontje een wandeling te maken in de omgeving. Tijdens de wandeling bezoeken we een kindertehuis, een bijzondere plek, zeker niet alledaags.

Met de crew en hun gezinsleden zitten we na een lange, enerverende dag om 20.00 uur aan tafel. Op het menu staan Italiaanse gerechten, gecombineerd met Keniaanse kost….

Om 21.45 uur zijn we thuis. Gijs huilt de moeheid en de indrukken van zich af. Wat een mooi ervaring.

Tegen de tijd dat de film in Nederland te zien is, zullen we jullie dat natuurlijk laten weten. Wie weet vliegen we dan zelfs over voor Gijs zijn eerste ‘rode loper’ moment!

De dagen daarna vliegen voorbij…. Wat kijken we uit naar het weekend. Susan, Derrick, Oscar en Diana komen voor een lang weekend naar Nairobi.. te mooi om waar te zijn?!

Op maandag horen we dat Susan ziek is. Nog 4 dagen denken wij, dat moet lukken en inderdaad op woensdag is zij er helemaal bovenop en klaar voor vertrek.
Dan worden de volgende twee geveld door de griep… Nog 3 dagen te gaan. Onze zieke vrienden stellen ons gerust er alles aan te doen om dit weekend in Nairobi te kunnen zijn. Met nog een dag te gaan lijkt het te gaan lukken.

Susan arriveert op donderdagavond met het goede nieuws dat de twee zieke vrienden ervoor gaan. De koffers zijn gepakt en de paracetamol is in voordeelverpakking binnen handbereik.
Helaas, toch te mooi om waar te zijn… op vrijdagochtend krijgen we telefoon. De oppas is ziek geworden. Slikken voor ons allen, maar natuurlijk vooral voor onze lieve vrienden.

Het leven van alledag, maar zeker niet alledaags!

Het weekend is ondanks de kleine delegatie heerlijk. We genieten van elkaars gezelschap, lekker eten, goede gesprekken en het afzakkertje in het Casino en beloven elkaar dat er vast nog eens een moment komt dat we dit met z’n zessen kunnen overdoen.

En dan kom je op een dag thuis en zegt Elisabeth… “Kom en Kijk!” Voordat je het in de gaten hebt, gooit ze haar telefoon op de grond en roept ze, “Siem pak de telefoon, pak ‘m”
Kim denkt, “wat doet ze nu, Siem is geen hondje”. Nog net voor deze woorden zijn uitgesproken gaat Siem handen en knieën, afgewisseld met geavanceerde buikschuif technieken, tijgerend op de telefoon af.

6 maanden en 2 weken en onze kleinste grote man kruipt. Wat zijn we trots en ook een beetje bevreesd…..

Het leven van alledag, maar zeker niet alledaags!

Nu dan de avond voor het schoolkamp. Kamperen met 30 kinderen van 6 tot en met 12 ook dat is niet echt dagelijkse kost te noemen. Kim zal de jongens missen en Alexander zal het de komende dagen naast de drukte van het werk een extra tandje bij moeten zetten. Gelukkig is er na woensdag vier lange volle dagen tijd voor het gezin.
Donderdagochtend vliegen we naar Zanzibar voor een kleine, volgens ons, zeer welverdiende vakantie.

Het leven van alledag? Dagelijkse kost is het in ieder geval zeker niet.

Liefs Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem