Back on track…
Door: Kim en Alexander
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
22 Augustus 2011 | Kenia, Nairobi
Een maand en een dag en al niet meer weg te denken uit ons gezin, trouwens dat was al niet meer zo na een halve dag, wat zeggen we een half uur. Siem is part of the family en dus is het tijd om jullie een update te geven over ons leven met z'n vijven.
Vrijdag 22 juli komen we thuis uit het ziekenhuis, wat is het fijn om thuis te zijn. De dagen erna keuvelen we wat in en om het huis en dan komt oma Elly om kleinkind nummer zes in haar armen te sluiten en heel veel te spelen en knuffelen met Gijs en Naut. We doen niet veel meer dan lekker kletsen, eten, spelen met de kids en vol bewondering naar Siem kijken.
Na een week hebben we ons eerste bezoek aan kinderarts Patel. Zoals ondertussen bij ons wel vaste prik raken we of de weg kwijt, als we ergens voor het eerst naar toe gaan, of we komen te laat omdat we zo zijn ingeburgerd in het Keniaanse dat we gewoon te laat vertrekken, nog even een paar klusjes afronden ook al is het tijd om te gaan of we nadat we te laat zijn vertrokken vast komen te zitten in het verkeer. Dit keer is het anders, we zijn er al eens geweest dus we weten de weg. We komen wel te laat omdat Kim nog rondloopt met watten in haar hoofd, ze nog heerlijk een keer omdraait in bed omdat Siem nog zo lekker ligt te slapen. Woest wordt zij uit haar droom gehaald door Alexander dat de afspraak over een half uur is in plaats van over een uur en een kwartier. Tot overmaat van ramp komen we ook nog vast te zitten in het verkeer…twintig minuten te laat. De kinderarts lacht alleen een keer en zegt dat hij voor alle patiënten een ruime marge aanhoudt omdat ze ofwel de weg niet kunnen vinden, ofwel vast komen te zitten in het verkeer ofwel als nieuwbakken ouders nog wat wazig zijn en de afspraak gewoon vergeten…..een man met verschillende gaven.
Siem is een week na zijn geboorte al 200 gram boven zijn geboorte gewicht en maakt een gezonde indruk, vol trots verlaten we na twintig minuten het pand.
Ondertussen zijn ook Susan en Derrick met de kinderen onderweg.
Niet zomaar gewoon op het vliegtuig, maar op hoop van zegen naar Schiphol, vol goede moed en er dan achter komen dat je niet mee kan. Allemaal weer rechtsomkeer naar huis om het twee dagen later opnieuw te proberen.
Ook dan blijkt de vlucht naar Nairobi overvol en wordt het besluit genomen om dan maar gewoon via Tanzania te gaan. Na een dagje bijkomen met uitzicht op de Kilimanjaro, vervolgt de familie met een ‘back in the days gevoel’ ín een busje vol backpackers en rugzakken hun weg. Wat zijn we blij dat ze er zijn.
De visite logeert bij vrienden in de straat. De vrienden zitten in Nederland en dus hebben wij onze Nederlandse vrienden op loopafstand bij ons vandaan.
Wat we doen? Nog meer kletsen, eten, spelen met de kinderen en vol bewondering naar Siem kijken. Daarnaast staan de giraffen op het programma, net als de boma’s, amani ya juu en de Jolly Roger.
Siem besluit al vroeg in zijn jonge leven zich zoveel mogelijk aan te passen. Hij laat alles over zich heen komen. Gijs beschrijft de houding van zijn kleine broertje op passende wijze: “Mam, Siem is wel heel relaxed hè?!” Het enige wat wij kunnen doen is dit volmondig beamen.
Ondertussen houdt Alexander zich bezig met het regelen van de papieren rompslomp rondom de geboorte van Siem. Dagelijks is hij een aantal uren zoet met telefoneren met ‘Gert geboortecertificaat’ en ‘Piet paspoort’. De lijst met mannetjes omschreven met naam en functie in onze mobiele telefoons is de afgelopen weken weer behoorlijk uitgebreid. Ook in deze kwestie valt het niet mee. De mannen beloven ons dagelijks snelheid en accuratesse maar als we op 26 juli het geboortecertificaat in handen krijgen blijkt dat de datum van geboorte in de toekomst is….27 juli!
De logistieke planning van de visite kost hier en daar ook nog de nodige uren. Wanneer Susan en Derrick naar de kust zijn vertrokken komen Klaas en Birgitta onze kant op. Oma Elly is er nog, we ontvangen kraamvisite en ondertussen verwonderen we ons nog maar eens over Siem.
Gelukkig heeft Alexander twee weken vaderschapsverlof waarvan we al eerder het idee hadden dat je deze twee weken hier niet voor niets krijgt. Het is hard werken om de papieren rond te krijgen en naast tijd, de nodige bloed, zweet en tranen vraagt het de gemiddelde ‘nieuwbakken’ vader te beschikken over een behoorlijke dosis doorzettingsvermogen en een wel zeer hoge frustratie tolerantie grens.
Alexander is al weer bijna een week aan het werk als we te horen krijgen dat het paspoort van “Ben Siem Eli” klaar is om op te halen. “Het zal toch niet waar zijn…kloppen de namen hebben ze op eigen initiatief de namen een beetje door elkaar gehusseld”. Gelukkig is dit niet het geval. Siem heeft zijn eigen paspoort en dus kunnen we nadat we afscheid hebben genomen van oma Elly op dinsdag 9 augustus, Susan en Derrick en de kinderen een week later, afgelopen donderdag met onze nog aanwezige visite richting Naivasha vertrekken voor een kleine vakantie voor Gijs en Naut weer naar school gaan.
Het voelt rijk, de auto vol, de zon schijnt in het prachtige Kenia. Wat we doen? Nog meer kletsen, eten, spelen met de kinderen en vol bewondering naar Siem kijken. Daarnaast staat bootje varen op het programma, net als nijlpaarden en flamingo’s spotten, hell’s gate wandelen en rondrijden in crater lake sanctuary. Het programma van Siem en Kim is meer ‘low profile’ en bestaat uit luieren in de zon, drinken, badderen, boekje lezen en wegzakken in de dikke kussens op de veranda van de banda…
Het leven is heerlijk, het leven is mooi
mens durf te leven! (Ramses Shaffy)
Terug in Nairobi, back on track. Gijs en Naut zijn vanmorgen weer naar school gegaan. Het dagelijks leven is terug.
We houden jullie op de hoogte en hopen velen van jullie te zien tijdens ons bezoek aan Nederland in oktober.
Liefs Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem
Vrijdag 22 juli komen we thuis uit het ziekenhuis, wat is het fijn om thuis te zijn. De dagen erna keuvelen we wat in en om het huis en dan komt oma Elly om kleinkind nummer zes in haar armen te sluiten en heel veel te spelen en knuffelen met Gijs en Naut. We doen niet veel meer dan lekker kletsen, eten, spelen met de kids en vol bewondering naar Siem kijken.
Na een week hebben we ons eerste bezoek aan kinderarts Patel. Zoals ondertussen bij ons wel vaste prik raken we of de weg kwijt, als we ergens voor het eerst naar toe gaan, of we komen te laat omdat we zo zijn ingeburgerd in het Keniaanse dat we gewoon te laat vertrekken, nog even een paar klusjes afronden ook al is het tijd om te gaan of we nadat we te laat zijn vertrokken vast komen te zitten in het verkeer. Dit keer is het anders, we zijn er al eens geweest dus we weten de weg. We komen wel te laat omdat Kim nog rondloopt met watten in haar hoofd, ze nog heerlijk een keer omdraait in bed omdat Siem nog zo lekker ligt te slapen. Woest wordt zij uit haar droom gehaald door Alexander dat de afspraak over een half uur is in plaats van over een uur en een kwartier. Tot overmaat van ramp komen we ook nog vast te zitten in het verkeer…twintig minuten te laat. De kinderarts lacht alleen een keer en zegt dat hij voor alle patiënten een ruime marge aanhoudt omdat ze ofwel de weg niet kunnen vinden, ofwel vast komen te zitten in het verkeer ofwel als nieuwbakken ouders nog wat wazig zijn en de afspraak gewoon vergeten…..een man met verschillende gaven.
Siem is een week na zijn geboorte al 200 gram boven zijn geboorte gewicht en maakt een gezonde indruk, vol trots verlaten we na twintig minuten het pand.
Ondertussen zijn ook Susan en Derrick met de kinderen onderweg.
Niet zomaar gewoon op het vliegtuig, maar op hoop van zegen naar Schiphol, vol goede moed en er dan achter komen dat je niet mee kan. Allemaal weer rechtsomkeer naar huis om het twee dagen later opnieuw te proberen.
Ook dan blijkt de vlucht naar Nairobi overvol en wordt het besluit genomen om dan maar gewoon via Tanzania te gaan. Na een dagje bijkomen met uitzicht op de Kilimanjaro, vervolgt de familie met een ‘back in the days gevoel’ ín een busje vol backpackers en rugzakken hun weg. Wat zijn we blij dat ze er zijn.
De visite logeert bij vrienden in de straat. De vrienden zitten in Nederland en dus hebben wij onze Nederlandse vrienden op loopafstand bij ons vandaan.
Wat we doen? Nog meer kletsen, eten, spelen met de kinderen en vol bewondering naar Siem kijken. Daarnaast staan de giraffen op het programma, net als de boma’s, amani ya juu en de Jolly Roger.
Siem besluit al vroeg in zijn jonge leven zich zoveel mogelijk aan te passen. Hij laat alles over zich heen komen. Gijs beschrijft de houding van zijn kleine broertje op passende wijze: “Mam, Siem is wel heel relaxed hè?!” Het enige wat wij kunnen doen is dit volmondig beamen.
Ondertussen houdt Alexander zich bezig met het regelen van de papieren rompslomp rondom de geboorte van Siem. Dagelijks is hij een aantal uren zoet met telefoneren met ‘Gert geboortecertificaat’ en ‘Piet paspoort’. De lijst met mannetjes omschreven met naam en functie in onze mobiele telefoons is de afgelopen weken weer behoorlijk uitgebreid. Ook in deze kwestie valt het niet mee. De mannen beloven ons dagelijks snelheid en accuratesse maar als we op 26 juli het geboortecertificaat in handen krijgen blijkt dat de datum van geboorte in de toekomst is….27 juli!
De logistieke planning van de visite kost hier en daar ook nog de nodige uren. Wanneer Susan en Derrick naar de kust zijn vertrokken komen Klaas en Birgitta onze kant op. Oma Elly is er nog, we ontvangen kraamvisite en ondertussen verwonderen we ons nog maar eens over Siem.
Gelukkig heeft Alexander twee weken vaderschapsverlof waarvan we al eerder het idee hadden dat je deze twee weken hier niet voor niets krijgt. Het is hard werken om de papieren rond te krijgen en naast tijd, de nodige bloed, zweet en tranen vraagt het de gemiddelde ‘nieuwbakken’ vader te beschikken over een behoorlijke dosis doorzettingsvermogen en een wel zeer hoge frustratie tolerantie grens.
Alexander is al weer bijna een week aan het werk als we te horen krijgen dat het paspoort van “Ben Siem Eli” klaar is om op te halen. “Het zal toch niet waar zijn…kloppen de namen hebben ze op eigen initiatief de namen een beetje door elkaar gehusseld”. Gelukkig is dit niet het geval. Siem heeft zijn eigen paspoort en dus kunnen we nadat we afscheid hebben genomen van oma Elly op dinsdag 9 augustus, Susan en Derrick en de kinderen een week later, afgelopen donderdag met onze nog aanwezige visite richting Naivasha vertrekken voor een kleine vakantie voor Gijs en Naut weer naar school gaan.
Het voelt rijk, de auto vol, de zon schijnt in het prachtige Kenia. Wat we doen? Nog meer kletsen, eten, spelen met de kinderen en vol bewondering naar Siem kijken. Daarnaast staat bootje varen op het programma, net als nijlpaarden en flamingo’s spotten, hell’s gate wandelen en rondrijden in crater lake sanctuary. Het programma van Siem en Kim is meer ‘low profile’ en bestaat uit luieren in de zon, drinken, badderen, boekje lezen en wegzakken in de dikke kussens op de veranda van de banda…
Het leven is heerlijk, het leven is mooi
mens durf te leven! (Ramses Shaffy)
Terug in Nairobi, back on track. Gijs en Naut zijn vanmorgen weer naar school gegaan. Het dagelijks leven is terug.
We houden jullie op de hoogte en hopen velen van jullie te zien tijdens ons bezoek aan Nederland in oktober.
Liefs Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem
-
22 Augustus 2011 - 19:05
Dunja:
Prachtige foto's weer. Wat een rijkdom!!!
Liefs van ons -
22 Augustus 2011 - 20:07
Barbara:
Wat een heerlijk verhaal weer, en wat lijkt Siem op Gijs op de foto's van de geboortekaartjes :-). Ik hoop dat we elkaar treffen in oktober, we zijn erg nieuwsgierig naar broertje 3!!!
Barbara (ook namens Bart natuurlijk) -
22 Augustus 2011 - 20:31
Marion:
Ben er even stil van....wat een ongelooflijke mooie foto's en wat zien jullie er allemaal goed uit!!!
En inderdaad Gijs....relaxed! -
23 Augustus 2011 - 07:35
Kornell Han Caleb Ta:
Wauw wat een rijkdom, wauw wat een mooie foto's, wat een mooi gezin, geluk spat eraf! Wat een mooi geboortekaartje, Saskia heeft haar best gedaan op de ene kant en jullie op de andere! Veel liefs
-
23 Augustus 2011 - 08:06
Femke:
Mooi!!!
Lekker genieten!
Liefs x -
23 Augustus 2011 - 08:21
Anita:
Het geluk spat eraf... mooi om te zien! Geniet van en met elkaar.
-
23 Augustus 2011 - 15:15
Gera:
Wat een sprekende foto's, wat is Siem al weer veranderd. Hoewel er zeker gelijkenis is met de andere twee, zie je nu al een heel eigen persoontje. Heerlijk ook dat hij zo'n relaxte uitstraling heeft.
En wat hebben jullie sinds zijn geboorte al weer veel meegemaakt!
Ook al weer eropuit getrokken.
Petje-af.
Jullie fan.
-
24 Augustus 2011 - 10:12
Natascha:
Ik keek al uit naar een nieuw vervolg, heerlijk om jullie allemaal zo te zien genieten. Liefs, Natascha -
24 Augustus 2011 - 18:03
Esmerij :
Even heerlijk genoten van de foto's! X -
28 Augustus 2011 - 20:49
Marga Oudesluys :
Hoi Kim (en gezin),
je moet vast even nadenken "Marga"???. Van De Malelande uit Amersfoort.
Een hele tijd ben ik jullie "adres" kwijt geweest en kon ik je niet volgen. Vanavond heb ik het briefje weer gevonden. Wat leuk om je weer te zien en wat is Gijs groot! Ik kan mij Gijs nog herinneren in het maatje dat Siem nu is. Gefeliciteerd met de geboorte van Siem! Goed om te lezen en zien dat het zo goed gaat met jullie!
Ik blijf je / jullie nu weer volgen.
Nog een "nieuwtje" Marian, mijn duo, is inmiddels geëmigreerd naar Zweden!
Groetjes en tot horens,
Marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
