Kiambethu farm

Na een aantal weekenden van kleine klusjes in en om het huis was het weer tijd om ons nieuwe thuisland een stukje verder te gaan ontdekken.

Al de hele week lag er het plan, een bezoek op zondagochtend aan kiambethu farm ‘an early the farm in Kenya’, zoals de website het beschrijft. De planning is ruim omdat we gehoord hadden dat voor dit tripje een reservering gemaakt moet worden bij de Britisch lady Fiona, ondertussen eigenaar van de farm. Deze reservering doen wij dan ook braaf op donderdag. Wederom worden de voorbereidingen getroffen op zaterdagavond en ligt de routebeschrijving met getekend kaartje op de keukentafel zodat we vandaag zonder slag of stoot naar de boerderij kunnen tuffen.

Het eerste stuk rijden we op bekend terrein, er wordt een tank, een plas en een koffie to go stop gemaakt en dan begeven we ons op voor ons tot nu toe nog niet ontdekt terrein de weg richting Limuru. We passeren het dorpje Ruwaka en missen direct de eerste aanwijzing op de routebeschrijving. Hoezee lang leve de voorbereidingen. Tegen beter weten in vervolgen wij onze weg in de hoop alsnog de eerste aanwijzing aan de rechterkant van de weg te vinden en besluiten na een kilometer of 10, de route beschrijving gaf aan na 3 km rechts…., toch maar weer te draaien en ons te realiseren dat het ons waarschijnlijk nooit zal gaan lukken om een beschreven route zonder slag of stoot te kunnen volgen…

De weg richting Limuru is prachtig, velden met bananenplanten, mais, tarwe en thee. Hoe verder we komen hoe meer het landschap wordt gedomineerd door thee. Struiken in alle kleur scharkeringen die bij de kleur groen zijn te bedenken. De dorpjes zijn levendig, het stof dwarrelt rond de auto terwijl langs de kant van de weg van groot tot klein in hun mooiste goed gestoken Kenianen van en naar de kerk wandelen.

Om precies 11.00 uur, dat dan weer wel, rijden we het terrein van Kiambethu farm op. We worden ontvangen door British lady Fiona die sinds mensenheugenis woont en werkt in Kenia.

Opa Mc Donnel kwam in 1903 naar Kenia en besloot daar te blijven. Met het bezoek van een vriend uit India die voor opa twee stekken thee mee nam besloot Mc Donnel een gokje te wagen en begon met het verbouwen van thee. Dit bleek een succesvol concept en al snel groeide de farm uit tot de eerste serieuze theeplantage van Kenia waar thee verbouwd, verkocht en geëxporteerd werd.

Het plukken van de thee wordt nog steeds handmatig gedaan. Een goede plukker, plukt zo’n beetje 50 tot 70 kilogram theebladeren per dag. De plukkers krijgen uitbetaald per kg en de prijs per kg is vastgesteld door de Unie. Dit voorkomt dat de farm eigenaren de lonen laten afhangen van de prijzen die op de veiling worden geboden en die iedere week anders kunnen zijn.

Het verhaal van Fiona, ‘O dear’ is lang en boring…. Tot overmaat van ramp komen er iedere vijf minuten nog nieuwe gasten binnen druppelen en begint dear Fiona weer even vrolijk van voor af aan… “Once there was….”

Gijs, Naut en Alexander piepen ertussen uit de tuin in terwijl Kim probeert een ‘wat een interessant verhaal’ blik te creëren, vast te houden en ondertussen heel veel moeite te doen niet achterover te gaan liggen en in de fauteuil bekleed met bloemetjesgordijn in slaap te vallen omdat er nog steeds bijgekomen moet worden van de borrel van vorige avond.

Gelukkig komt aan ieder verhaal een einde, zowaar ook aan deze.

Een tandeloze, breed grijnzende man uit de tijd van opa MC Donnel neemt het over en leidt het gezelschap langs een bijna Zwitsers landschap met glooiende bergen, gakkende ganzen en grazende kalveren naar het bos en de theevelden. De wandeling is een succes, de variëteit aan landschappen en vegetatie in Kenia blijft ons verbazen en met de loeiende koeien in de wei voelt het even alsof we een wandeling maken op de Veluwe of het Gelderse platteland.

Tevreden tuffen we zonder aarzelingen terug naar Nairobi, nemen een duik in het zwembad en eten buiten op het terras van onze buurt chinees, een mooie afsluiting van een internationaal georiënteerd zondags uitje.

Tot volgende week

Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut