Twee violen en een trommel en een fluit

We raken steeds meer ingeburgerd, in Afrika, in Kenia en in Nairobi…

Sinds afgelopen maandag zijn Gijs en Naut in het Keniaanse consultatie circuit opgenomen. Dit gebeurde op maandag door een afspraak te maken met dokter Nesbitt. Een Australische kinderarts die al 15 jaar in Kenia woont en over wie wij gehoord hadden dat het een goede was, geen twijfel over mogelijk dus, deze man moesten wij hebben.

Aangekomen bij het Getrude’s children hospital kijken wij elkaar hoopvol aan. Het ziekenhuis ziet er kindvriendelijk, gezellig, maar zeker ook professioneel uit. In de wachtkamer worden we ontvangen door nurse Rachel een soort Afrikaanse, vrouwelijke cliniclown, die al kieke-boe-end achter de kinderen aan rennend, de gegevens van de ouders in kaart probeert te brengen en ondertussen ook nog de telefoon probeert te beantwoorden.

Ongeveer een uur na de afgesproken tijd zijn we aan de beurt. Zowel Gijs en Naut zijn het wachten behoorlijk zat,hebben ondertussen allebei hun schoenen uitgedaan, zitten onder de zwarte en rode vegen, de snot, hebben zich beide tot overmaat van ramp onder gepoept en Naut doet er nog een schepje bovenop door voor de deur van dokter Nesbitt met zijn mond op de grond te kletteren waardoor hij met een bloedlip en hartverscheurend huilend de kamer van de dokter wordt binnengedragen. Het gesprek met de dokter verloopt dan ook wat rommelig. Na wat vragen over en weer blijken zowel Naut als Gijs er niet aan te ontkomen en moeten ze gelijk bij afspraak één met deze goede man een vaccinatie krijgen, hepetitus A. Wij hebben Gijs verteld dat we alleen gaan kennis maken en vanaf zijn kant krijgen wij, na het bericht van de vaccinatie, een ‘als blikken konden doden' blik voordat ook hij het op een krijsen zet.

Met dokter Nesbitt bespreken we de ontstoken neusamandelen van Naut, die op dit moment weer hoogtij vieren. Er valt niet aan te ontkomen, mond wijd open, snot all over het gezicht. Dokter Nesbitt kijkt eens in de keel en oren van Naut en geeft dan aan dat het volgens hem beter is om nog even te wachten met het verwijderen van de amandelen. “Kinderen groeien er vaak overheen”. Als het erger wordt kunnen we terug komen. Wij laten ons, zoals jullie ondertussen van ons weten, niet zomaar met een kluitje in het riet sturen en vragen wat zijn idee is van ‘erger’. Dokter Nesbitt heeft duidelijk de way of life van de Kenianen overgenomen als hij zegt,”erger is als hij in de nacht een aantal keer een seconde of 10 tot 20 geen adem meer haalt”, misschien dat we voor deze kwestie toch maar op zoek moeten gaan naar de Nederlandse kinderarts die in Nairobi rondloopt…

Het hoogtepunt van deze week is natuurlijk de 1e verjaardag van onze grote, kleine man! Op zaterdag vieren we dit heugelijke feit. Alle voorbereidingen zijn lang van te voren in gang gezet. Op maandag wordt er een taart besteld met een foto van de jarige job, de feestmuts wordt gemaakt en de vlaggen en ballonnen opgehangen. Op vrijdagavond 18.00 uur belt de bakker om ons te vertellen dat het niet gaat lukken met de taart van Naut. Natuurlijk we hadden het kunnen weten…. maar toch. Het blijft moeilijk om je in te houden en de vlammen schieten uit onze oren. 15 uur voor het afgesproken tijdstip voor het ophalen van de taart inclusief foto van de jarige job bellen ze op om te vertellen dat het niet gaat lukken. Als Kim in eerste instantie in alle rust probeert uit te leggen dat het een beetje laat is en vraagt hoe ze denken dit te gaan oplossen wordt de verbinding verbroken. De tweede keer na opnieuw de uitleg van de teleurstelling wordt Kim in de wacht gezet. Uit de telefoon komt een rustgevend, klassiek deuntje…. Het helpt een beetje, maar een mannetje komt er niet meer aan de telefoon. De derde keer is de rust verdwenen en schieten de vlammen door de telefoon…. “NEE een taart met Zidane willen we niet, NEE ook niet met Ronaldinho, of Ariel (de kleine zeemeermin) en NEE we willen geen tegoedbon” Alex neemt de telefoon over en zegt resoluut dat hij de chef wil spreken, tuuut, tuut, tuuut……….. verbinding verbroken. Wij bedenken maar weer eens een plan B als we worden gebeld door de bakker dat het toch gaat lukken….

Zaterdag eten we taart, niet met foto van Ariel, Zidane of Ronaldinho, maar met foto van de jarige job, zingen we lang zal hij leven, twee violen, er is er één jarig en het hele verdere arsenaal dat Gijs tot zijn beschikking heeft als het gaat over verjaardagen, pakt Naut met behulp van zijn broer, of eigenlijk pakt Gijs met behulp van Naut de cadeautjes uit, krijgen we zelfs visite van vrienden hier uit Nairobi en eten we de 1,5 kilo wegende , mierzoete, mintgroen, met gele toefjes slagroomtaart bijna helemaal op. In de middag gaan we met z’n vieren op pad. Naut is niet weg te slaan bij zijn nieuwe bobby-car en waakt als een kleine terriër over zijn bezit. Wanneer één van de kinderen op het terrein zich binnen zijn denkbeeldig getrokken binnencirkel begeeft gooit hij zijn volledige lijf over de wagen en blijft hij er zo gevaarlijk mogelijk bij kijkend op liggen tot het desbetreffende kind zich terugtrekt tot de buitencirkel. Bij god’s gratie mag zijn grote broer een rondje om het springkussen rijden als hijzelf bij Alexander op schoot, al knabbelend aan een soepstengel zit bij te komen van zijn taak. We sluiten de dag af met een Mickey Mouse pannenkoek.

Dank jullie wel namens Naut voor alle leuke boekjes, cadeautjes(E-) kaarten en SMS-jes, het was een geslaagd feestje.

Vandaag de Bomas van Kenya bezocht. Een Afrika museum, met traditionele hutten en cultureel centrum in één. Wij hadden voor vanmiddag de traditionele dans- en muziekvoorstelling op het programma. Een voorstelling van één uur en vijfenveertig minuten waar onze twee mannen als echte cultuurliefhebbers met open mond van begin tot eind naar hebben zitten kijken.

Morgen gaan we met de pas van onze nieuwe sportschool op zak, een begin maken met het verbranden van de calorieën van de 1,5 kilo wegende mierzoete, mintgroen met gele toefjes slagroomtaart waarvan we vandaag het laatste stuk hebben meester gemaakt. Zoals jullie kunnen lezen de inburgering is in volle gang…..

Tot snel
Alexander, Kim, Gijs en Naut