Rain, rain, go away…

Tweede paasdag, tijd voor ons beloofde uitje ijsbaan. Zoals altijd treffen wij onze voorbereidingen en pluizen we uitgebreid de website uit om, misverstanden te verkomen.

Om het uur kan er geschaatst worden vanaf 11.00 uur, schaatsen zijn te huur en ook pinguins en rekjes zijn verkrijgbaar voor de nog niet geoefende schaatser.

Om 12.50 uur komen we aan. De jongens hebben er zin in, geen idee wat ze te wachten staat. We laden iedereen en alles uit en begeven ons naar de kassa. Aan de andere kant zien we door het glas een lege ijsbaan.

Om vooral op tijd te zijn gaan we vast kaarten kopen zodat we om 13.00 uur direct de ijsbaan kunnen betreden. De dame achter de kassa kijkt ons wat meewarrig aan. “Wat komen die doen?”, lijkt ze te denken.

We vertellen de vriendelijke dame dat we graag kaartjes willen kopen voor de sessie van 13.00 uur. Twee volwassenen en twee kinderen. Helaas stelt de dame ons teleur. De volgende sessie is pas om 14.00 uur en nee dat staat niet op de website…

Gelukkig zijn er beneden in de lobby van het hotel, waar de ijsbaan is gevestigd een grote bak met jonge konijnen en kuikens. Voor Siem hebben we een boterham en zo weten we het uur wachten redelijk gemakkelijk door te komen.

Om 13.50 uur gaan we opnieuw naar boven, kopen kaartjes en huren schaatsen. Op de baan is het minder koud dan gedacht en dus loopt het zweet ons al voor het betreden van het ijs over de rug.

Gijs vindt het machtig, een uur lang ploetert hij achter zijn pinguïn om maar de slag te pakken te krijgen. Wanneer we bijna moeten stoppen, beweegt hij zich voort als een ware Rintje Ritsma en heeft hij zijn pinguïn aan de kant geslingerd. Naut denkt er iets anders over. Hij vindt het allemaal maar gedoe, die schaatsen en dat gladde ijs en bedenkt na tien minuten proberen dat het mooi is geweest. De ijzers worden aan de wilgen gehangen en terwijl Gijs oefent op zijn zijwaartse slag, scheurt Naut met zijn broertje Siem in de kinderwagen, rond de ijsbaan.

De volgende dag vertrekt Kim samen met Siem voor een week naar Nederland. De jongens zijn voorzien van een flink aantal speelafspraken en zo kan Kim met een gerust hart kennis maken met haar nieuwe neefje, borrelen met vriendinnen, eten met familie en vrienden en oud Hollands shoppen.

Een heerlijke week, die veel te snel voorbij vliegt en voordat ze het in de gaten hebben, zitten Siem en Kim met koffers vol hagelslag, rookworst, drop en stroopwafels alweer in het vliegtuig.

Het voelt fijn om thuis te komen!

En dat is goed nieuws omdat we eindelijk besloten hebben dat we ons verblijf in Kenia met nog twee jaar gaan verlengen.

Alexander zal nog twee jaar lang Deloitte Oost Afrika blijven versterken en Kim kan in ieder geval het komende jaar aan de slag op de Nederlandse School.

Met dat in de pocket en de beslissing achter de rug, is er weer meer rust….

We kijken wel vooruit en besluiten een plan te maken voor een interne verhuizing. Gijs en Naut zullen samen een kamer gaan delen, Siem gaat naar de kamer van Gijs en de kamer van Naut wordt onze gastenkamer. De voorbereidingen voor de project zijn inmiddels in gang gebracht, Alex de timmerman bouwt een twee verdiepingen huisbed voor Gijs en Naut en een bed ‘crisis’ voor Siem, gordijnen worden geblindeerd, stoeltjes worden bekleed en zo hopen we het einde van deze maand de verhuizing te voltooien.

De afgelopen weken heeft het hier geregend, geregend en nog veel meer geregend. Wegen zijn weggeslagen, straten zijn veranderd in rivieren, vee en gewassen zijn van het land gespoeld. Niet echt weer om een oranje feest te vieren. Zaterdag 5 mei wordt er voor de hele Nederlandse gemeenschap in Kenia een grootse oranje Karibuni Kikoi vrijmarkt, een combinatie van Koninginnedag en de 5 mei viering, georganiseerd. Op vrijdag komt de regen de hele dag met bakken en bakken tegelijk uit de hemel vallen, het onweert en bliksemt. De hele avond en nacht houdt dit aan.

Het feest terrein staat in de ochtend compleet blank. Terwijl de band, de catering en de tenten worden opgezet, lijkt het hele feest compleet in het water te vallen.

Om 10.00 uur stopt de regen en breekt de zon door. De grond dampt letterlijk. Wanneer om 12.00 uur de deuren van het feestterrein worden geopend is de lucht blauw en kleurt het veld rood, wit blauw met een flinke vleug oranje.

Voor de kinderen zijn er spelletjes als sjoelen, spijkerpoepen, grabbelen, knutselen en blikgooien. Er is een grote vrijmarkt waar kinderen, ouders en Kenianen hun waar verkopen. Workshops jammen en salsa, een live band, bier uit de tap, patat in puntzakken en heel veel gezelligheid.

Wij vermaken ons opperbest, terwijl het zonnetje bereidwillig op ons bolletje schijnt. Aan het einde van de dag zijn we een hoop rommel rijker. Twee zeer tevreden mannetjes zitten uitgeteld op de achterbank van de auto . Thuis drinken we nog een wijntje en sluiten we ook deze week met een goed gevoel af.

Langzaamaan wordt het juli. Een tijd waarin we mensen zien komen en gaan. De komende weken zullen dan ook in het teken staan van afscheid nemen van vrienden. Gelukkig doen we dat wel door middel van leuke uitjes…

We houden jullie op de hoogte.

Liefs Alexander, Kim, Gijs, Naut en Siem