\"a beautiful scapeland in the balley\"
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
14 Januari 2005 | Peru, Arequipa
Buenos dias chicas y chicos. Het heeft even geduurd maar hier zijn we dan weer.
Na Mexico City, het land van al onze dromen achter ons gelaten te hebben, in de nacht van 22 op 23 december aangekomen in Lima. Een dag voor kerst en een dag voor aankomst van alweer een bezoek van Nederlandse vrienden. Nog net even tijd om te werken aan onze kleur op het strand van Lima waar de hitte van het zand omhoog kringelde. Resultaat twee gebakken en rood geblakerde kreeften aan het kerstdiner. Zelfs met een al 5 maanden door de zon verwend huidje is het van levensbelang elk uur te smeren met factor 15. Zo zie je maar weer... je bent nooit te oud om te leren.
25 december, 23.30 uur was de aankomst van Susan, Stef en Lot gepland. Met onze buikjes vol richting het vliegveld van Lima. Een goede deal met de taxi chauffeur gemaakt. Hij zou even wachten terwijl Alexander zou gaan kijken of de dames al geland waren vanuit New york, vluchtnummer DL8080. Ongemakkelijk het gesprek gaande houdend met de taxichauffeur (Spaans blijft zweten) zag Kim na een minuut of 10 een eveneens zwetende, ´nee´ knikkende Alexander de taxi naderen. Het doorgegeven vluchtnummer stond niet op het aankomstbord. De taxi chauffeur vond het niet langer leuk, gooide ons de taxi uit en wij besloten samen nog maar eens te gaan informeren. \" Nee, dat vluchtnummer bestaat niet.\" Daar sta je dan... Ondertussen waren wij, zonder de visite op de hoogte te stellen naar een ander guesthouse verhuisd en hadden bedacht de dames op te vangen op de luchthaven. Nu werd het ons toch behoorlijk warm onder de armen (lees klotsende oksels). Terwijl wij bezig waren allerlei rampscenario´s uit te denken kwamen de dames vrolijk de aankomsthal binnen stappen. Communicatie... de wereld is soms minder klein dan je denkt.
De eerste dag, een ontspannen dagje Lima. Vanuit daar de volgende dag met de bus richting Pisco en de Islas Ballestas. De zon scheen vollop, het water was rustig, de zwemvestjes aan, petjes op tegen neerstortende poepjes: Wat kon ons gebeuren?
De Islas worden druk bewoond door vele soorten vogels, pinguins en zeeleeuwen. De camera´s van ons toeristen flitsten en schoten dan ook alsof het een lieve lust was. Zo veel als wij gecharmeerd waren van al deze eilandbewoners zo weinig hadden de eilandbewoners met ons op. Op het moment dat we met ons bootje te dicht bij kwamen werden Lot en Kim dan ook getrakteerd op een dikke witte klodder op hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen.... Retteketet knetterpret, het thema van de afgelopen 2 weken. Gelukkig konden we na het dagje op de boot de poepjes weg wassen en lekker relaxen in het zwembad van het hotel.
Onze volgende bestemming was Nazca met de wereldberoemde Nazca lijnen. Opgehaald met een Amerikaanse slee en door onze Peruaanse gastvrouw met \"No problem\" naar het verkeerde guesthouse gebracht. Vriendelijk blijven en vertellen dat dit niet de bedoeling is helpt gelukkig en na een kleine omzwerving lekker met een biertje in de tuin van het goede guesthouse. Volgende dag begon het grote Nazca lijn avontuur. Als je alles van te voren weet....
We hadden vol vertrouwen deze tour geboekt bij de Peruaanse gastvrouw die ons met \"No problem\" naar het verkeerde guesthouse had gebracht. Hoe stom kun je zijn? Alexander bleef thuis met het excuus dat hij het al een keer eerder had gedaan. Wij twijfelen achteraf over zijn argumenten. Veel geld betaald maar volgens onze Peruaanse gastvrouw wel met VIP service, \"No problem\". We waren als eerste op het vliegveld, hadden braaf naar het informatie filmpje gekeken en zaten met ons goede fatsoen na 3 uur nog steeds te wachten op vertrek. Intussen waren er al 5 vliegtuigen de lucht in, was onze Peruaanse gastvrouw gevlogen en was onze irritatiegrens bereikt. Bij terugkomst begreep onze Peruaanse gastvrouw dat \"No problem\" , \"Her problem\" was geworden en gingen we na nog eens een half uur wachten en met 5 dollar van de prijs af uiteindelijk de lucht in. Nazca lijnen alleen maar vragen: Hoe komen de lijnen er? Wat betekenen ze? Wie heeft ze aangelegd? En de belangrijkste vraag, hoe houd ik mijn eten van de avond ervoor binnen? Vragen die na onze vlucht nog steeds onbeantwoord blijven.
Van Nazca door naar Arequipa. Prachtige stad, koloniale pleinen, een prachtig klooster en de woonplaats van ´Juanita´ de ijsbruid. Zij is een van de door de Inca´s geofferde kinderen. In 1995 is zij terug gevonden in de Andes. Bevroren maar geheel in tact. 12 tot 14 jaar oud, in een rituele processie een berg van 6000 meter beklimmen. Acht dagen geen eten en drinken. Op de laaste dag wat chicha (maisbier) en wat groenten. Na een kort ritueel op de berg en een klap op haar hoofd als reine maagd richting de goden. Een grote voorrecht maar voor ons weer een moeilijk te aanvaarden beroepskeuze.
31 december
Om 18.00 uur het nieuwe jaar in Nederland ingegaan met een flesje champagne. Alle voorbereidingen getroffen en ons zo goed en zo kwaad mogelijk aangepast aan de Peruaanse gebruiken. Alles geel, de kleur van voorspoed en geluk. Gele 2005 brillen, slingers en confetti. Helaas kwamen we te laat achter de bedoeling van het overal op straat verkochte gele ondergoed.
Heerlijk gegeten en genoten van de sound and light show uitgevoerd door de eigenaar van het restaurant. Hij nam zijn show zeer serieus en kon pas na afloop een beetje ontspannen. Om 24.00 uur met onze in het cafe gemaakte Peruaanse vrienden richting Plaza de Armas. Vuurwerk en champagne, overal lange tafels met chicha drinkende Peruanen. Een grote gezelligheid. Nog een uurtje of 2 gedanst om vervolgens met een tevreden gevoel het nieuwe jaar en ons nestje in te kruipen.
Vanuit Arequipa met de avondbus richting Puno. Daar voor de eerste keer in 5 maanden kennis gemaakt met de negatieve ´magic´ van het reizen. Bij aankomst om 2.00 uur in de nacht waren er twee discmans uit onze tassen verdwenen. Hopelijk geniet de Peruaanse Hans Kazan net zo van Andre Hazes als wij dat tot dat moment gedaan hadden. Die nacht in Puno (hoogte 3800 meter, zorgt voor extra luchtvorming) brak de ´knetterpret´ in alle hefigheid los. De muren in een hotel zijn dan toch wel erg dun.
Twee dagen Lago Titicaca. Slapen bij een lokale familie. Wij ´woonden´ voor een nacht bij Feliciana, 19 jaar. Getrouwd op haar 15e, 2 kinderen. Een manier van leven die wij ons bijna niet kunnen voorstellen. Geen electriciteit, in de moestuin een klein hokje met een plaspotje van barbie formaat. Met nog steeds last van knetterpret, geen licht en stromende regen zit een ongelukje in een klein hoekje. Het adembenemende uitzicht op het meer en de kleurrijke mensen op de markt deed ons alle ongemakken weer snel vergeten.
Voor de verandering een keer gekozen voor een beetje luxe en dus met de firstclass bus richting Cuzco. Bij het zien van onze medereizigers in de ochtend wisten we eigenlijk al genoeg. Stoppen op plaatsen waar je eigenlijk niet wil zijn, voorbij rijden van plaatsen die je eigenlijk heel erg de moeite waard vindt, buffet lunch met afgerichte alpaca`s en lama`s vergezeld door schattige in Peruaanse klederdracht gehulde meisjes met rood verbrande blosjes op de wangen waar je voor 3 sol spontaan mee op de foto mag en als klapper op de vuurpijl aangevallen worden door een loslopende vicuña, LA-MA! Cuzco, na nog een dagje citytoer en een dagje met de taxi rondom Cuzco archeologische sites bezocht en de markt in Pisac leeggekocht was het alweer tijd om afscheid te nemen van een deel van de Hollandse gezelligheid.
Voor Susan en ons begon de uitdaging van de Inca trail. Na vier dagen, 48 kilometer, van 6.00 tot 16.00 uur hiken door weer en wind, diepe dalen, hoge toppen (pas van 4200 m, 3950m en 3700 m), adembenemende uitzichten, stinkende sokken in de tent, regen, zon, griep, natte matjes, heerlijke gerechten van Herman, innerlijke strijd en heel, heel, heel veel spierpijn was daar waar we het voor gedaan hadden, de verborgen stad Machu Picchu. Het was een heldere dag. Volgens Rom onze gids lag de Machu Picchu er prachtig bij, \" A beautiful scapeland in the balley.\" Daar sluiten wij ons volledig bij aan.
Weer een plaatje om op te slaan in ons boek vol herinneringen. Voor ons is het tijd om de mand in te kruipen.
Hasta luego,
Alexander en Kim en een kusje van chico lama.
Na Mexico City, het land van al onze dromen achter ons gelaten te hebben, in de nacht van 22 op 23 december aangekomen in Lima. Een dag voor kerst en een dag voor aankomst van alweer een bezoek van Nederlandse vrienden. Nog net even tijd om te werken aan onze kleur op het strand van Lima waar de hitte van het zand omhoog kringelde. Resultaat twee gebakken en rood geblakerde kreeften aan het kerstdiner. Zelfs met een al 5 maanden door de zon verwend huidje is het van levensbelang elk uur te smeren met factor 15. Zo zie je maar weer... je bent nooit te oud om te leren.
25 december, 23.30 uur was de aankomst van Susan, Stef en Lot gepland. Met onze buikjes vol richting het vliegveld van Lima. Een goede deal met de taxi chauffeur gemaakt. Hij zou even wachten terwijl Alexander zou gaan kijken of de dames al geland waren vanuit New york, vluchtnummer DL8080. Ongemakkelijk het gesprek gaande houdend met de taxichauffeur (Spaans blijft zweten) zag Kim na een minuut of 10 een eveneens zwetende, ´nee´ knikkende Alexander de taxi naderen. Het doorgegeven vluchtnummer stond niet op het aankomstbord. De taxi chauffeur vond het niet langer leuk, gooide ons de taxi uit en wij besloten samen nog maar eens te gaan informeren. \" Nee, dat vluchtnummer bestaat niet.\" Daar sta je dan... Ondertussen waren wij, zonder de visite op de hoogte te stellen naar een ander guesthouse verhuisd en hadden bedacht de dames op te vangen op de luchthaven. Nu werd het ons toch behoorlijk warm onder de armen (lees klotsende oksels). Terwijl wij bezig waren allerlei rampscenario´s uit te denken kwamen de dames vrolijk de aankomsthal binnen stappen. Communicatie... de wereld is soms minder klein dan je denkt.
De eerste dag, een ontspannen dagje Lima. Vanuit daar de volgende dag met de bus richting Pisco en de Islas Ballestas. De zon scheen vollop, het water was rustig, de zwemvestjes aan, petjes op tegen neerstortende poepjes: Wat kon ons gebeuren?
De Islas worden druk bewoond door vele soorten vogels, pinguins en zeeleeuwen. De camera´s van ons toeristen flitsten en schoten dan ook alsof het een lieve lust was. Zo veel als wij gecharmeerd waren van al deze eilandbewoners zo weinig hadden de eilandbewoners met ons op. Op het moment dat we met ons bootje te dicht bij kwamen werden Lot en Kim dan ook getrakteerd op een dikke witte klodder op hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen.... Retteketet knetterpret, het thema van de afgelopen 2 weken. Gelukkig konden we na het dagje op de boot de poepjes weg wassen en lekker relaxen in het zwembad van het hotel.
Onze volgende bestemming was Nazca met de wereldberoemde Nazca lijnen. Opgehaald met een Amerikaanse slee en door onze Peruaanse gastvrouw met \"No problem\" naar het verkeerde guesthouse gebracht. Vriendelijk blijven en vertellen dat dit niet de bedoeling is helpt gelukkig en na een kleine omzwerving lekker met een biertje in de tuin van het goede guesthouse. Volgende dag begon het grote Nazca lijn avontuur. Als je alles van te voren weet....
We hadden vol vertrouwen deze tour geboekt bij de Peruaanse gastvrouw die ons met \"No problem\" naar het verkeerde guesthouse had gebracht. Hoe stom kun je zijn? Alexander bleef thuis met het excuus dat hij het al een keer eerder had gedaan. Wij twijfelen achteraf over zijn argumenten. Veel geld betaald maar volgens onze Peruaanse gastvrouw wel met VIP service, \"No problem\". We waren als eerste op het vliegveld, hadden braaf naar het informatie filmpje gekeken en zaten met ons goede fatsoen na 3 uur nog steeds te wachten op vertrek. Intussen waren er al 5 vliegtuigen de lucht in, was onze Peruaanse gastvrouw gevlogen en was onze irritatiegrens bereikt. Bij terugkomst begreep onze Peruaanse gastvrouw dat \"No problem\" , \"Her problem\" was geworden en gingen we na nog eens een half uur wachten en met 5 dollar van de prijs af uiteindelijk de lucht in. Nazca lijnen alleen maar vragen: Hoe komen de lijnen er? Wat betekenen ze? Wie heeft ze aangelegd? En de belangrijkste vraag, hoe houd ik mijn eten van de avond ervoor binnen? Vragen die na onze vlucht nog steeds onbeantwoord blijven.
Van Nazca door naar Arequipa. Prachtige stad, koloniale pleinen, een prachtig klooster en de woonplaats van ´Juanita´ de ijsbruid. Zij is een van de door de Inca´s geofferde kinderen. In 1995 is zij terug gevonden in de Andes. Bevroren maar geheel in tact. 12 tot 14 jaar oud, in een rituele processie een berg van 6000 meter beklimmen. Acht dagen geen eten en drinken. Op de laaste dag wat chicha (maisbier) en wat groenten. Na een kort ritueel op de berg en een klap op haar hoofd als reine maagd richting de goden. Een grote voorrecht maar voor ons weer een moeilijk te aanvaarden beroepskeuze.
31 december
Om 18.00 uur het nieuwe jaar in Nederland ingegaan met een flesje champagne. Alle voorbereidingen getroffen en ons zo goed en zo kwaad mogelijk aangepast aan de Peruaanse gebruiken. Alles geel, de kleur van voorspoed en geluk. Gele 2005 brillen, slingers en confetti. Helaas kwamen we te laat achter de bedoeling van het overal op straat verkochte gele ondergoed.
Heerlijk gegeten en genoten van de sound and light show uitgevoerd door de eigenaar van het restaurant. Hij nam zijn show zeer serieus en kon pas na afloop een beetje ontspannen. Om 24.00 uur met onze in het cafe gemaakte Peruaanse vrienden richting Plaza de Armas. Vuurwerk en champagne, overal lange tafels met chicha drinkende Peruanen. Een grote gezelligheid. Nog een uurtje of 2 gedanst om vervolgens met een tevreden gevoel het nieuwe jaar en ons nestje in te kruipen.
Vanuit Arequipa met de avondbus richting Puno. Daar voor de eerste keer in 5 maanden kennis gemaakt met de negatieve ´magic´ van het reizen. Bij aankomst om 2.00 uur in de nacht waren er twee discmans uit onze tassen verdwenen. Hopelijk geniet de Peruaanse Hans Kazan net zo van Andre Hazes als wij dat tot dat moment gedaan hadden. Die nacht in Puno (hoogte 3800 meter, zorgt voor extra luchtvorming) brak de ´knetterpret´ in alle hefigheid los. De muren in een hotel zijn dan toch wel erg dun.
Twee dagen Lago Titicaca. Slapen bij een lokale familie. Wij ´woonden´ voor een nacht bij Feliciana, 19 jaar. Getrouwd op haar 15e, 2 kinderen. Een manier van leven die wij ons bijna niet kunnen voorstellen. Geen electriciteit, in de moestuin een klein hokje met een plaspotje van barbie formaat. Met nog steeds last van knetterpret, geen licht en stromende regen zit een ongelukje in een klein hoekje. Het adembenemende uitzicht op het meer en de kleurrijke mensen op de markt deed ons alle ongemakken weer snel vergeten.
Voor de verandering een keer gekozen voor een beetje luxe en dus met de firstclass bus richting Cuzco. Bij het zien van onze medereizigers in de ochtend wisten we eigenlijk al genoeg. Stoppen op plaatsen waar je eigenlijk niet wil zijn, voorbij rijden van plaatsen die je eigenlijk heel erg de moeite waard vindt, buffet lunch met afgerichte alpaca`s en lama`s vergezeld door schattige in Peruaanse klederdracht gehulde meisjes met rood verbrande blosjes op de wangen waar je voor 3 sol spontaan mee op de foto mag en als klapper op de vuurpijl aangevallen worden door een loslopende vicuña, LA-MA! Cuzco, na nog een dagje citytoer en een dagje met de taxi rondom Cuzco archeologische sites bezocht en de markt in Pisac leeggekocht was het alweer tijd om afscheid te nemen van een deel van de Hollandse gezelligheid.
Voor Susan en ons begon de uitdaging van de Inca trail. Na vier dagen, 48 kilometer, van 6.00 tot 16.00 uur hiken door weer en wind, diepe dalen, hoge toppen (pas van 4200 m, 3950m en 3700 m), adembenemende uitzichten, stinkende sokken in de tent, regen, zon, griep, natte matjes, heerlijke gerechten van Herman, innerlijke strijd en heel, heel, heel veel spierpijn was daar waar we het voor gedaan hadden, de verborgen stad Machu Picchu. Het was een heldere dag. Volgens Rom onze gids lag de Machu Picchu er prachtig bij, \" A beautiful scapeland in the balley.\" Daar sluiten wij ons volledig bij aan.
Weer een plaatje om op te slaan in ons boek vol herinneringen. Voor ons is het tijd om de mand in te kruipen.
Hasta luego,
Alexander en Kim en een kusje van chico lama.
-
14 Januari 2005 - 09:19
Arnold Van Schie:
Lieve Kim en San, fantastisch weer,jammer van André Hazes. Volgende bericht hopen we op Bali te lezen. Knuffels van Eline en Arnold -
14 Januari 2005 - 15:47
Chantal:
Lieve Kimmie en Ali en misschien Susie als je er nog bent,
Geweldig, die breezerdate in Peru! En mooie verhalen zoals gewoonlijk die nog wel om enige toelichting vragen!! Ik heb Lot al even gesproken, klonk allemaal erg gaaf. De eerst volgende breezerdate ergens in het buitenland ben ik erbij! (maar daar kan ik natuurlijk zelf voor zorgen aangezien ik mag organiseren dit jaar, dus bereiden jullie je allemaal maar voor!)
Dikke kus, Chantal -
14 Januari 2005 - 21:31
Suus:
schatjes, nu in Lima en mis jullie nu al! De geplande laatste-dag-bruining-leuk-voor-in-Nederland is in de soep gelopen door mist, regen en smog....wel lekker fancy genoten van ceasar salad, vino blanco en cheesecake traditioneel afgesloten met de alom bekende knetterpret! De gelukkige huisvrouw is uit en waardig in de prullenbak beland (sorry Los Ninos)! Tot zover vanuit Lima, geniet van de sjungle! suus -
15 Januari 2005 - 12:11
Jenny:
Met veel plezier de verhalen gelezen en foto\'s bekeken...ga binnenkort heel veel foto\'s zien en horen wat jullie hebben beleefd. Oud en nieuw in Parijs was leuk, lekker rondgebanjerd en pijn aan mijn kuiten bij terugkomst. Samen goede voornemens bedacht en plannetjes gemaakt, het wordt vast een leuk jaar!! kus van jenny en een bonne annee voor jullie. -
15 Januari 2005 - 15:57
Lotje:
He schatjes, geweldig verhaal, extra leuk omdat ik er zelf grotendeels bij ben geweest. Ik zag het weer helemaal voor me, tranen in mijn ogen (van het lachen en van het gemis dat het alweer een week voorbij is)Erg leuk geschreven! Ik denk dat ik het maar uitprint en bij mijn foto\'s plak...thanks. De knetterpret is voor mij gelukkig voorbij, morgen susie maar eens verwelkomen. Voor jullie; heel veel plezier in de jungle en tot mails
dikke kus
Lotje -
16 Januari 2005 - 15:35
Rosalie (David/Isabelle En Papa En Mama):
Dankjewel voor de verjaardagskaart. was het mooiste (en leukste) kaartje!
NB Bijzonder, dat jullie daar gezien bovenstaande avonturen nog tijd voor hebben! -
16 Januari 2005 - 19:10
Rosalie (David/Isabelle En Papa En Mama):
Dankjewel voor de verjaardagskaart. was het mooiste (en leukste) kaartje!
NB Bijzonder, dat jullie daar gezien bovenstaande avonturen nog tijd voor hebben! -
16 Januari 2005 - 20:38
Marion:
Goede verhalen wederom en zeer mooie foto\'s. Is ook logisch met de peruaanse mensen. Mutsjes bij jullie doen het trouwens ook goed! Ga snel suus bellen voor haar foto\'s en haar verhalen.
liefs Marion -
19 Januari 2005 - 20:07
Elly En Ben:
Hallo lieve schatten, heb jullie berichtje gelezen en de foto\'s bekeken. Geweldig om weer iets van jullie te horen. Binnenkort schrijf ik weer een langer berichtje!
Verder alles goed hier.
Dikke kus van ons alletwee. -
20 Januari 2005 - 08:48
Isabelle:
Weer heel erg leuk om jullie verhalen te lezen en wat een mooie foto\'s!!
Nog veel plezier toegewenst.
Isabelle, Owen en Oriël -
20 Januari 2005 - 12:40
Esmerij:
Haai maatjes,
Heb erge spijt dat ik niet ook ergens ben opgestapt om met jullie mee te reizen. Klinkt allemaal zo heerlijk. Nieuw huis is ook leuk. Spullen zijn gearriveerd. Gelukkige huisvrouw hoort alleen maar in de prullenbak. Wat een rotboek vond ik dat. XXX -
22 Januari 2005 - 18:29
Femke:
Jullie verhalen worden er niet smakelijker op; knetterpret, stinkvoeten, what\'s next?
En voor een buitenstaander zoals ik, is het verhaal van die Nazca lijn niet helemaal te volgen, maar okee..
Oja, ik ben blij dat ik de gelukkige huisvrouw pas ben gaan lezen nadat ik ben bevallen...
Hasta la Pasta -
24 Januari 2005 - 18:57
Sijmen:
Hee poplepee!!
Weer erg mooie platen hoor!! Maar...waarom dragen de mensen van die kleine hoedjes (zijn hun hoofden gewoon te groot?)Kben benieuwd naar de details van jullie belevenissen, maar \'s met Suus afspreken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
