Waar zouden we zijn zonder de trein.....
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
31 Januari 2005 | Peru, Cuzco
A wiembawee, a wiembawee, a wiembawee Waahoe,lalala,wie a mambawee. In the jungle the mighty jungle the lion sleeps tonight. Twee weken geleden op zondag zou ons jungle avontuur gaan beginnen. 8 dagen naar Manu, een nog ongerept stuk jungle in het Amazone gebied van Peru. Zondagochtend 16 januari, tassen gepakt, jungle outfit aan al zingend wachten op het vliegtuig dat ons om 8.00 uur in een uurtje naar Boca Manu zou vliegen. Helaas ging dat al meteen niet helemaal volgens plan. Het was slecht weer in Boca Manu, we moesten een uurtje wachten, niets aan de hand. We oefenden nogmaals ons jungle lied en dronken nog een kopje koffie. Om 9.30 uur werden we opgehaald en mochten we het vliegtuig in. 3 passagiers en 2 piloten. "Ready for take off..." Dat ging goed. Na 10 minuten werden onze optimistische jungle gedachten dan ook wreed verstoord, " Hello, hello here is your captain speaking on the radio." Wij voelden de nattigheid en voordat we het goed en wel in de gaten hadden zaten we met een volgend kopje koffie weer in de wachthal van het vliegveld. Na nog eens 4 uur wachten besloot de captain de vlucht helemaal te cancellen.
Terug in Cuzco besloten eerst nog een weekje te werken aan ons Spaans. Jungle outfit uitgetrokken en de studieboeken tevoorschijn getoverd. Het opnieuw dagen zweten op de Spaanse verbos regulares, irregulares in presente, pasado en futuro begint langzaam zijn vruchten af te werpen. Nosotros hablamos un agradable boca de español.
Zaterdag voor alle zekerheid nog even informeren of onze jungle trip nog door ging. " No, es una problema" Ja,dat hoefden ze ons niet te vertellen. Er bleken niet voldoende deelnemers te zijn, we konden wel nog een weekje wachten. Dat leek ons niet echt een goed plan dus geld teruggekregen en meteen op zoek gegaan naar een ander bureautje.
Zondagochtend 23 januari, tassen gepakt, jungle outfit aan en dit keer vol vertrouwen dat ons jungle avontuur nu echt ging beginnen. Gekozen voor de bus want die had in ieder geval geen last van het slechte weer, ons kon niks gebeuren.
Om 7.30 uur stonden wij met nog 8 andere toeristen te wachten op vertrek. De gids kondigde aan dat het nog 10 minuten ging duren, de truck had een kapotte ruit. Op dat moment hadden we natuurlijk al argwanend moeten worden maar ach... Na ruim 2 uur wachten waren de Peruaanse 10 minuten voorbij, was er ergens een ruit gevonden en leek het avontuur dan echt te beginnen. Na 3 uur rijden brak de bezineleiding en werden wij onder het mom van een eerste jungle wandeling de wagen uitgezet om fijn een uur over de weg te lopen, van jungle was geen sprake. Uiteindelijk na nog een landslide (ja, weer uitstappen en lopen) bereikten we de eerste jungle lodge.
Het programma was vol en behoorlijk actief. Dag 2 om vijf uur uit de veren om de cock of the rock (zo´n 20 mannetjes) zich te zien uitsloven voor 1 vrouwtje. Vervolgens 3 uur lang in de regen down hill mountain biken, waarbij de modder zich binnen 10 minuten verspreid had van oor tot teen, neus tot bil. Zwaar maar vooral heel erg stoer. Een middag in de huid van Tarzan en Jane gekropen en op 40 meter hoogte over de toppen van de jungle gezwierd tijdens een canopy toer. De volgende dagen heel wat af gewalked in de jungle. Alle dagen om 5 uur ons nestje uit en dan voor dag en dauw op pad in de hoop vooral heel veel dieren te zien. De uiteindelijke score was niet te slecht. Wat hebben we gezien: rivierschildpadden, kaaimannen (zwart en wit), toekans, macau´s, papegaaien, spill boons (je kent ze wel ´rare vogels´ met een grote bek, komen overal ter wereld voor), cock of the rock, veel meer volgels, giftige kikkers, 9 soorten apen, capybara (een zeer uit de kluiten geschoten cavia volgestopt met anabolen steroide), een hele dikke groen met gele giftige slang van een meter of 1,5 en niet te vergeten de Giant otter. Voor deze vriendelijke visetende vrienden zijn we maar liefst twee ochtenden om 5 uur opgestaan. Volgens de gids kon er niks mis gaan. Hij was al 3 jaar gids en had het nog nooit meegemaakt dat de otters er niet waren. Wij zeggen "Eens moet de eerste keer zijn." Gelukkig waren ze de tweede dag terug van hun weekendje weg en hebben we ze alsnog kunnen bewonderen.
Degene die ons het langst zullen doen denken aan de jungle zijn de 100-den muggen en hun vrienden de zandvlooien. Hele delen van onze lijven hebben ze opgeknabbeld en opgesabbeld. Daar was geen muggenverdelver tegen bestand.
Op zondagochtend begon onze reis terug naar de beschaving. Wederom in alle vroegte want dan zouden we lekker op tijd terug zijn in Cuzco. Dit keer waren wij ietwat sceptisch. Om 8 uur met de boot aangekomen in Atalaya waar de truck ons zou staan op te wachten voor de rit van 9 uur naar Cuzco. "10 minuten wachten de bus is onderweg." Na ruim 2 uur wachten waren de Peruaanse 10 minuten voorbij en waren we op weg. De eerste 5 uur gingen voorspoedig. Wij werden overmoedig, zongen uit volle borst het jungle lied en spraken met de groep over wat we vanavond nog allemaal konden doen. Te vroeg gejuicht. Om 15.00 uur begaf de truck het opnieuw, gebroken bezineleiding. Na een kleine oplap beurt van een plaatselijke automonteur reden we om 16.30 uur weer verder. Na 10 minuten begaf de truck het opnieuw. We hadden natuurlijk ook al op onze hoede moeten zijn op het moment dat de automonteur onder de truck dook met een aardappelschil mes een fles water en een stuk ijzerdraad maar ach...
In de achteruit terug naar het dorp, nieuwe monteur gezocht(dit keer een met echte sleutels) maar dat mocht niet baten. De gids besloot het nu goed aan te pakken en kwam op de proppen met een andere bus. Daar gingen we dan om 18.15 uur op weg naar Cuzco. Nog ongeveer 3 uur te gaan. Na een korte plaspauze had de bus even moeite om op gang te komen maar na even aanduwen leek alles onder controle. Een harde knal haalde ons opnieuw uit onze dromen. " This bus is totally not working anymore." In Duitsland zeggen ze, "Wann engelen reisen". Dit keer waren we heel blij die engelen te zijn. Het geluid van een toeter zorgde voor een lange harde zucht van opluchting. Onze kapotte truck was gemaakt. Na nog een keer overstappen en een uurtje bussen zagen we de lichtjes van de beschaving. Vliegen was misschien toch niet zo´n slechte optie geweest....
De jungle is van ons af gewassen, het lied is gezongen en the lion sleeps nog steeds in the jungle. Wij nemen vanavond de nachtbus naar La Paz Bolivia. Tijd voor een nieuw land, nieuwe avonturen.
Eens kijken of we nog wat carnaval kunnen meepikken,
ALAAAAAAF!
Liefs Alexander en Kim
Terug in Cuzco besloten eerst nog een weekje te werken aan ons Spaans. Jungle outfit uitgetrokken en de studieboeken tevoorschijn getoverd. Het opnieuw dagen zweten op de Spaanse verbos regulares, irregulares in presente, pasado en futuro begint langzaam zijn vruchten af te werpen. Nosotros hablamos un agradable boca de español.
Zaterdag voor alle zekerheid nog even informeren of onze jungle trip nog door ging. " No, es una problema" Ja,dat hoefden ze ons niet te vertellen. Er bleken niet voldoende deelnemers te zijn, we konden wel nog een weekje wachten. Dat leek ons niet echt een goed plan dus geld teruggekregen en meteen op zoek gegaan naar een ander bureautje.
Zondagochtend 23 januari, tassen gepakt, jungle outfit aan en dit keer vol vertrouwen dat ons jungle avontuur nu echt ging beginnen. Gekozen voor de bus want die had in ieder geval geen last van het slechte weer, ons kon niks gebeuren.
Om 7.30 uur stonden wij met nog 8 andere toeristen te wachten op vertrek. De gids kondigde aan dat het nog 10 minuten ging duren, de truck had een kapotte ruit. Op dat moment hadden we natuurlijk al argwanend moeten worden maar ach... Na ruim 2 uur wachten waren de Peruaanse 10 minuten voorbij, was er ergens een ruit gevonden en leek het avontuur dan echt te beginnen. Na 3 uur rijden brak de bezineleiding en werden wij onder het mom van een eerste jungle wandeling de wagen uitgezet om fijn een uur over de weg te lopen, van jungle was geen sprake. Uiteindelijk na nog een landslide (ja, weer uitstappen en lopen) bereikten we de eerste jungle lodge.
Het programma was vol en behoorlijk actief. Dag 2 om vijf uur uit de veren om de cock of the rock (zo´n 20 mannetjes) zich te zien uitsloven voor 1 vrouwtje. Vervolgens 3 uur lang in de regen down hill mountain biken, waarbij de modder zich binnen 10 minuten verspreid had van oor tot teen, neus tot bil. Zwaar maar vooral heel erg stoer. Een middag in de huid van Tarzan en Jane gekropen en op 40 meter hoogte over de toppen van de jungle gezwierd tijdens een canopy toer. De volgende dagen heel wat af gewalked in de jungle. Alle dagen om 5 uur ons nestje uit en dan voor dag en dauw op pad in de hoop vooral heel veel dieren te zien. De uiteindelijke score was niet te slecht. Wat hebben we gezien: rivierschildpadden, kaaimannen (zwart en wit), toekans, macau´s, papegaaien, spill boons (je kent ze wel ´rare vogels´ met een grote bek, komen overal ter wereld voor), cock of the rock, veel meer volgels, giftige kikkers, 9 soorten apen, capybara (een zeer uit de kluiten geschoten cavia volgestopt met anabolen steroide), een hele dikke groen met gele giftige slang van een meter of 1,5 en niet te vergeten de Giant otter. Voor deze vriendelijke visetende vrienden zijn we maar liefst twee ochtenden om 5 uur opgestaan. Volgens de gids kon er niks mis gaan. Hij was al 3 jaar gids en had het nog nooit meegemaakt dat de otters er niet waren. Wij zeggen "Eens moet de eerste keer zijn." Gelukkig waren ze de tweede dag terug van hun weekendje weg en hebben we ze alsnog kunnen bewonderen.
Degene die ons het langst zullen doen denken aan de jungle zijn de 100-den muggen en hun vrienden de zandvlooien. Hele delen van onze lijven hebben ze opgeknabbeld en opgesabbeld. Daar was geen muggenverdelver tegen bestand.
Op zondagochtend begon onze reis terug naar de beschaving. Wederom in alle vroegte want dan zouden we lekker op tijd terug zijn in Cuzco. Dit keer waren wij ietwat sceptisch. Om 8 uur met de boot aangekomen in Atalaya waar de truck ons zou staan op te wachten voor de rit van 9 uur naar Cuzco. "10 minuten wachten de bus is onderweg." Na ruim 2 uur wachten waren de Peruaanse 10 minuten voorbij en waren we op weg. De eerste 5 uur gingen voorspoedig. Wij werden overmoedig, zongen uit volle borst het jungle lied en spraken met de groep over wat we vanavond nog allemaal konden doen. Te vroeg gejuicht. Om 15.00 uur begaf de truck het opnieuw, gebroken bezineleiding. Na een kleine oplap beurt van een plaatselijke automonteur reden we om 16.30 uur weer verder. Na 10 minuten begaf de truck het opnieuw. We hadden natuurlijk ook al op onze hoede moeten zijn op het moment dat de automonteur onder de truck dook met een aardappelschil mes een fles water en een stuk ijzerdraad maar ach...
In de achteruit terug naar het dorp, nieuwe monteur gezocht(dit keer een met echte sleutels) maar dat mocht niet baten. De gids besloot het nu goed aan te pakken en kwam op de proppen met een andere bus. Daar gingen we dan om 18.15 uur op weg naar Cuzco. Nog ongeveer 3 uur te gaan. Na een korte plaspauze had de bus even moeite om op gang te komen maar na even aanduwen leek alles onder controle. Een harde knal haalde ons opnieuw uit onze dromen. " This bus is totally not working anymore." In Duitsland zeggen ze, "Wann engelen reisen". Dit keer waren we heel blij die engelen te zijn. Het geluid van een toeter zorgde voor een lange harde zucht van opluchting. Onze kapotte truck was gemaakt. Na nog een keer overstappen en een uurtje bussen zagen we de lichtjes van de beschaving. Vliegen was misschien toch niet zo´n slechte optie geweest....
De jungle is van ons af gewassen, het lied is gezongen en the lion sleeps nog steeds in the jungle. Wij nemen vanavond de nachtbus naar La Paz Bolivia. Tijd voor een nieuw land, nieuwe avonturen.
Eens kijken of we nog wat carnaval kunnen meepikken,
ALAAAAAAF!
Liefs Alexander en Kim
-
01 Februari 2005 - 08:30
Natascha:
Hoi San en Kim,
Wat een leuk avontuur weer. Jullie zien er uitstekend uit na al deze vroege ochtenden op en barre tochten! Liefs, Natascha -
01 Februari 2005 - 15:18
Tirza Bergkamp:
Hallo Kim en Alexander,
Wat leuk om te lezen! Over 2 weken vertrekken wij voor een half jaar naar Zuid-Amerika. We starten in Cuzco, dus we kunnen onze planning alvast aanpassen op de Peruaanse '10 minuten'. We kregen dit adres van Hannie Thijssen. Veel plezier nog, wie weet komen we elkaar nog ergens tegen! -
01 Februari 2005 - 20:39
Patrick:
Het ziet er weer GEWELDIG uit! Als je niet beter zou weten zou je denken dat de foto bij Macchu Pichu goed gefotoshopped is. En bedankt voor de bus- en vliegtuigverhalen, dat relativeert de files hier weer prima ;-) Groet, Patrick & Elske & kids -
02 Februari 2005 - 07:56
Arnold Van Schie:
Net in Bali jullie verslag gelezen. Hier geen jungle maar lekker hotel met zwembad en strand ook dichtbij. veel plezier verder, Arnold -
02 Februari 2005 - 13:17
Lotje:
Wat een avonturen weer zeg, zou de volgende keer toch maar met het vliegtuig gaan. Maar aan de andere kant..dan worden de verhalen wel een stuk saaier. ben in ieder geval blij dat jullie weer heelhuids over zijn gekomen! Heel veel plezier in Bolivia, ben benieuwd naar het volgende verhaal
dikke kus
Lotje -
03 Februari 2005 - 19:07
Femke:
Dat reizen met die bussen, dat is pas survival! "Welcome to the Jungle" is wat een Afrikaanse man tegen ons zei toen wij het Kruger Park UIT reden...
Veel plezier in Bolivia! Het moet daar heel mooi zijn, dus ik wacht met smacht op jullie nieuwe verhaal! Mazzel! -
03 Februari 2005 - 19:11
Nog Een Keer Femke:
Oja, hoe doen jullie dat trouwens... 3 uur DOWNHILL mountainbiken? Ook met zo'n toffe bus omhoog gegaan? -
09 Februari 2005 - 11:49
Ilona:
Hi there,
Found the website anew. I like the jungle best without mosquito's but that's the price you have to pay. The Jane way flying through the jungle looks spectacular.
Enjoy everything fully in the moment!
love, Ilona
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
