These boots are made for walking......
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
02 April 2005 | ,
De paden op, de lanen in.....tijd om de beentjes te strekken.
Dichtbij het dorp Puerto Natales ligt het immense natuurpark Torres del Paine. Meer dan 240.000 ha groot en het belangrijkste natuurfenomeen van Zuid-Amerika. Na ons stevig te hebben voorbereid op alle mogelijke ontberingen vertrokken om de zogenaamde ´W´ te lopen. Van tevoren onze overnachtingen in refugios al geregeld... dit niet zonder slag of stoot maar die ellende zullen we jullie besparen. De refugio´s; houten hutten met (te) veel en (te) hoge stapelbedden als vervanging voor het slapen in tenten en heel handig als je geen tent hebt, ´m niet wilt kopen, ´m niet wilt huren en ´m al helemaal niet 5 dagen op je rug wil meezeulen. Ideaal dus voor ons...
De eerste dag, een warmloopdag. Een paar uur bus, een boottocht, een paar uur wandelen en als slagroom op de taart: Glacier Grey (het linker uiteinde van de ´W´ ). Een korte uitstap naar de mirador werd verlengd tot een paar uur. Liggend op de rotsen in het zonnetje, kijkend naar deze schitterende ijsmassa en zijn krakende geluiden. We bleven liggen tot de zon onderging en we bijna aan de rotsen waren vastgevroren.
Het slapen in een refugio vergt wel wat training... de stappelbedden gaan tot 3 hoog, de geur is er niet één van bosviolen, de muren zijn dun en snurkers heb je overal.. Wij hebben de training helaas niet met goed gevolg kunnen afsluiten.
De tweede dag, iets minder wakker maar nog steeds met frisse beentjes onze weg vervolgd. Zij(mis)stapje van 3 uur afgebroken (wij hadden gehoord dat we op aanraak afstand van de Glacier konden komen) nadat ´tegenliggers´ ons uitlachten en vertelden dat het aanraakpunt nooit ging komen. Door naar het uitzichtpunt in de Valle Frances (de middelste streep van de ´W´ ). Een lange, prachtige dag. Dag drie begonnen met kleine wallen, kleine ogen, kleine blaren, iets minder frisse beentjes (en sokken) maar zeker niet met minder zin. Op weg naar de torens waar het park zijn naam aan dankt (het rechteruiteinde van de ´W´ ). Na anderhalf uur klimmen en klauteren waren we bij het uitzichtpunt en zagen we..... helemaal niets, waaiden we weg en sneeuwden we wit. Overal zag het blauw, behalve dan dat hele kleine stukje waar wij waren. Na ruim een uur wachten werden wij al klappertandend beloond op een waterig zicht op de drie torens, beetje schraal naar ons idee, dus.... dag vijf begonnen in het holst van de nacht, met grote wallen, kleine ogen, grote blaren en geen benen. Onder de sterrenhemel nog een keer struikelend en klauterend naar het uizichtpunt van de Torres del Paine (of wel torres del pijn). De klim was zwaar, 35% omhoog op losse stenen maar wat we zien doet ons alles vergeten; dit is adembenemend. De zon komt achter ons op en kleurt de torens in een onwaarschijnlijke rode gloed. Achter en boven de kleuren oranje, roze en paars, te mooi om waar te zijn. De zon klimt heel snel en de kleuren veranderen bijna zichtbaar mee. Net als de zon helemaal op is gekomen en het kleurenpalet verdwijnt, trekt de hemel zich samen, een goede timing! en jammer voor de mensen die net 10 minuten later de top bereiken. In 5 dagen leggen we 95 km af, genieten we intens...intens... intens.
"These boots are made for walking...."
Veel tijd om uit te rusten in Puerto Natales hebben we niet. De volgende ochtend nemen we vroeg de bus naar El Calafate, Argentinië om Glacier Perito Moreno een bezoek te brengen. Eén van de weinige nog groeiende gletsjers in de wereld. Het reusachtig ding van lichtblauw ijs met zwarte banen van afgeslepen berg is onfotografeerbaar indrukwekkend. Het gekraak en geknars dat uit de Perito klinkt - als in slowmotion afgespeeld onweergedonder - én de zo nu en dan afbrekende stukken zo groot als eengezinswoningen die in het water een soort vertraagde explosie teweeg brengen, boeien makkelijk een hele dag.
Niet meer te stoppen snel weer verder naar El Chalten, midden in het National Park Los Glaciares. Onze honger om dichterbij het ijs te komen was nog niet gestild. ´Ice Hiken´ moest het gaan worden, wandelen op het ijs vrij vertaald. Na 5 uur wandelen konden de ´crampons`, Friese doorlopertjes met zeer agressieve ijzeren voetbalnoppen onder worden gebonden. Twee uur over ijsbobbels en spleten klauteren, stukje ijsklimmen (als een kind zo blij). Tsja, en dan was er toch weer die vijf uur terug wandelen....
"These boots are made for walking....so that´s just what they'll do"
Naar het uitzichtpunt van de Fitz Roy, de hoogste berg uit het gebied, veel regen weinig zicht, snel tijd om om te keren en naar het einde van de wereld te reizen.
Vooral in Ushuaia wordt benadrukt dat je het eind van de wereld hebt bereikt. Het wordt ook wel ´Puerto del fin del mundo´ genoemd. Voor US$ 70 vlieg je er heen, het eind van de wereld voorbij.
Liggend aan het Beagle Channel vertrekken vanuit deze stad de boten naar Antartica. Een tocht over het Beaglechannel bracht ons aalscholvers, zeeleeuwen en de wereldberoemde vuurtoren. De klapper: Pinguineiland! Op neuslengte afstand voor ons langs, wiggle wiggle....
Na een dag wandelen door National Park Tierra del Fuego (Vuurland) en een wandeling naar Laguna Esmeralda. Ten opzichte van eerdere wandelingen, heerlijke relaxed, onze voetjes dansend door het bos... tijd om afscheid van Patagonië en terug te hoppen naar Chili.
In Villarica ons zelf opgemaakt voor onze laatste actieve stuiptrekking, het beklimmen van een ´niet slapende´ vulkaan. Met onze vingers ´crossed´ het dorp ingelopen om hier en daar eens te informeren. Vandaag alle tours afgelast vanwege het slechte weer, maar morgen komt alles goed.... Tour geboekt en met onze vingers ´crossed' vroeg ons mandje ingekropen. Geen idee wat ons te wachten stond gezien de dikke grijze wolkenmassa ons het zicht op de door ons te beklimmen vulkaan compleet ontnam.
s' Morgensvroeg of beter gezegd in het holst van de nacht, 6.00 uur, werden de gordijnen voorzichtig opzij geschoven en werden wij verblijd met een heldere lucht. Om 9.00 uur aangekomen bij de voet van de vulkaan. Helaas was de stoeltjeslift die ons het eerste uur wandelen zou besparen buiten gebruik door hevige wind. Dat er wind was, veel wind, viel moeilijk te ontkennen. Het eerste deel was het elkaar stevig vasthouden en vooral niet loslaten om niet van de berg af te waaien. Na 10 minuten was de toon gezet en werd het vooroordeel wat onder velen bestaat over Israelische reizigers wederom bevestigd,
" Jason, can we stop, I need a drink, Jason, I die, I need to stop right now, Jassssonnnnn" We hadden nog 5 uur te gaan....
" I need to blow my nose, How far is it? everybody is resting, why not us? Jasssssonnnnn." Nog 4 uur te gaan en onze irritatiegrens al behoorlijk overschreden. Jason dacht er het zijne van en ging zonder veel te zeggen steeds een beetje harder lopen. Na 2,5 uur werden de Friese doorlopers met voetbalnoppen weer ondergebonden en vervolgden wij onze weg door sneeuw en ijs. De twee Israelische dames gaven aan niet verder te willen wat bij de rest van de groep een zucht van verlichting deed ontsnappen. Helaas vals alarm...en daar gingen we weer,
" Jason, can we stop, I need a drink, Jason, I die, I need to stop right now, Jassssonnnnn" nog 2 uur te gaan....
" I need to blow my nose, How far is it? everybody is resting, why not us? Jasssssonnnnn." Nog 1 uur te gaan, vechtend tegen een enorme uitval. Jason dacht er nog steeds het zijne van en was onderussen in geen velden of wegen meer te bekennen. Na 5 uur struggelen tegen wind, kou en de Israelische dames was ons hoog(s)te punt bereikt, 2847 m hoog, strak blauwe lucht, actief rokend, borreld lava met het geluid van een stoompan (waarin rijst gekookt kan worden voor 2 miljoen chinezen) die eens in de 3 minuten ontploft. De shock die iedere lavastroom die de vulkaan uitbraakte bij ons teweeg bracht maakte het maken van actiesnaps onmogelijk. De vulkaan was buitengewoon actief, tijd om te vertrekken...
" Jason, I don´t want to go, why are we leaving?, Jason, Jassssonnnnn" nog 3 uur te gaan....
" Jason why can´t we slide down, Jason everybody is sliding down, Jasssssonnnnn."
" I´m the guide!" de maat was vol...einde verhaal, einde Chili.
Equador het begin van het einde en dat doet pijn...
Liefs,
Alxander en Kim
Dichtbij het dorp Puerto Natales ligt het immense natuurpark Torres del Paine. Meer dan 240.000 ha groot en het belangrijkste natuurfenomeen van Zuid-Amerika. Na ons stevig te hebben voorbereid op alle mogelijke ontberingen vertrokken om de zogenaamde ´W´ te lopen. Van tevoren onze overnachtingen in refugios al geregeld... dit niet zonder slag of stoot maar die ellende zullen we jullie besparen. De refugio´s; houten hutten met (te) veel en (te) hoge stapelbedden als vervanging voor het slapen in tenten en heel handig als je geen tent hebt, ´m niet wilt kopen, ´m niet wilt huren en ´m al helemaal niet 5 dagen op je rug wil meezeulen. Ideaal dus voor ons...
De eerste dag, een warmloopdag. Een paar uur bus, een boottocht, een paar uur wandelen en als slagroom op de taart: Glacier Grey (het linker uiteinde van de ´W´ ). Een korte uitstap naar de mirador werd verlengd tot een paar uur. Liggend op de rotsen in het zonnetje, kijkend naar deze schitterende ijsmassa en zijn krakende geluiden. We bleven liggen tot de zon onderging en we bijna aan de rotsen waren vastgevroren.
Het slapen in een refugio vergt wel wat training... de stappelbedden gaan tot 3 hoog, de geur is er niet één van bosviolen, de muren zijn dun en snurkers heb je overal.. Wij hebben de training helaas niet met goed gevolg kunnen afsluiten.
De tweede dag, iets minder wakker maar nog steeds met frisse beentjes onze weg vervolgd. Zij(mis)stapje van 3 uur afgebroken (wij hadden gehoord dat we op aanraak afstand van de Glacier konden komen) nadat ´tegenliggers´ ons uitlachten en vertelden dat het aanraakpunt nooit ging komen. Door naar het uitzichtpunt in de Valle Frances (de middelste streep van de ´W´ ). Een lange, prachtige dag. Dag drie begonnen met kleine wallen, kleine ogen, kleine blaren, iets minder frisse beentjes (en sokken) maar zeker niet met minder zin. Op weg naar de torens waar het park zijn naam aan dankt (het rechteruiteinde van de ´W´ ). Na anderhalf uur klimmen en klauteren waren we bij het uitzichtpunt en zagen we..... helemaal niets, waaiden we weg en sneeuwden we wit. Overal zag het blauw, behalve dan dat hele kleine stukje waar wij waren. Na ruim een uur wachten werden wij al klappertandend beloond op een waterig zicht op de drie torens, beetje schraal naar ons idee, dus.... dag vijf begonnen in het holst van de nacht, met grote wallen, kleine ogen, grote blaren en geen benen. Onder de sterrenhemel nog een keer struikelend en klauterend naar het uizichtpunt van de Torres del Paine (of wel torres del pijn). De klim was zwaar, 35% omhoog op losse stenen maar wat we zien doet ons alles vergeten; dit is adembenemend. De zon komt achter ons op en kleurt de torens in een onwaarschijnlijke rode gloed. Achter en boven de kleuren oranje, roze en paars, te mooi om waar te zijn. De zon klimt heel snel en de kleuren veranderen bijna zichtbaar mee. Net als de zon helemaal op is gekomen en het kleurenpalet verdwijnt, trekt de hemel zich samen, een goede timing! en jammer voor de mensen die net 10 minuten later de top bereiken. In 5 dagen leggen we 95 km af, genieten we intens...intens... intens.
"These boots are made for walking...."
Veel tijd om uit te rusten in Puerto Natales hebben we niet. De volgende ochtend nemen we vroeg de bus naar El Calafate, Argentinië om Glacier Perito Moreno een bezoek te brengen. Eén van de weinige nog groeiende gletsjers in de wereld. Het reusachtig ding van lichtblauw ijs met zwarte banen van afgeslepen berg is onfotografeerbaar indrukwekkend. Het gekraak en geknars dat uit de Perito klinkt - als in slowmotion afgespeeld onweergedonder - én de zo nu en dan afbrekende stukken zo groot als eengezinswoningen die in het water een soort vertraagde explosie teweeg brengen, boeien makkelijk een hele dag.
Niet meer te stoppen snel weer verder naar El Chalten, midden in het National Park Los Glaciares. Onze honger om dichterbij het ijs te komen was nog niet gestild. ´Ice Hiken´ moest het gaan worden, wandelen op het ijs vrij vertaald. Na 5 uur wandelen konden de ´crampons`, Friese doorlopertjes met zeer agressieve ijzeren voetbalnoppen onder worden gebonden. Twee uur over ijsbobbels en spleten klauteren, stukje ijsklimmen (als een kind zo blij). Tsja, en dan was er toch weer die vijf uur terug wandelen....
"These boots are made for walking....so that´s just what they'll do"
Naar het uitzichtpunt van de Fitz Roy, de hoogste berg uit het gebied, veel regen weinig zicht, snel tijd om om te keren en naar het einde van de wereld te reizen.
Vooral in Ushuaia wordt benadrukt dat je het eind van de wereld hebt bereikt. Het wordt ook wel ´Puerto del fin del mundo´ genoemd. Voor US$ 70 vlieg je er heen, het eind van de wereld voorbij.
Liggend aan het Beagle Channel vertrekken vanuit deze stad de boten naar Antartica. Een tocht over het Beaglechannel bracht ons aalscholvers, zeeleeuwen en de wereldberoemde vuurtoren. De klapper: Pinguineiland! Op neuslengte afstand voor ons langs, wiggle wiggle....
Na een dag wandelen door National Park Tierra del Fuego (Vuurland) en een wandeling naar Laguna Esmeralda. Ten opzichte van eerdere wandelingen, heerlijke relaxed, onze voetjes dansend door het bos... tijd om afscheid van Patagonië en terug te hoppen naar Chili.
In Villarica ons zelf opgemaakt voor onze laatste actieve stuiptrekking, het beklimmen van een ´niet slapende´ vulkaan. Met onze vingers ´crossed´ het dorp ingelopen om hier en daar eens te informeren. Vandaag alle tours afgelast vanwege het slechte weer, maar morgen komt alles goed.... Tour geboekt en met onze vingers ´crossed' vroeg ons mandje ingekropen. Geen idee wat ons te wachten stond gezien de dikke grijze wolkenmassa ons het zicht op de door ons te beklimmen vulkaan compleet ontnam.
s' Morgensvroeg of beter gezegd in het holst van de nacht, 6.00 uur, werden de gordijnen voorzichtig opzij geschoven en werden wij verblijd met een heldere lucht. Om 9.00 uur aangekomen bij de voet van de vulkaan. Helaas was de stoeltjeslift die ons het eerste uur wandelen zou besparen buiten gebruik door hevige wind. Dat er wind was, veel wind, viel moeilijk te ontkennen. Het eerste deel was het elkaar stevig vasthouden en vooral niet loslaten om niet van de berg af te waaien. Na 10 minuten was de toon gezet en werd het vooroordeel wat onder velen bestaat over Israelische reizigers wederom bevestigd,
" Jason, can we stop, I need a drink, Jason, I die, I need to stop right now, Jassssonnnnn" We hadden nog 5 uur te gaan....
" I need to blow my nose, How far is it? everybody is resting, why not us? Jasssssonnnnn." Nog 4 uur te gaan en onze irritatiegrens al behoorlijk overschreden. Jason dacht er het zijne van en ging zonder veel te zeggen steeds een beetje harder lopen. Na 2,5 uur werden de Friese doorlopers met voetbalnoppen weer ondergebonden en vervolgden wij onze weg door sneeuw en ijs. De twee Israelische dames gaven aan niet verder te willen wat bij de rest van de groep een zucht van verlichting deed ontsnappen. Helaas vals alarm...en daar gingen we weer,
" Jason, can we stop, I need a drink, Jason, I die, I need to stop right now, Jassssonnnnn" nog 2 uur te gaan....
" I need to blow my nose, How far is it? everybody is resting, why not us? Jasssssonnnnn." Nog 1 uur te gaan, vechtend tegen een enorme uitval. Jason dacht er nog steeds het zijne van en was onderussen in geen velden of wegen meer te bekennen. Na 5 uur struggelen tegen wind, kou en de Israelische dames was ons hoog(s)te punt bereikt, 2847 m hoog, strak blauwe lucht, actief rokend, borreld lava met het geluid van een stoompan (waarin rijst gekookt kan worden voor 2 miljoen chinezen) die eens in de 3 minuten ontploft. De shock die iedere lavastroom die de vulkaan uitbraakte bij ons teweeg bracht maakte het maken van actiesnaps onmogelijk. De vulkaan was buitengewoon actief, tijd om te vertrekken...
" Jason, I don´t want to go, why are we leaving?, Jason, Jassssonnnnn" nog 3 uur te gaan....
" Jason why can´t we slide down, Jason everybody is sliding down, Jasssssonnnnn."
" I´m the guide!" de maat was vol...einde verhaal, einde Chili.
Equador het begin van het einde en dat doet pijn...
Liefs,
Alxander en Kim
-
03 April 2005 - 06:38
Dave En Dunja:
Spectaculaire foto's! Wat is de wereld toch mooi.
Nog even en dan begint de mentale voorbereiding voor koninginnedag..... Terug naar de hollandse kneuterigheid.
We vinden het leuk om jullie dan weer live te zien!
Nog heel veel reisplezier in Equador!
Liefs Dave en Dunja -
03 April 2005 - 08:29
Shirley:
Lieve Kim en Alex,
Bedankt voor de mooie foto van de pinguin. Natuurlijk zijn de andere foto's ook prachtig evenals jullie geweldige vakantieverhaal!
Groetjes uit een zonnig Amsterdam -
03 April 2005 - 10:00
Arnold Van Schie:
Prachtig,prachtig, en nu niet aan het eind van de reis denken, maar nu de normale 3 weken vacantie te gaan, nog heel veel plezier, Arnold -
03 April 2005 - 13:49
Pien:
Fantastico! Hay que practicar un poco mas Español, porque se mezcla el Español y el Holandes....Que importa, lo entiendo perfectamente! Son increibles las historias y disfruto leerlas. Que se pasen muy bien las ultimos momentos especiales, besazo Pien -
03 April 2005 - 15:56
Lotje:
Ik heb weer genoten van het verhaal en de schitterende foto's! Wat hebben jullie veel moois gezien! Ben benieuwd wat jullie het indrukwekkendste, mooiste vonden. Ik hoor het graag life van jullie...En eh...nu het weer goed is is het hier ook best goed vertoeven in Amsterdam hoor..."de terassen zijn weer vol, alle mensen hebben lol, oh wat is het leven fijn als de zon schijnt". Maar eerst nog genieten van de laatste lootjes daar. Veel plezier.
Dikke zoen
Lotje -
03 April 2005 - 17:25
Leen & Hannie:
lieve Kim en Alex, ik lees net bij Coelho dat reizen de beste leerschool van het leven is! Maar dan wel met hele mooie plaatjes! En ontberingen,maar daar LEES je snel aan voorbij! Ik heb weer genoten van jullie verslag, dank en nog een fijne vakantie, zoals Arnold zegt! From Deventer with love, L&H -
03 April 2005 - 21:06
Bart:
In een woord geweldig!! Dat ze aan de andere kant van deze aardkloot ook zulk mooi ijs en sneeuw hebben.......
Nog heel veel plezier de laaste weekjes.
Groet,
Bart -
04 April 2005 - 06:40
Renate Miltenburg:
Wat geweldig blijft het toch om jullie verhalen te lezen. Geniet nog van jullie laatste weekjes. En tot gauw ;-)
Groetjes, Renate -
04 April 2005 - 07:13
Ilona:
Hi survivers,
You've travelled through the extreme manifestations of nature magnificently. Thank you for the beautiful pictures. Looking forward to seeing you in a few weeks time.
big hug, Ilona -
04 April 2005 - 18:27
Natascha:
Lieve Kim en San,
Wat een avonturen weer en hele mooie zonsopgang, werkelijk sprookjesachtig.Wens jullie nog een paar heerlijke vakantie weken. Liefs, Natascha -
05 April 2005 - 07:53
Andre (in De CT):
Hi Alex en Kim,
Ik zag net een email voorbij gaan dat je vanaf 2 mei weer terug wil komen in de Crystal Tower; wat gaat de tijd snel. Na het lezen van al je avonturen snappen we daar natuurlijk helemaal niets van maar vinden het wel een goed teken. Geniet nog maar even van de zwoele zomeravonden van Zuid Amerika en zie je snel ! -
05 April 2005 - 19:59
Annette Könemann:
Ja, jaloers ben ik wel! Al die leuke verhalen en die mooie foto's.
Genieten jullie er nog maar even lekker van,
Annette. -
06 April 2005 - 18:53
Femke:
Dzjiezus, wat zullen jullie straks aanpassingsproblemen hebben terug in NL. Tijd voor inburgeringscursus?
Ik sluit em aan bij bovenstaande reacties; in één woord: geweldige foto's! Mooi verhaal! Geniet! -
12 April 2005 - 12:41
Hiddo:
Wat een geweldig landschap daar aan de andere kant van de wereld. Geniet er nog van en op naar Koninginnedag en Bevrijdingsdag. Nederland begint voor jullie in ieder geval weer goed! -
13 April 2005 - 16:32
Minke En Eelkje:
Wat een geweldige foto´s zeg. We dachten dat wij mooie foto´s van de Torres hadden, maar die van jullie zijn werkelijk spectaculair. We zijn erg benieuwd naar jullie verhalen van de Galapagos! Tot snel in Quito. Liefs, Minke en Eelkje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
