Op de valreep
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
16 Juli 2011 | Kenia, Nairobi
Het begin van de zomervakantie voor Gijs en Naut en bijna het begin van het zwangerschapsverlof van Kim, zaterdag 2 juli. De school is gesloten en de twee mannen hebben maar liefst zeven weken vakantie. Hoe we die gaan door komen, is op dat moment voor ons allemaal de grote vraag en dus besluiten we nu het nog kan, tenminste we denken dat we het risico nog wel kunnen lopen, twee dagen naar Naivasha te gaan.
Het huis waar we zullen verblijven ligt aan de andere kant van het meer en dus besluiten we om onderlangs te rijden. Vanaf de grote weg zou het ongeveer 30 tot 40 minuten rough road moeten zijn, en opnieuw ingeschat durven we dat risico nog wel te lopen.
Helaas, voor de mensen die ons een beetje volgen is het natuurlijk niets nieuws onder de zon, we rijden VERKEERD. Na ruim een uur goede weg, rijden we ongeveer een uur over hobbels, door kuilen, over rotsen en manoeuvreren we ons zo veel mogelijk een weg langs de enorme gaten tot we komen bij een plek waarvan we zeker weten dat we er niet moeten zijn. We zijn te ver, draaien de auto en besluiten, om het risico zoveel mogelijk te beperken, bij iedere ‘gate’ te vragen naar ‘Karuru Tuu’. Keer op keer schudden de mannen hun hoofd, “nee, nooit van gehoord”, zo af en toe kijkt er één de auto in en schudt dan nog een keer extra van Nee terwijl het medelijden van zijn gezicht is af te lezen.
Na nog ruim een uur over hobbels, door kuilen, over rotsen en manoeuvrerend langs de enorme gaten komen we bij de goede poort. Met hele kleine zwarte letters staat er op het hek K2, we hadden het kunnen weten!
De plek is geweldig, met uitzicht over het meer vanaf het terras op palen genieten we van een welverdiende lunch, klaar gemaakt door de kok… We rusten lekker uit, fietsen rond en spotten in de buurt nog hordes giraffen, zebra’s en allerlei hertenspul.
’s Avonds gaat de kachel aan, doen we een spelletje en genieten we van ons eerste vakantie weekend en misschien wel het laatste weekend met z’n vieren.
Op zondag rijden we via de andere kant terug en maken we een stop bij de Simba logde omdat ons is ingefluisterd dat er daar een verwarmd zwembad is. Helaas, verkeerd geïnformeerd, maar het zwemmen is heerlijk en onderweg terug naar Nairobi hebben we twee tevreden snurkende mannen achter in de auto.
Maandag wordt er nog gewerkt en daarna begint dan echt het verlof. We vermaken ons door veel te gaan spelen, kinderen over de vloer te hebben die komen spelen, een dagje binnen speeltuin ‘ballorig’ maar dan op z’n Keniaans, een dagje buiten speeltuin, fietsen in de buurt en het aflopen van ‘playgroup’ naar ‘playgroup’. Normaal gesproken is er op dinsdagochtend één bij ons thuis. Alexander, Kim en Gijs zijn werken en naar school en Elisabeth ontvangt dan samen met Naut al het kleine kinderspul uit de buurt samen met zijn/haar aya. Nu het vakantie is, komen alle schoolgaande broers en zussen mee en heb je voor dat je het weet je huis vol zitten met 14 kinderen en 7 aya’s. Op het moment dat dit gegeven enigszins tot je door dringt, denk je eigenlijk nog maar één ding…
WEGWEZEN….
Tussen de bedrijven door zijn we ook begonnen met de wat meer serieuze voorbereidingen voor de komst van nummer drie van Schie. Het bedje staat, de commode is in orde en de kleertjes liggen gewassen en gestreken in de kast. In de auto ligt een tas met benodigdheden voor IN het ziekenhuis en een tas met benodigdheden voor IN de auto… mochten we het ziekenhuis niet op tijd kunnen halen.
Vandaag ook nog op de valreep een aantal foto’s gemaakt van buik en familie. Dit ging met enige onderhandeling en afpersing gepaard. Gijs en Naut waren niet echt van plan mee te werken aan dit, volgens hun, niet relevante plan. “Wat levert het op?” Met het lekker maken met niet één, niet twee maar drie snoepjes uit de grote snoeptrommel kwamen ze zuinig over de brug. Bij elke extra foto werd er danig onderhandelt. Uiteindelijk is het gelukt, was iedereen tevreden en hadden de kinderen buikpijn…
Voor ons is het heerlijk dat de eerste weken van de vakantie volop de zon schijnt. Wij begrijpen dat in Nederland pijnlijk duidelijk wordt hoe droog het is en dat de Kenianen echt zitten te wachten op regen, veel regen en minder warme temperaturen. De koeien beginnen langzaam weer in de stad gesignaleerd te worden op zoek naar voedsel. De benzineprijzen zijn enorm gestegen en ook de prijzen van voedsel rijzen de pan uit. Wij hopen voor Kenia op een spoedige kentering.
Maandag is meneer Patel de gynaecoloog weer terug van zijn welverdiende vakantie en mag Kim komen voor controle. We gaan er een beetje vanuit dat dit het laatste bericht zal zijn voordat we gaan uitbreiden. Zoals beloofd daarom een aantal foto’s van onze kleine amazone, de familie en Kim een dag voor de uitgerekende datum.
Geniet alle van de zomer in Nederland!
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
Het huis waar we zullen verblijven ligt aan de andere kant van het meer en dus besluiten we om onderlangs te rijden. Vanaf de grote weg zou het ongeveer 30 tot 40 minuten rough road moeten zijn, en opnieuw ingeschat durven we dat risico nog wel te lopen.
Helaas, voor de mensen die ons een beetje volgen is het natuurlijk niets nieuws onder de zon, we rijden VERKEERD. Na ruim een uur goede weg, rijden we ongeveer een uur over hobbels, door kuilen, over rotsen en manoeuvreren we ons zo veel mogelijk een weg langs de enorme gaten tot we komen bij een plek waarvan we zeker weten dat we er niet moeten zijn. We zijn te ver, draaien de auto en besluiten, om het risico zoveel mogelijk te beperken, bij iedere ‘gate’ te vragen naar ‘Karuru Tuu’. Keer op keer schudden de mannen hun hoofd, “nee, nooit van gehoord”, zo af en toe kijkt er één de auto in en schudt dan nog een keer extra van Nee terwijl het medelijden van zijn gezicht is af te lezen.
Na nog ruim een uur over hobbels, door kuilen, over rotsen en manoeuvrerend langs de enorme gaten komen we bij de goede poort. Met hele kleine zwarte letters staat er op het hek K2, we hadden het kunnen weten!
De plek is geweldig, met uitzicht over het meer vanaf het terras op palen genieten we van een welverdiende lunch, klaar gemaakt door de kok… We rusten lekker uit, fietsen rond en spotten in de buurt nog hordes giraffen, zebra’s en allerlei hertenspul.
’s Avonds gaat de kachel aan, doen we een spelletje en genieten we van ons eerste vakantie weekend en misschien wel het laatste weekend met z’n vieren.
Op zondag rijden we via de andere kant terug en maken we een stop bij de Simba logde omdat ons is ingefluisterd dat er daar een verwarmd zwembad is. Helaas, verkeerd geïnformeerd, maar het zwemmen is heerlijk en onderweg terug naar Nairobi hebben we twee tevreden snurkende mannen achter in de auto.
Maandag wordt er nog gewerkt en daarna begint dan echt het verlof. We vermaken ons door veel te gaan spelen, kinderen over de vloer te hebben die komen spelen, een dagje binnen speeltuin ‘ballorig’ maar dan op z’n Keniaans, een dagje buiten speeltuin, fietsen in de buurt en het aflopen van ‘playgroup’ naar ‘playgroup’. Normaal gesproken is er op dinsdagochtend één bij ons thuis. Alexander, Kim en Gijs zijn werken en naar school en Elisabeth ontvangt dan samen met Naut al het kleine kinderspul uit de buurt samen met zijn/haar aya. Nu het vakantie is, komen alle schoolgaande broers en zussen mee en heb je voor dat je het weet je huis vol zitten met 14 kinderen en 7 aya’s. Op het moment dat dit gegeven enigszins tot je door dringt, denk je eigenlijk nog maar één ding…
WEGWEZEN….
Tussen de bedrijven door zijn we ook begonnen met de wat meer serieuze voorbereidingen voor de komst van nummer drie van Schie. Het bedje staat, de commode is in orde en de kleertjes liggen gewassen en gestreken in de kast. In de auto ligt een tas met benodigdheden voor IN het ziekenhuis en een tas met benodigdheden voor IN de auto… mochten we het ziekenhuis niet op tijd kunnen halen.
Vandaag ook nog op de valreep een aantal foto’s gemaakt van buik en familie. Dit ging met enige onderhandeling en afpersing gepaard. Gijs en Naut waren niet echt van plan mee te werken aan dit, volgens hun, niet relevante plan. “Wat levert het op?” Met het lekker maken met niet één, niet twee maar drie snoepjes uit de grote snoeptrommel kwamen ze zuinig over de brug. Bij elke extra foto werd er danig onderhandelt. Uiteindelijk is het gelukt, was iedereen tevreden en hadden de kinderen buikpijn…
Voor ons is het heerlijk dat de eerste weken van de vakantie volop de zon schijnt. Wij begrijpen dat in Nederland pijnlijk duidelijk wordt hoe droog het is en dat de Kenianen echt zitten te wachten op regen, veel regen en minder warme temperaturen. De koeien beginnen langzaam weer in de stad gesignaleerd te worden op zoek naar voedsel. De benzineprijzen zijn enorm gestegen en ook de prijzen van voedsel rijzen de pan uit. Wij hopen voor Kenia op een spoedige kentering.
Maandag is meneer Patel de gynaecoloog weer terug van zijn welverdiende vakantie en mag Kim komen voor controle. We gaan er een beetje vanuit dat dit het laatste bericht zal zijn voordat we gaan uitbreiden. Zoals beloofd daarom een aantal foto’s van onze kleine amazone, de familie en Kim een dag voor de uitgerekende datum.
Geniet alle van de zomer in Nederland!
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
-
16 Juli 2011 - 20:15
Fam. Van IJperen:
Hallo Van Schie family, heel veel succes en voorspoed met de laatste loodjes. We hopen dat alles goed mag gaan en dat jullie 'sooner rather than later' ook jullie derde in jullie armen mogen sluiten; een gevoel zo mooi, went nooit! We denken aan jullie. Gr, André, Marjon, Aiden, Noa & Justin. -
16 Juli 2011 - 22:24
Natascha:
Ik dacht(diep in de nacht) even kijken of de nieuwe familie is gearriveerd. Een leuke beloning, al die mooie foto's , liefs en zet hem op, Natascha -
17 Juli 2011 - 10:56
Oma Eline:
Wat een verrassing, nog zo'n mooi verhaal. De foto reportage vinden we zeer geslaagd, dat is wel 3 snoepjes waard ! Natuurlijk kijken wel vol spanning uit naar de komst van ons derde kleinkind.
Wij wensen jullie, maar vooral Kim, nog goede dagen toe voor de geboorte.
Veel liefs en kusjes van opa en oma. -
18 Juli 2011 - 08:07
Jenny:
hoi kim en alex,
Even snel kijken hoe het met de buik staat...! Ziet er mooi uit op de foto's, hoor. Fijn dat de dokter ook weer terug is van vakantie; daar heeft nummer drie goed op gewacht. Lieve Kim, ik wens je nog een paar rustige dagen en daarna een goede bevalling.
Liefs uit regenachtig Nederland, Jenny -
20 Juli 2011 - 19:10
Bets En Wim:
Hallo allemaal
Jullie halen nog alles uit de kast om nog met vieren te genieten ,dat is te zien op de fotos.
Eigenlijk toch wel met vijven,toch ?
Wij wensen Kim een voorspoedige bevalling en sterkte!
liefs Bets en Wim -
21 Juli 2011 - 15:18
Dunja:
Jiehoe.... Siem is geboren!!! Van harte en geniet van de kleine man en van elkaar!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
