Buenos dias amigos y amigas
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
02 December 2004 | Guatemala, Antigua
Tortilla´s, bonen, cerveza en tranquillo, we zitten er helemaal in. De afgelopen weken is het ritme van Mañana, het ritme van de Mexicanen en Guatemalteken, langzaam onder onze huid gekropen en wij kunnen jullie vertellen: "Het voelt erg lekker."
Vanaf Chetumal zijn we in één dag naar Guatemala gereisd. In ongeveer 3 uur tijd Mexico uit, Belize in, Belize uit en Guatemala in. Dat klinkt allemaal weer alsof het vanzelf gaat maar dat is niet helemaal waar. Vier verschillende bussen, niet allemaal van Connexxion kwaliteit en zeer veel lichaamsbeweging. Bus in en uit voor de grens van Mexico en weer in, bus uit bij de grens van Belize en weer in, bus uit en een stuk met een pick-up bij de grens van Guatemala. Natuurlijk iedere keer met al je spullen, want het moet vooral niet te makkelijk gaan allemaal. Aan de andere kant van de grens de laatste keer een bus in. In deze bus stond de airco zo hoog (ze zijn er gek op) dat er kleine ijspegeltjes uit onze neus liepen.
Tikal was prachtig. In de jungle verscholen liggen nog een behoorlijk aantal maya-tempels. Op de toppen van de tempels kun je het complex overzien en komt het volk bijna terug tot leven. Aan de andere kant kun je je moeilijk voorstellen hoe het er in het dagelijks leven vroeger heeft uitgezien. Waar leefden de mensen? Wat deden ze nou precies de hele dag? Was het alleen maar pracht en praal of juist heel beestachtig? Huur een gids voor antwoord op al uw vragen.
Met het vliegtuig van Flores naar Antigua. Na het inchecken kwamen we er achter dat Alexander het zakmes nog in zijn kleine tas had zitten. Die mocht natuurlijk niet zo mee het vliegtuig in. Terug naar de incheckbalie en opnieuw wachten om het zakmes in te checken. Als wij nog maar net goed en wel geïnstalleerd zijn in het vliegtuig komt de piloot naar ons toe. "Te llamas Alejandro?" Na onze bevestiging haalt de piloot een klein zakje uit zijn broekzak en overhandigt ons nog voor het opstijgen ons 10 minuten eerder ingecheckte zakmes. Guatemalteekse logica? Wij kijken er in ieder geval niet meer van op.
In Antigua weer terug in de schoolbanken en o,o,o wat viel dat tegen. Je 5 uur achter elkaar concentreren en je gefrustreerd voelen omdat het toch moeilijker is dan je dacht. s´Avonds ouderwets aan de studie. Gelukkig woonden we bij een geweldige familie met een mama die 3 keer per dag een heerlijke maaltijd op tafel toverde. We zullen het horen van " Alejandro y Kim desayunooooooooooh" nog gaan missen.
Het weekend was vrij en wij hebben de gelegenheid aangegrepen om wat meer van het land te zien. Lago Atitlan en Chichicastenango. Het avontuur begon vrijdagmiddag. Guatemala heeft namelijk een bijzondere vorm van openbaar vervoer, de chickenbus. Een ervaring op zich. Op het busstation gaan we nietsvermoedend in een nog bijna lege bus zitten. Na 20 minuten zit de bus vol en denken we te gaan vertrekken. Helaas gaat in Guatemala het principe VOL=VOL niet op, vol is halfvol. Als alle zitplaatsen bezet zijn kunnen er nog minstens zoveel mensen bij. Eerst werden de 2-zits zitplaatsen omgedoopt tot royale 3 zitters of iets minder royale 4 of 5 zitters. Vervolgens werd het gangpad volgebouwd en hingen de mensen ondersteboven geklemd tussen de wel zeer goed gevulde banken van de bus. Tassen, kippen, manden, eieren, rugzakken etc gingen op het dak.... los! Wanneer we eindelijk gaan rijden zie je de Guatemalteken ontspannen heen en weer schommelen op de Spaanse klanken die door de bus stromen en zitten de enkele toeristen die het hebben aangedurfd anstig achterom kijkend te hopen dat ze niet hun rugzak in een scherpe bocht van het dak zien vliegen. Een groot voordeel van de chickenbus is dat je zo klem zit dat je met geen mogelijkheid de bus uitgeslingerd kan worden.
Ons weekend was heerlijk. Lago Atitlan is adembenemend. We verbleven in Santa Cruz, één van de piepkleine dorpjes aan het meer, waar je alleen met een bootje kon komen en met maar 3 guesthouses met vanzelfsprekend ook 3 restaurants, gewoon eten wat de pot schaft. Nu begint het er langzaam toch op te lijken dat wij er een neus voor hebben. We vielen namelijk wederom met onze neus in de boter. De vrouw des huizes bleek een ware keukenkoningin en schotelde ons beide avonden een voortreffelijk 6 gangen diner voor. Lekker wijntje erbij....
Zaterdag heerlijk gewandeld om het meer en s´avonds met de beentjes omhoog Story nummer 34 to 40 verslonden. Dit natuurlijk bij gebrek aan betere literatuur....
Zondag in alle vroegte naar Chichicastenango om de wel zeer bekende Maya markt te bezoeken. Fantastische kleuren, mensen, kleuren en nog meer kleuren. Na 2 uurtjes op de markt lopen kleuren, strepen en motieven allemaal door elkaar heen en heb je het gevoel te lang in een kermisattractie hebben gezeten.
Terug in Antigua onze laatste 3 dagen school afgemaakt en in de middagen geholpen in het ziekenhuis van Santo Pedro. De kinderen en baby's, 2 maanden tot 8 jaar oud krijgen daar de hoognodige verzorging maar voor extra aandacht is er geen tijd. Het waren voor ons 2 mooie middagen en we beseffen ons nu weer des te meer hoe waardevol een knuffel en aandacht zijn. Een paar minuten van onze aandacht toverde bij de kinderen al een niet meer weg te wassen glimlach op het gezicht, waar wij in ieder geval van wegsmolten.
Vandaag de actieve Pagaya vulkaan beklommen. Eerst een behoorlijk stevige wandeling, vervolgens begon het klimmen pas echt. 40 minuten klauteren door het lavagruis en hangend tegen de storm om de krater te bereiken en de lava te zien kolken. Helaas, er hingen er wolken in de krater en meer dan rand, wind en wolken hebben we niet gezien.
Morgenochtend om 4.00 uur stopt ons Antigua avontuur en gaan we richting rastastad Livingston.
Hasta luego en denk eraan, Sint ziet alles!
Alexander en Kim
Vanaf Chetumal zijn we in één dag naar Guatemala gereisd. In ongeveer 3 uur tijd Mexico uit, Belize in, Belize uit en Guatemala in. Dat klinkt allemaal weer alsof het vanzelf gaat maar dat is niet helemaal waar. Vier verschillende bussen, niet allemaal van Connexxion kwaliteit en zeer veel lichaamsbeweging. Bus in en uit voor de grens van Mexico en weer in, bus uit bij de grens van Belize en weer in, bus uit en een stuk met een pick-up bij de grens van Guatemala. Natuurlijk iedere keer met al je spullen, want het moet vooral niet te makkelijk gaan allemaal. Aan de andere kant van de grens de laatste keer een bus in. In deze bus stond de airco zo hoog (ze zijn er gek op) dat er kleine ijspegeltjes uit onze neus liepen.
Tikal was prachtig. In de jungle verscholen liggen nog een behoorlijk aantal maya-tempels. Op de toppen van de tempels kun je het complex overzien en komt het volk bijna terug tot leven. Aan de andere kant kun je je moeilijk voorstellen hoe het er in het dagelijks leven vroeger heeft uitgezien. Waar leefden de mensen? Wat deden ze nou precies de hele dag? Was het alleen maar pracht en praal of juist heel beestachtig? Huur een gids voor antwoord op al uw vragen.
Met het vliegtuig van Flores naar Antigua. Na het inchecken kwamen we er achter dat Alexander het zakmes nog in zijn kleine tas had zitten. Die mocht natuurlijk niet zo mee het vliegtuig in. Terug naar de incheckbalie en opnieuw wachten om het zakmes in te checken. Als wij nog maar net goed en wel geïnstalleerd zijn in het vliegtuig komt de piloot naar ons toe. "Te llamas Alejandro?" Na onze bevestiging haalt de piloot een klein zakje uit zijn broekzak en overhandigt ons nog voor het opstijgen ons 10 minuten eerder ingecheckte zakmes. Guatemalteekse logica? Wij kijken er in ieder geval niet meer van op.
In Antigua weer terug in de schoolbanken en o,o,o wat viel dat tegen. Je 5 uur achter elkaar concentreren en je gefrustreerd voelen omdat het toch moeilijker is dan je dacht. s´Avonds ouderwets aan de studie. Gelukkig woonden we bij een geweldige familie met een mama die 3 keer per dag een heerlijke maaltijd op tafel toverde. We zullen het horen van " Alejandro y Kim desayunooooooooooh" nog gaan missen.
Het weekend was vrij en wij hebben de gelegenheid aangegrepen om wat meer van het land te zien. Lago Atitlan en Chichicastenango. Het avontuur begon vrijdagmiddag. Guatemala heeft namelijk een bijzondere vorm van openbaar vervoer, de chickenbus. Een ervaring op zich. Op het busstation gaan we nietsvermoedend in een nog bijna lege bus zitten. Na 20 minuten zit de bus vol en denken we te gaan vertrekken. Helaas gaat in Guatemala het principe VOL=VOL niet op, vol is halfvol. Als alle zitplaatsen bezet zijn kunnen er nog minstens zoveel mensen bij. Eerst werden de 2-zits zitplaatsen omgedoopt tot royale 3 zitters of iets minder royale 4 of 5 zitters. Vervolgens werd het gangpad volgebouwd en hingen de mensen ondersteboven geklemd tussen de wel zeer goed gevulde banken van de bus. Tassen, kippen, manden, eieren, rugzakken etc gingen op het dak.... los! Wanneer we eindelijk gaan rijden zie je de Guatemalteken ontspannen heen en weer schommelen op de Spaanse klanken die door de bus stromen en zitten de enkele toeristen die het hebben aangedurfd anstig achterom kijkend te hopen dat ze niet hun rugzak in een scherpe bocht van het dak zien vliegen. Een groot voordeel van de chickenbus is dat je zo klem zit dat je met geen mogelijkheid de bus uitgeslingerd kan worden.
Ons weekend was heerlijk. Lago Atitlan is adembenemend. We verbleven in Santa Cruz, één van de piepkleine dorpjes aan het meer, waar je alleen met een bootje kon komen en met maar 3 guesthouses met vanzelfsprekend ook 3 restaurants, gewoon eten wat de pot schaft. Nu begint het er langzaam toch op te lijken dat wij er een neus voor hebben. We vielen namelijk wederom met onze neus in de boter. De vrouw des huizes bleek een ware keukenkoningin en schotelde ons beide avonden een voortreffelijk 6 gangen diner voor. Lekker wijntje erbij....
Zaterdag heerlijk gewandeld om het meer en s´avonds met de beentjes omhoog Story nummer 34 to 40 verslonden. Dit natuurlijk bij gebrek aan betere literatuur....
Zondag in alle vroegte naar Chichicastenango om de wel zeer bekende Maya markt te bezoeken. Fantastische kleuren, mensen, kleuren en nog meer kleuren. Na 2 uurtjes op de markt lopen kleuren, strepen en motieven allemaal door elkaar heen en heb je het gevoel te lang in een kermisattractie hebben gezeten.
Terug in Antigua onze laatste 3 dagen school afgemaakt en in de middagen geholpen in het ziekenhuis van Santo Pedro. De kinderen en baby's, 2 maanden tot 8 jaar oud krijgen daar de hoognodige verzorging maar voor extra aandacht is er geen tijd. Het waren voor ons 2 mooie middagen en we beseffen ons nu weer des te meer hoe waardevol een knuffel en aandacht zijn. Een paar minuten van onze aandacht toverde bij de kinderen al een niet meer weg te wassen glimlach op het gezicht, waar wij in ieder geval van wegsmolten.
Vandaag de actieve Pagaya vulkaan beklommen. Eerst een behoorlijk stevige wandeling, vervolgens begon het klimmen pas echt. 40 minuten klauteren door het lavagruis en hangend tegen de storm om de krater te bereiken en de lava te zien kolken. Helaas, er hingen er wolken in de krater en meer dan rand, wind en wolken hebben we niet gezien.
Morgenochtend om 4.00 uur stopt ons Antigua avontuur en gaan we richting rastastad Livingston.
Hasta luego en denk eraan, Sint ziet alles!
Alexander en Kim
-
03 December 2004 - 09:47
Dot:
Ha reizigers, wat een ervaringen doen jullie toch op. De combinatie beschrijvende blik en persoonlijke noot is erg leuk om te lezen. Behouden vaart gewenst, groetjes Dot -
03 December 2004 - 17:35
Lot:
In opvolging van Dot,
dan nu een reactie van Lot.
Voor Sinnieklaas speciaal op rijm deze keer,
en ach, ik ben onder de indruk van de verhalen, alweer.
Nog 3 weekjes slapen en dan is het grote wederzien,
In Peru vieren we dan samen de kerst bovendien.
Veel plezier en tot snel,
liefs Lot, en van Vic ook wel -
04 December 2004 - 10:12
Isabelle:
bij julie is het leker weer en bij ons niet ik hoop dat dat zoo blijft en ik hoop dat het bij ons ook leker weer wort ik mis julie kus isabelle*
*zelf getikt door Isabelle. Z-Amerika ook wel erg tof zo te zien. Wil nog steeds wel in jullie schoenen!! Groet, Patrick -
04 December 2004 - 13:04
Suus:
geweldige verhalen uit Latijns Amerika, ook zeer herkenbaar! Kan niet wachten jullie te zien en Peru op te snuiven!!!
dikke zoen en snel weer personal notes,
Suus
PS Alex niet NOG meer afvallen hoor! -
04 December 2004 - 23:51
Sijmen:
Ola!
Erg leuk om de verhalen te volgen vanuit Nelson (NZ). Klinkt niet verkeerd hoor, die Midden-Amerikaanse keuken. Kan me niet voorstellen dat je daar nou van afvalt, toch?! Wat voor cursus heb je gevolgd Kimmie?
Veel plezier en houdoe,
Sijmen -
05 December 2004 - 19:54
Katjamonique@hotmail.com:
wat een prachtig avontuur geweldig kus katja -
05 December 2004 - 21:00
Channie:
He Kimmie en Ali,
Wouw,wouw,wouw, het blijft allemaal gaaf en spannend die verhalen van jullie. 'k Moet zeggen dat dit werelddeel met z'n mooie kleuren, schitterende mensen en Spaanse klanken ook weer heel aantrekkelijk klinkt. En ik neem aan dat jullie het verlanglijstje voor de sint gewoon in het Spaans gemaakt hebben of niet?
Geniet ze en probeel snel weer te PM'en.
Kus, kus Channie -
06 December 2004 - 09:05
Shirley:
Lieve Kim en Alex,
Weer een prachtig verhaal van jullie en wat een mooie foto van de chickenbus! Goede reis en veel plezier, groetjes Shirley -
06 December 2004 - 12:25
Ilona:
Buenos Dias,
Mojo vista's! Het Spaans komt natuurlijk straks ook van pas in al die Zuidamerikaanse landen. Ik heb net ook weer een weekje Spaans mogen spreken in Fuerteventura met veel zon, nog meer wind, nog meer rode sprinkhanen en de hoogste golven om heerlijk in te zwemmen.
Hasta la vista! Ilona -
10 December 2004 - 20:04
Gitte En Esmerij:
Wij zitten hier aan thee met chocolade en vinden dat je best even over kan komen om erbij te komen zitten. genoeg avontuur vinden wij dus nu tijd voor kneuterige huiselijkheid. veel liefs van ons -
12 December 2004 - 14:25
Hiddo:
Wederom goede verhalen. Ik mis de tequila, zout en citroen, maar dat behoort ongetwijfeld tot de verborgen verhalen...Gisteren kwam Mexico ook nog even in Nederland op bezoek in de vorm van het lied La Golondrina gezongen tijdens de uitvaart van prins bernhard. De vertaling laat ik aan jullie noeste studenten over. Hier alles goed, maar koud. De kerst komt eraan, maar voor mij eerst nog een weekje wispo in Gerlos. Geniet van Mexico en de kerst! -
13 December 2004 - 20:53
Hannie:
dag kim en alexander
al weer een tijd even niet op de site gekeken en dan blijkt dat jullie Azie al weer lang verlaten hebben en nu in Zuid Amerika zitten.
ik ga snel alles weer eens doorlezen, want ik geniet wel van jullie reisbeschrijvingen.
wat doen jullie veel indrukken op. het leven wordt niet meer gewoon!
reis fijn verder.
hannie -
14 December 2004 - 14:47
Leen En Hannie:
Ik heb net geprobeerd wat portugees te leren, ik neem een gedicht van een Braziliaan over, misschien begrijpen jullie het! Liefs uit Deventer
A palavra
Já não quero dicionários
consultados em vão.
Quero só a palavra
que nunca estará neles
nem se pode inventar.
Que resumiria o mundo
e o substituiria.
Mais sol do que o sol,
dentro da qual vivêssemos
todos em comunhão,
mudos,
soboreando-a.
Carlos Drummond de Andrade. -
17 December 2004 - 07:52
Renate:
Hoi Kim en Alexander,
Elke keer geniet ik weer van jullie verhalen. Door jullie verhalen kan ik me enigszins een beeld vormen van hoe het daar is.
Verder wil ik jullie laten weten dat ik wel mailtjes gestuurd heb, maar dat ie blijkbaar niet aangekomen zjin. Kim, de adressen waar je om vroeg heb ik nogmaals doorgestuurd. Ik hoop dat ze toch nog een keer bij jullie aankomen.
Groetjes, Renate -
20 December 2004 - 08:55
Marjolijn:
Hé Kim & Alex,
Ja ook ik kijk zo nu en dan eens op deze site, die mij uiteraard door Birgitta is geforward. Van haar heb ik al een hele update gekregen (per mail) over de eerste week waarin zij en Klaas met jullie zijn meegereisd. Vorig jaar ben ik met Willem-Jan naar Guatemala en Mexico geweest. Lago Atitlan vonden wij ook prachtig. En Antigua is een superleuk stadje. Grappig om jullie verslag (herkenbaar!) te lezen. Wij waren dit jaar overigens vlak na jullie in Hong Kong. Heel veel plezier nog de komende maanden! Groeten aan B & K. -
20 December 2004 - 22:12
Gerard Peelen:
Ha die Kim. Leuke verhalen en zeer beeldend. Raad eens wat. Morgen kom ik jullie kant op. Wij vertrekken dan naar Playa del Carmen en bezoeken aldaar onze dochter die daar stage doet. Ook wij zijn van plan een reis te maken door Guatamala en Belize. Maf hè, zo dicht bij elkaar te komen. Heel misschien komen wij elkaar nog tegen...?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
