Vamos a la Playa
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
18 November 2004 | Mexico, Playa del Carmen
Weer boven water. De stranden van Thailand zijn ingeruild voor de Playa van Mexico. Gelukkig schijnt ook hier de zon en is het water helder blauw.
Wat is er met ons gebeurd sinds het vorige bericht? Niet al te veel, maar om jullie niks te laten missen van ons wel en wee een korte impressie van de hoogte- en dieptepunten van de afgelopen 2 weken.
Het staartje van Azie. Naar ons idee hebben we jullie achtergelaten in Bangkok. Een weekje Koh Chang, een van de Thaise eilanden om nog even in het ritme van zon, zee, vis van de BBQ en zand tussen de tenen te blijven. Dit keer helaas weinig tijd voor ontspanning. Er moest gewerkt worden. Avond na avond zat Alexander met zijn neus in de boeken. "Mag ik nou wel of niet ademhalen onder water?" en "Wat moet ik doen als ik een haai tegen kom?". Resultaat van deze studie: een duikbrevet. Ook Alexander mag zich nu een PADI open water duiker noemen. Kim heeft gewerkt aan de kleur, een scuba tune up gedaan en een hele lange dag lang gezocht naar haaien.
Na een week strand nog 2 dagen Bangkok waar we op de valreep nog een heel klein beetje cultuur hebben meegepikt.
Het bezoeken van een paleis doe je in Azie niet zomaar. De regels en gebruiken staan in de lonely planet en wij houden ons daar dan ook aan. Wanneer het rond de 40 graden is met een luchtvochtigheid van 60% is het aantrekken van een lange broek niet het eerste waar je 's morgens aan denkt en komt het voor dat je onbewust de regels en gebruiken in je hoofd een heel klein beetje versoepeld. Wij hadden gedacht aan dichte schoenen met sokken, een t-shirt met mouw en droegen allebei een hele respectabele broek tot op de kuiten. Niet respectabel genoeg. De door ons versoepelde regels waren nog niet doorgedrongen tot de paleisbewaking met als gevolg dat we eerst een half uur in de rij moesten staan om dat kleine stukje bloot tussen kuitbroek en sokken op te vullen met stof. In een geleende vuilniszak met elastiek, past iedereen, mocht Alexander uiteindelijk binnen treden in het Grand Palace. Wederom op onverklaarbare wijze kwam de kuit lange broek van Kim wel door de keuring. Wij proberen keer op keer de logica te doorgronden maar tot op heden zonder succes.
Na 4 maanden Azie is dat avontuur voorbij, een breekpunt in onze reis die op eens niet meer eindeloos lijkt te duren. De reis naar Midden Amerika was er weer een om niet snel te vergeten. Dit alles begon op maandag 15 november om 6.00 uur in de ochtend. Met een busje naar de airport, 2 uur wachten en om 10.00 uur de lucht in richting Hongkong. 3 uur vliegen en de klok 2 uur vooruit, te overzien. Vanuit Hongkong om 17.30 uur doorgevlogen naar LA. 12 uur vliegen de klok 16 uur achteruit. Wij kunnen jullie nu vertellen dat je bio ritme dat niet fijn vindt. Ga je op maandag de 15e om 17.30 uur weg en kom je maandag 15 november om 13.15 uur aan. Is het nog te volgen? Een nachtje LA heeft ons in ieder geval geleerd dat in Amerika binnen een straal van een kilometer elk mogelijk denkbare fastfood keten te vinden is en dat wij na 4 maanden Aziatisch eten minder van onze hamburger hebben genoten dan we gedacht hadden.
Maar we zijn er nog niet. Op dinsdag 16 november weer vroeg uit de veren om naar Dallas te vliegen, 3 uur vliegen en om ons nog een beetje verder van slag te maken de klok 2 uur vooruit. Uiteindelijk nog 3 uur van Dallas naar Cancun, de klok bleef staan. Dat maakte niet meer zo veel uit, wij waren al dol, net als de knopjes van onze horloges en liggen wij al 2 nachten vanaf een uurtje of 3 naar het plafond te staren.
Nu spreken we onze eerste woordjes Spaans, drinken een Corona en maken we kennis met de wereld die midden Amerika heet.
In Cancun lijkt het massatoerisme te zijn uitgevonden en langzaam begint dat uit te vlekken tot Playa del Carmen. Winkeltje, winkeltje, winkeltje, bar, bar, bar en beachclub. Beachclub, beachclub, beachclub, restaurant, restaurant en beachclub, een aaneenschakeling van entertainment. De mariachi´s zingen al schuddend met de sambaballen hun lied terwijl de Amerikaanse oudjes los gaan tijdens de macarena.
Lekker om even bij te komen na de lange reis. Morgen duiken op zoek naar schildpadden en aan het einde van de middag met de bus naar Chetumal. De wegen zien er goed uit dus over de plaats in de bus lijken we ons hier geen zorgen te hoeven maken.
Tot later Alexander en Kim
Wat is er met ons gebeurd sinds het vorige bericht? Niet al te veel, maar om jullie niks te laten missen van ons wel en wee een korte impressie van de hoogte- en dieptepunten van de afgelopen 2 weken.
Het staartje van Azie. Naar ons idee hebben we jullie achtergelaten in Bangkok. Een weekje Koh Chang, een van de Thaise eilanden om nog even in het ritme van zon, zee, vis van de BBQ en zand tussen de tenen te blijven. Dit keer helaas weinig tijd voor ontspanning. Er moest gewerkt worden. Avond na avond zat Alexander met zijn neus in de boeken. "Mag ik nou wel of niet ademhalen onder water?" en "Wat moet ik doen als ik een haai tegen kom?". Resultaat van deze studie: een duikbrevet. Ook Alexander mag zich nu een PADI open water duiker noemen. Kim heeft gewerkt aan de kleur, een scuba tune up gedaan en een hele lange dag lang gezocht naar haaien.
Na een week strand nog 2 dagen Bangkok waar we op de valreep nog een heel klein beetje cultuur hebben meegepikt.
Het bezoeken van een paleis doe je in Azie niet zomaar. De regels en gebruiken staan in de lonely planet en wij houden ons daar dan ook aan. Wanneer het rond de 40 graden is met een luchtvochtigheid van 60% is het aantrekken van een lange broek niet het eerste waar je 's morgens aan denkt en komt het voor dat je onbewust de regels en gebruiken in je hoofd een heel klein beetje versoepeld. Wij hadden gedacht aan dichte schoenen met sokken, een t-shirt met mouw en droegen allebei een hele respectabele broek tot op de kuiten. Niet respectabel genoeg. De door ons versoepelde regels waren nog niet doorgedrongen tot de paleisbewaking met als gevolg dat we eerst een half uur in de rij moesten staan om dat kleine stukje bloot tussen kuitbroek en sokken op te vullen met stof. In een geleende vuilniszak met elastiek, past iedereen, mocht Alexander uiteindelijk binnen treden in het Grand Palace. Wederom op onverklaarbare wijze kwam de kuit lange broek van Kim wel door de keuring. Wij proberen keer op keer de logica te doorgronden maar tot op heden zonder succes.
Na 4 maanden Azie is dat avontuur voorbij, een breekpunt in onze reis die op eens niet meer eindeloos lijkt te duren. De reis naar Midden Amerika was er weer een om niet snel te vergeten. Dit alles begon op maandag 15 november om 6.00 uur in de ochtend. Met een busje naar de airport, 2 uur wachten en om 10.00 uur de lucht in richting Hongkong. 3 uur vliegen en de klok 2 uur vooruit, te overzien. Vanuit Hongkong om 17.30 uur doorgevlogen naar LA. 12 uur vliegen de klok 16 uur achteruit. Wij kunnen jullie nu vertellen dat je bio ritme dat niet fijn vindt. Ga je op maandag de 15e om 17.30 uur weg en kom je maandag 15 november om 13.15 uur aan. Is het nog te volgen? Een nachtje LA heeft ons in ieder geval geleerd dat in Amerika binnen een straal van een kilometer elk mogelijk denkbare fastfood keten te vinden is en dat wij na 4 maanden Aziatisch eten minder van onze hamburger hebben genoten dan we gedacht hadden.
Maar we zijn er nog niet. Op dinsdag 16 november weer vroeg uit de veren om naar Dallas te vliegen, 3 uur vliegen en om ons nog een beetje verder van slag te maken de klok 2 uur vooruit. Uiteindelijk nog 3 uur van Dallas naar Cancun, de klok bleef staan. Dat maakte niet meer zo veel uit, wij waren al dol, net als de knopjes van onze horloges en liggen wij al 2 nachten vanaf een uurtje of 3 naar het plafond te staren.
Nu spreken we onze eerste woordjes Spaans, drinken een Corona en maken we kennis met de wereld die midden Amerika heet.
In Cancun lijkt het massatoerisme te zijn uitgevonden en langzaam begint dat uit te vlekken tot Playa del Carmen. Winkeltje, winkeltje, winkeltje, bar, bar, bar en beachclub. Beachclub, beachclub, beachclub, restaurant, restaurant en beachclub, een aaneenschakeling van entertainment. De mariachi´s zingen al schuddend met de sambaballen hun lied terwijl de Amerikaanse oudjes los gaan tijdens de macarena.
Lekker om even bij te komen na de lange reis. Morgen duiken op zoek naar schildpadden en aan het einde van de middag met de bus naar Chetumal. De wegen zien er goed uit dus over de plaats in de bus lijken we ons hier geen zorgen te hoeven maken.
Tot later Alexander en Kim
-
19 November 2004 - 10:15
Lotje:
jippie, eindelijk de eerste die reageert! Nou, jullie zien er goed uit zeg..vanaf nu geen zon meer voor jullie, anders zijn wij zo bleek straks in Peru. Klinkt allemaal weer erg goed, alhoewel..al die wiselingen in tijd...best lastig. veel plezier en tot snel -
19 November 2004 - 14:24
Cas:
Alex en Kim,
Het klinkt beter en beter.
Have fun.
Cas. -
19 November 2004 - 17:42
Maurice:
Bedankt voor de verjaardagskaart. -
19 November 2004 - 18:40
Femke:
Oja, Kim, dat jij je stukje kuit niet hoefde te bedekken heeft misschien wel een esthetische reden. Nu heb ik de benen van Alexander nog nooit gezien. Maar zo'n bewaker (het was toch een man?) heeft vast minder bezwaar tegen een goed gebruind vrouwenbeen dan een wat harig mannenbeen... Sorry Alexander... -
20 November 2004 - 11:49
Marion:
Haai allebei, ten eerste gefeliciteerd Alex met je PADI. Ben wederom jaloers. Goed het is nu 12.45 in Nederland, maar weet nu al helemaal niet meer hoe laat het in Mexico is. Snap dat jullie helemaal van jullie padje waren. Goede reden om weer even bij te komen op het strand. Veel plezier maar weer, ik ga de supermarkt maar weer eens verkennen. Verschil moet er wezen!
groetjes Marion -
20 November 2004 - 15:26
Natascha:
Hoi lieve San en Kim,
Leuke avonturen weer! Ben benieuwd naar de cultuurshock van Azie naar Midden Amerika, van Engels naar Spaans, van strand naar strand! Gaan jullie nu eerst nog meer Spaans leren, voordat jullie weer verder reizen? Heerlijk om in de zon en warmte te zijn. Het is vandaag ijzig koud hier, gelukkig heb ik ook uitzicht op zonnig weer in Azie. Liefs, Natascha -
20 November 2004 - 21:02
Gisbert:
Ik ben zo jalors !!! -
22 November 2004 - 08:35
Ilona:
dear Alexander and Kim,
Is it 4 months already, almost halfway in your traveling but with experience for a lifetime!
You both look well and hopefully feel well as well. Enjoy Mexico!
hug, Ilona -
22 November 2004 - 21:10
Patrick:
Goed te horen en zien dat jullie weer boven water zijn. Ik zou met aftellen nog niet beginnen...er is nog heel veel te gaan!!
Alex gefeliciteerd met je diploma! Na Rosalie heeft Isabelle er ook weer eentje bij :-))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
