Lang leve de Hollandse frikandel
Door: Kim, Alexander, Gijs en Naut
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
30 Januari 2011 | Kenia, Nairobi
We schrikken er zelf een beetje van, eind januari, de tijd vliegt aan ons voorbij zoals waarschijnlijk bij velen. Niet minder gelegenheid om jullie toch weer eens deel te maken van ons leven hier. Waar te beginnen?
Iedereen zit ondertussen alweer druk in het werkende en schoolgaande leven. Voor Gijs zitten de eerste echte weken school er op. Hij geniet met volle teugen. Zwemmen doet hij met veel plezier en overgave, wat afgelopen week heeft geresulteerd in zijn eerste serieuze promotie op leer/werkgebied. Hij is van het laatste groepje doorgeschoven naar het een na laatste groepje. Wat een voordeel is het dan dat de zon hier volop schijnt en je niet op zondagochtendvroeg met de hele familie uit de veren moet om drie dorpen verderop in een warm, stinkend naar chloor zwembad een half uurtje te moeten worstelen met je kind omdat de zwemles toch echt niet zo leuk is als dat jij dat doet voorkomen.
Met oma, Elly, hebben we twee heerlijke weken gehad. Het programma was niet overvol, maar wat wel op het programma stond, was twee dagen Kiangazi. Een lodge in een privé park in de buurt van Naivasha. Deze lodge is eigenlijk alleen te bezoeken zonder kinderen, maar wij hadden van vrienden en ook van mensen van de lodge gehoord dat het af en toe mogelijk is om er met kinderen onder de zes jaar te komen. Een mogelijkheid is een kans dachten wij en dus heeft vooral Alexander zijn best gedaan om de kans om te zetten naar een ja.
Via de lodge zelf leek het niet te lukken, dus toch maar via het reisbureau waar we veel zaken mee doen. Degene die ons altijd helpt was zelf op vakantie, maar twee uiterst capabele collega’s werden op deze missie gezet. Dinsdag zouden we gaan en tot maandagochtend leek het niet te lukken. Op maandagmiddag krijgt Alex twee mailtjes achter elkaar in een tijdsbestek van tien minuten. Mail 1: “Het kan, als je nu bevestigt wordt de cheque opgehaald”, dat is dan ook wat Alexander doet. PLING mail 2: “helaas het is niet gelukt, Kiangazi ontvangt nooit kinderen en maakt in deze geen uitzondering”. Ondertussen hebben wij betaald en lachen we maar om wederom een bewijs van de bijzondere Keniaanse wijze van communiceren.
Kiangazi is fantastisch, de lodge is prachtig, het eten heerlijk. In de avond doen we een gamedrive waarbij we uit de auto mogen om gezellig tussen de flamingo’s door te wandelen en zien we hippo’s uit het water komen om 40 kilo gras te gaan verobereren. Grrrp, grrrrp, grrrp, iedere avond weer.
Bij het kampvuur genieten we van een drankje, de ondergaande zon en het geluid van de kauwende hippo’s.
De volgende ochtend doen we een gamedrive in het privé park en zie we tientallen neushoorns, giraffen, apen, jakhalzen en ga zo maar door. Helaas lijkt het ons niet gegund een luipaard te zien. In het park zouden er 23 moeten zitten en de kans om er één te zien achten de rangers 50%. Genoeg reden om nog een keer terug te gaan. We sluiten af bij het zwembad en prijzen ons weer een pracht weekend rijker.
De rest van de week wordt besteed aan tripjes in en om Nairobi.
Bij het vertrek van oma Elly voelt het opnieuw een beetje kaal, gelukkig heeft de nieuwe visite zich spontaan aangekondigd en hebben we afgelopen weekend Bertina en Rene in huis gehad. Een heerlijk ontspannen weekend met na afloop voor ons het gevoel dat we blij zijn zoveel lieve vrienden en familie in Nederland te hebben.
Onze tijd in Kenia lijkt langzaam op zijn einde te lopen. Zo voelt het vast voor velen van jullie nog niet, maar wij denken bij nog maar 5 maanden, HELLLLLLPPPP en zijn ondertussen al een tijdje bezig met het onderzoeken van de mogelijkheden om nog langer hier te kunnen blijven. Tot op vandaag geen duidelijkheid…..Mocht het dan toch Nederland worden, volgt er vast een oproep: HEEELLLLpppp waar moeten we beginnen?
Nu wordt het hier tijd om ons voor te bereiden op de frikandellen party die hier over een uurtje of twee van start gaat. Nieuw vet in de pan, de blikjes Heineken koud leggen, de sausen op de juiste temperatuur laten komen en HUP de 40 door Alex met zorg uit Nederland meegebrachte frikandellen in de pan. Men, lees vooral de mannen, kijkt er al weken naar uit. Na het bericht van Alexander op donderdagavond dat de frikadellen veilig en bevroren in de vriezer in Nairobi lagen, kwam van één van allen het volgende bericht terug:
“Het beste bericht dat ik deze week gehad heb!”; Lang leve de Nederlandse frikandel.
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
-
31 Januari 2011 - 07:58
Chantal:
Lieve zus,
Wat fijn om weer een verhaal te kunnen lezen!
Liefs van mij
-
31 Januari 2011 - 08:48
Bart & Barbara:
Lieve Kim en Alexander, Gijs en Naut,
Inderdaad weer heel leuk om van jullie belevenissen te lezen en vooral ook de foto's te zien, dat geeft weer een leuk inkijkje in jullie dagelijkse leven en alle leuk dinge die jullie doen. En mooi dat het leven soms draait om eenvoudige dingen zoals frikandelen!
Het is natuurlijk weer leuk als jullie terug naar Nederland komen maar langer in Kenia snap ik ook; de verhalen zijn zo leuk en divers, jullie zijn er nog (lang) niet uitgekeken.
Groet uit Amstelveen!
Anne en Noor, Barbara en Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
