Een hete kerst voor de tijd van het jaar….
Door: Kim, Alexander, Gijs en Naut
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
02 Januari 2011 | Kenia, Nairobi
Als eerst natuurlijk: HAPPY NEW YEAR! Wij wensen jullie voor het jaar 2011 niets dan liefde, warmte, gezelligheid, geluk en mooie momenten. Bewaar de mooie momenten van het afgelopen jaar en jaag vooral een aantal van je dromen na….
Onze vakantie was warm, goed en anders, heel anders mogen we wel zeggen dan de winterse kersten die we gewend zijn in Nederland.
Op zondagochtend 19 december reizen we met drie van de vier gezinnen richting Tsavo East, een rit van zo’n 300 kilometer over goed begaanbare wegen. Voor de oplettende lezer, inderdaad met drie van de vier gezinnen. Gezin vier zit op dat tijdstip nog altijd op Schiphol. De vlucht die ze vrijdagavond zouden nemen, is niet gegaan vanwege het slechte weer. Op zaterdagochtend is iedereen nog vol goede moed. Ze moeten in de rij om omgeboekt te worden, maar de kans is groot dat ze mee mogen met de vlucht van 11.00 uur. Om 13.30 uur volgt het volgende bericht: “vijf uur in de rij gestaan, nu op weg naar huis, vanavond nieuwe poging”. Ondertussen worden er hier in Nairobi driftig plannen gesmeed. Plan A: komen ze morgen vroeg aan, pikken we ze op van Jomo Kenyatta en rijden we door. Plan B: lukt dat niet dan laten we ze door vliegen naar Mombasa en regelen we een taxi naar Tsavo, aankomst zondagavond, kunnen ze maandag mee door naar Watamu. Plan C: uuuuh zover willen we nog niet vooruit denken. Zaterdagavond goed nieuws: “we zitten in het vliegtuig, tot morgen”. Zaterdagavond een uurtje later: “slecht nieuws, het vliegtuig is stuk, we zijn weer op weg naar huis”.
Zondagochtend besluit de rest toch maar te gaan rijden. Plan C is in werking gesteld. De familie wordt omgeboekt naar een vlucht op Mombasa, zondagochtend 11.00 uur NL tijd. Aankomst Mombasa waarschijnlijk rond 0.00 uur Keniaanse tijd. We regelen een taxi en een hotel en laten ze op maandag direct doorrijden naar Watamu.
Wij genieten zondag van een prachtige tocht alvast door een deel van Tsavo East, worden bij aankomst in Manyatta camp, aangenaam verrast door een privé zwembad bij iedere tent, doen een namiddag gamedrive en worden uiteindelijk gealarmeerd door één van de kinderen dat de grote jongens (van 6 jaar met zwemdiploma) in hun blote kont in het zwembad zijn gesprongen. “O,ja en Gijs ook”. In geen tijd staan we met z’n allen bij het zwembad. Gijs lijkt weinig onder de indruk en vertelt dat hij eerst naar beneden ging, boven kwam, weer naar beneden ging, “en toen heeft Max mij eruit gehaald”.
Maandag rijden we dwars door Tsavo East en ontmoeten we hordes rode olifanten, struisvogels, hippos, krokodillen, gazelles en buffels. Zo’n 250 kilometer leggen we af over een dirt road, niets dan rode aarde… Afrika wat ben je mooi!
Het huis is niet zomaar gevonden, maar uiteindelijk ligt het dan daar…… prachtig op een klif, aan de rand van het strand, een heus paradijs.
Ondertussen is familie nummer vier ook aangekomen. Met twee kleine kinderen en dan 3 dagen lang rond hangen op Schiphol in de hoop dat je mag gaan, vinden wij dapper. Zonder spullen want die staan ergens tussen de 4000 andere koffers die zijn achter gebleven in Amsterdam, maar ach wat heb je nodig, “ligt met je billen bloot, melk uit een kokosnoot…”
Dan begint een week van genieten, genieten, genieten. De kok tovert iedere dag heerlijke verse vis op tafel, er wordt wat gesnorkeld, gelezen, spelletjes gedaan, kerstversiering geknutseld en vooral heel veel gezwommen en gebouwd in het zand.
Kerstavond gaan we uit eten, lekker ongecompliceerd in de pizzeria. Eerste kerstdag gourmetten de kinderen, terwijl de volwassenen genieten van krab crostini’s , garnalencocktail en kreeft met geroosterde groenten en rozemarijn aardappeltjes…
Op zondag moet er helaas weer gepakt worden. Met z’n allen rijden we rond 15.30 uur richting Mombasa waar de wegen zich scheiden van de mannen, die een hotel hebben geboekt in de stad en de volgende dag met de auto terug zullen rijden naar Nairobi, van de vrouwen en de kinderen, die nogmaals een poging wagen om vanuit Mombasa thuis te geraken met de trein.
Het begint goed, de trein staat er en volgens de kaartjescontroleur gaat de trein vandaag echt rijden om 19.00 uur, hij kijkt wat bedenkelijk, maar dat zien we voor deze keer door de vingers.
Om 19.00 uur zitten we in de trein, het is te heet. Wanneer er iemand langs komt, vraagt Kim hoopgevend of de ventilatoren gaan draaien als de trein gaat rijden. Het antwoord is eenduidig: “NEE, de ventilatoren zijn allemaal kapot”.
“Wanneer gaat de trein rijden? En wanneer kunnen we eten”. “Eten kan over enkele ogenblikken, maar rijden gaan we voorlopig niet”. “ Daar heb je het al DEJA VU!
“Weten jullie misschien hoe lang de vertraging is en waar het aan ligt?”We denken ongeveer nog een uur ( het is ondertussen 19.45 uur) en het probleem…… de motor is er nog niet”.
STILTE… “Oke, de motor is er nog niet….. wacht eens even, DE MOTOR IS ER NOG NIET! Waar is dat ding dan en een motor lijkt toch vrij essentieel of niet?”
Stomme vraag: “Ja, de motor is vrij essentieel”
Uiteindelijk dineren we opnieuw in een stilstaande trein en komt de motor rond een uur of negen het station binnen rollen. Langzaam wordt de trein in beweging gebracht. Kim zit in de restauratie met haar vingers crossed, “laat het deze keer gewoon goed gaan, duimt zij vol overgave”.
Het gaat goed. Iedereen slaapt geweldig. Naut die deze keer ook mag, vindt het geweldig, net als de andere zeven kinderen aan boord. Na het ontbijt passeren we Sultan Hamud, de plek waar we in augustus zeven uur hebben stil gestaan. Stiekem maakt Kim een kleine vreugde dans. De tocht is prachtig, dwars door parken waar we allemaal wild zien grazen en dwars door de grootste sloppenwijk van Oost Afrika, Kibera, waar we met het uitsteken van onze handen uit het raam de huizen kunnen aanraken, zo dicht staan ze op de treinrails gebouwd.
Om 11.30 uur rollen we station Nairobi binnen. Iedereen is helemaal op, maar ook voldaan.
De rest van de week komen we bij en maken we ons op voor nog een feest bij warme temperaturen. Oud en nieuw 2010, in de tuin met oliebollen (de koffers van familie nummer vier kwamen precies op tijd, 30 december een dag voor oud en nieuw en 2 dagen voor vertrek terug naar Nederland).
Het wordt een mooi feestje…. Wij hopen dat het voor jullie hetzelfde is geweest.
Nu zit oma Elly in de auto, net opgepikt van het vliegveld, tijd voor het aansnijden van de vandaag gebakken appeltaart en het zetten van een lekker bakje koffie.
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
Onze vakantie was warm, goed en anders, heel anders mogen we wel zeggen dan de winterse kersten die we gewend zijn in Nederland.
Op zondagochtend 19 december reizen we met drie van de vier gezinnen richting Tsavo East, een rit van zo’n 300 kilometer over goed begaanbare wegen. Voor de oplettende lezer, inderdaad met drie van de vier gezinnen. Gezin vier zit op dat tijdstip nog altijd op Schiphol. De vlucht die ze vrijdagavond zouden nemen, is niet gegaan vanwege het slechte weer. Op zaterdagochtend is iedereen nog vol goede moed. Ze moeten in de rij om omgeboekt te worden, maar de kans is groot dat ze mee mogen met de vlucht van 11.00 uur. Om 13.30 uur volgt het volgende bericht: “vijf uur in de rij gestaan, nu op weg naar huis, vanavond nieuwe poging”. Ondertussen worden er hier in Nairobi driftig plannen gesmeed. Plan A: komen ze morgen vroeg aan, pikken we ze op van Jomo Kenyatta en rijden we door. Plan B: lukt dat niet dan laten we ze door vliegen naar Mombasa en regelen we een taxi naar Tsavo, aankomst zondagavond, kunnen ze maandag mee door naar Watamu. Plan C: uuuuh zover willen we nog niet vooruit denken. Zaterdagavond goed nieuws: “we zitten in het vliegtuig, tot morgen”. Zaterdagavond een uurtje later: “slecht nieuws, het vliegtuig is stuk, we zijn weer op weg naar huis”.
Zondagochtend besluit de rest toch maar te gaan rijden. Plan C is in werking gesteld. De familie wordt omgeboekt naar een vlucht op Mombasa, zondagochtend 11.00 uur NL tijd. Aankomst Mombasa waarschijnlijk rond 0.00 uur Keniaanse tijd. We regelen een taxi en een hotel en laten ze op maandag direct doorrijden naar Watamu.
Wij genieten zondag van een prachtige tocht alvast door een deel van Tsavo East, worden bij aankomst in Manyatta camp, aangenaam verrast door een privé zwembad bij iedere tent, doen een namiddag gamedrive en worden uiteindelijk gealarmeerd door één van de kinderen dat de grote jongens (van 6 jaar met zwemdiploma) in hun blote kont in het zwembad zijn gesprongen. “O,ja en Gijs ook”. In geen tijd staan we met z’n allen bij het zwembad. Gijs lijkt weinig onder de indruk en vertelt dat hij eerst naar beneden ging, boven kwam, weer naar beneden ging, “en toen heeft Max mij eruit gehaald”.
Maandag rijden we dwars door Tsavo East en ontmoeten we hordes rode olifanten, struisvogels, hippos, krokodillen, gazelles en buffels. Zo’n 250 kilometer leggen we af over een dirt road, niets dan rode aarde… Afrika wat ben je mooi!
Het huis is niet zomaar gevonden, maar uiteindelijk ligt het dan daar…… prachtig op een klif, aan de rand van het strand, een heus paradijs.
Ondertussen is familie nummer vier ook aangekomen. Met twee kleine kinderen en dan 3 dagen lang rond hangen op Schiphol in de hoop dat je mag gaan, vinden wij dapper. Zonder spullen want die staan ergens tussen de 4000 andere koffers die zijn achter gebleven in Amsterdam, maar ach wat heb je nodig, “ligt met je billen bloot, melk uit een kokosnoot…”
Dan begint een week van genieten, genieten, genieten. De kok tovert iedere dag heerlijke verse vis op tafel, er wordt wat gesnorkeld, gelezen, spelletjes gedaan, kerstversiering geknutseld en vooral heel veel gezwommen en gebouwd in het zand.
Kerstavond gaan we uit eten, lekker ongecompliceerd in de pizzeria. Eerste kerstdag gourmetten de kinderen, terwijl de volwassenen genieten van krab crostini’s , garnalencocktail en kreeft met geroosterde groenten en rozemarijn aardappeltjes…
Op zondag moet er helaas weer gepakt worden. Met z’n allen rijden we rond 15.30 uur richting Mombasa waar de wegen zich scheiden van de mannen, die een hotel hebben geboekt in de stad en de volgende dag met de auto terug zullen rijden naar Nairobi, van de vrouwen en de kinderen, die nogmaals een poging wagen om vanuit Mombasa thuis te geraken met de trein.
Het begint goed, de trein staat er en volgens de kaartjescontroleur gaat de trein vandaag echt rijden om 19.00 uur, hij kijkt wat bedenkelijk, maar dat zien we voor deze keer door de vingers.
Om 19.00 uur zitten we in de trein, het is te heet. Wanneer er iemand langs komt, vraagt Kim hoopgevend of de ventilatoren gaan draaien als de trein gaat rijden. Het antwoord is eenduidig: “NEE, de ventilatoren zijn allemaal kapot”.
“Wanneer gaat de trein rijden? En wanneer kunnen we eten”. “Eten kan over enkele ogenblikken, maar rijden gaan we voorlopig niet”. “ Daar heb je het al DEJA VU!
“Weten jullie misschien hoe lang de vertraging is en waar het aan ligt?”We denken ongeveer nog een uur ( het is ondertussen 19.45 uur) en het probleem…… de motor is er nog niet”.
STILTE… “Oke, de motor is er nog niet….. wacht eens even, DE MOTOR IS ER NOG NIET! Waar is dat ding dan en een motor lijkt toch vrij essentieel of niet?”
Stomme vraag: “Ja, de motor is vrij essentieel”
Uiteindelijk dineren we opnieuw in een stilstaande trein en komt de motor rond een uur of negen het station binnen rollen. Langzaam wordt de trein in beweging gebracht. Kim zit in de restauratie met haar vingers crossed, “laat het deze keer gewoon goed gaan, duimt zij vol overgave”.
Het gaat goed. Iedereen slaapt geweldig. Naut die deze keer ook mag, vindt het geweldig, net als de andere zeven kinderen aan boord. Na het ontbijt passeren we Sultan Hamud, de plek waar we in augustus zeven uur hebben stil gestaan. Stiekem maakt Kim een kleine vreugde dans. De tocht is prachtig, dwars door parken waar we allemaal wild zien grazen en dwars door de grootste sloppenwijk van Oost Afrika, Kibera, waar we met het uitsteken van onze handen uit het raam de huizen kunnen aanraken, zo dicht staan ze op de treinrails gebouwd.
Om 11.30 uur rollen we station Nairobi binnen. Iedereen is helemaal op, maar ook voldaan.
De rest van de week komen we bij en maken we ons op voor nog een feest bij warme temperaturen. Oud en nieuw 2010, in de tuin met oliebollen (de koffers van familie nummer vier kwamen precies op tijd, 30 december een dag voor oud en nieuw en 2 dagen voor vertrek terug naar Nederland).
Het wordt een mooi feestje…. Wij hopen dat het voor jullie hetzelfde is geweest.
Nu zit oma Elly in de auto, net opgepikt van het vliegveld, tijd voor het aansnijden van de vandaag gebakken appeltaart en het zetten van een lekker bakje koffie.
Liefs Alexander, Kim, Gijs en Naut
-
02 Januari 2011 - 21:57
Lotje:
Wat een avonturen weer, en wat een geweldige foto's!
Vooral die van Gijs met z'n 2 grote vrienden.
Veel plezier met oma Elly,
Liefs Lotje
-
02 Januari 2011 - 23:04
Bets En Wim :
Gelukkig is Oma Elly wel aangekomen. Wat kan het allemaal tegenzitten als je moet Vliegen!!
Heel veel liefde geluk en gezondheid wensen wij jullie voor 2011.
Geniet met oma Elly maar heel erg van de weken die je samen mag gaan beleven.
groetjes. Bets -
03 Januari 2011 - 08:02
Chantal:
Hallo lieve allemaal,
Heimwee als ik dit verhaal lees en de foto's zie...... Wat een prachtig huis!En ik proef het eten bijna. Geweldig dat het deze keer is gelukt om in Nairobi te komen. Geniet van de komende weken samen met mama!
Heel veel liefs en dikke kussen van mij voor jullie allemaal -
03 Januari 2011 - 08:36
Jerôme En Rianne:
Hey kanjers,
Jullie ook een gezond 2011 gewenst ! Het zal lastig worden om het spectaculaire en avontuurlijke 2010 te overtreffen.
Das nog eens een verschil de kerstboom op het warme strand i.p.v. in een halve meter sneeuw !
groetjes vanuit limboland,
Jerôme,Rianne,Janne en Maan -
03 Januari 2011 - 13:24
Renate Jansen:
Hi Kim Alex en kids, vanuit een nog steeds ijskoud Wijchen wensen wij jullie een heel gezond, voorspoedig en inspirerend 2011!
Wij wensen jullie ook een gezellige tijd samen met je moeder/oma de aankomende tijd.
Groetjes ome Jan en tante Renate -
03 Januari 2011 - 14:57
Thea En Jac:
Wij wensen jullie een goed, gezond en nog een avontuurlijk 2011.
De verhalen die wekelijks voorbij komen zijn nog steeds indrukwekkend.
groetjes aan Elly.
Jac en Thea LoZ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
