Het leven is goed...

De start van episode vierenveertig van de site gaat niet zonder slag of stoot. De schrijver moet zich namelijk voor aanvang ontworstelen aan een hevig hoestend, snotterend klein ventje met opnieuw temperaturen boven de 39 graden. De ziektekiemen die hier sinds een aantal weken boven huize van Schie Jansen circuleren hebben er nog geen genoeg van en nemen de kleine en de grote man om en om te grazen. Gijs is, naar eigen zeggen, al weken aan de “IA-ree” en Naut heeft naast regelmatig flinke koorts, last van vastzittend slijm wat hij maar niet kwijt lijkt te kunnen raken. Met zo nu en dan een paracetamol en hier en daar een opleving van een aantal dagen, lijken de mannen zich er voldoende tegen te kunnen wapenen waardoor ons leven verder haar normale gang blijft gaan.

Deze week dus vakantie op school wat betekent dat er koekjes worden gebakken, kastelen worden gebouwd, pannenkoeken worden gekleid, er gespeeld wordt met grote vriend Quinten bij Amani ya juu, op school wordt gespeeld met grote vriend Quinten en zowel Alexander als Kim tussendoor nog wat proberen te werken.

De verplichte vrije dag voor Alexander op vrijdag kwam er, na de lang verwachte en geplande verhuizing naar het nieuwe kantoor van Deloitte, ook echt en dat was maar goed ook want ondertussen was er in een redelijk spontane opwelling besloten mee te gaan naar bilashaka lodge, aan de andere kant van Lake Naivasha, om daar samen met nog zeven volwassenen en negen andere kinderen dan de onze, nog maar weer eens te genieten van het moois dat Kenia te bieden heeft.

Bilashaka lodge is prachtig gelegen, op het terrein van een enorme rozenkwekerij. Omringt door enorme rotspartijen, vanaf de heuvel uitzicht op het meer, zwembad in de tuin met daarom heen tuin waar je voor de helft van de inwoners van Amsterdam genoeg ruimte hebt om een potje rugby te spelen. Het terrein is goed te verkennen door het maken van een wandeling naar de top van de heuvel. Voor onderweg worden er chips en limonade ingepakt. Met dit in het vooruitzicht stappen alle kleine vakantiegangers dapper door en bereiken we in ‘no time’ het hoogste punt.

Wandelen maakt hongerig dus wordt bijna direct na thuiskomst de BBQ aangestoken door huiskok Jamie, waarbij hij de keuken vult met de meest heerlijke geuren, hij het vlees marineert, salades in elkaar draait en creatief is met aardappel en koriander. Als dan na de hamburgers en worstjes voor de kinderen, barbapapa zich aandient op de beamer en alle kinderen al dan niet zuigend op hun duim, draaiend met hun vinger door het haar en of schurkend met een knuffel tegen het gezicht op de bank zijn verzamelt, is het tijd voor de rest om te genieten van een knap staaltje BBQ. Het doen van de afwas en het afruimen van de tafel is onderdeel van het door ons afgenomen pakket, dus met de buiken vol, genieten we vervolgens van de giraffen die wandelen door de tuin.

Zaterdag hebben we een iets actiever plan. Terwijl de mannen, behalve Alexander, die wel wil, maar nog niet kan, gaan golven op de nabijgelegen Naivasha golf course, gaan de vrouwen, Alexander en de kinderen naar Crater lake. We maken een wandeling helemaal om het meer, waarbij de kinderen struinen langs de kant van het water. Als echte strandjutters gaan ze op zoek, om aan het einde trots de gevulde plasticzakken te presenteren. In plaats van schelpen, zeewier en aangespoelde viezigheid zijn de zakken gevuld met flamingobotten, maribu veren en zijn de sporen nagetrokken van giraffen, nijlpaarden of wel leeuwen, een waar avontuur. We vervolgen onze weg, met de auto door de sanctuary. Bij thuiskomst is het water van de pool uitnodigend blauw. Gevulde koelboxen worden naar de rand van het bad gesleept en borrelen we door tot het te koud wordt.

Opnieuw is huiskok Jamie van de partij, net zoals barbapapa trouwens en wordt de avond verder opgeleukt door het spelen van spelletjes onder het genot van een hapje en een drankje.

Zondag vertrekken wij met de eerste lichting terug naar Nairobi omdat er nog een feestje op het programma staat. Vriend Quinten gaat terug naar Nederland en neemt zijn adoptie broertje mee. Dit wordt gevierd samen met nog een ander gezin dat we kennen en aangezien Gijs en Quinten de afgelopen maanden dikke maten zijn geworden, kunnen en willen we dit feestje niet overslaan. Quinten we zullen je missen….

Nu dan echt een aantal weken rust in de tent. We ronden het jaar af, gaan een aantal weken heel serieus trainen voor de LEWA halve marathon op 26 juni (hierover later meer) en dringen onze weekend uitstapjes voorlopig weer terug naar een keer in de maand.

Tot later,

Alexander, Kim, Gijs en Naut