Sardientjes, parilla en tango all night long...
Door: Alex en Kim
Blijf op de hoogte en volg kimenalex
28 Februari 2005 | Argentinië, Mendoza
Waar waren we gebleven....
Het hoog(s)te punt van Bolivia. 4 dagen crossen door zout, water en meren. Uyuni was het vertrekpunt voor onze 4 daagse trip door zuid Bolivia. De trip begon goed. Er was ons verzekerd dat er maximaal 6 reizigers in de jeep zouden zitten. Hadden we beter moeten weten? Bij vertrek bleken er 7 reizigers te zijn en daarnaast nam de chauffeur voor de gezelligheid zijn vrouw mee. Dat is welgeteld 9 mensen in een jeep en dat is veel, heel veel. Ondertussen zijn wij iets meer geharde travellers geworden en besloten we dit onacceptabel te vinden. Na een felle discussie waren de opties, gaan als sardientjes in een blik met een korting van 5 dollar per persoon om van ons af te zijn of............niet gaan.
Daar gingen we... als sardientjes in een blik.
De reis was er opnieuw een die we niet snel zullen vergeten.
Day 1:
11.00 uur – vertrek Uyuni
11.10 uur - het dak lekt (voorin de regenjas aan en Nati, vrouw van de chauffeur, veegt om de 30 seconden het dak droog. Toch handig dat we haar hebben meegenomen)
11.20 uur – accu leeg (even duwen, 5 min reparatie tijd)
17.30 – serieus vast komen te zitten (2,5 uur tot vrijheid)
Na het doorkruizen van de zoutvlakten werd het terrein een stuk lastiger en minder comfortabel. Nog zo'n 20 minuten verwijderd van het zouthotel zakte de linkerkant van de jeep met een zompig geluid een halve meter de modder in. Op zich niet echt schokkend als niet precies op dat zelfde moment de hagel en onweer storm boven onze in de modder gezakte jeep was losgebarsten.
Daar zaten we.... sardientjes, konden niks doen terwijl de jeep heel langzaam steeds een beetje dieper de modder in verdween. Na 2 uur, het was ondertussen donker geworden, alle schoenen en sokken uitgetrokken, stonden we tot onze knieën in de ijskoude (temperatuur was ondertussen onder het nulpunt gezakt) modder tevergeefs proberend de jeep uit de modder te krijgen. Met werkelijk niemand of iets in de nabije omgeving zagen wij ons zelf al de hele nacht in de jeep zitten. Zou het aantal mensen toch nog tot een voordeel kunnen uitpakken.
Uiteindelijk gaf de gedachte aan een nacht in de middle of nothing ons net het laatste beetje `power` dat we nodig hadden om onszelf te bevrijden.Typisch dat precies op dat moment de hulptroepen arriveerden.
Het zouthotel, de warme douche en de kookkunsten van Nati maakte een heleboel goed.
Volgende ochtend – drie keer raden.... serieus vast komen te zitten, twee keer.
06.00 uur – vertrek zout hotel, vol goede moed.
06.30 uur – vast in de modder (15 minuten om eruit te komen)
07.00 uur– vast in de modder (30 minuten om eruit te komen)
Verder hadden we de daar opvolgende dagen een lekke band, de accu die het dagelijks een keer of 5 tot 10 begaf, de wielen die eens in de zoveel uur moesten worden vastgedraaid en geen bezine meer. Natuurlijk altijd wanneer we in het midden van helemaal niks waren en altijd zonder iemand in de buurt om ons uit de SHIT te halen.
We survived...we hadden een goed blik sardientjes.
Je vraagt je misschien af waarom doe je dit.
De zoutvlakten zijn adembenemend. Door de reflectie van de lucht in het water krijg je het gevoel op te stijgen. Na een paar uur is je oriëntatiegevoel compleet verdwenen, weet je niet meer of je van voor naar achter van links naar rechts of andersom rijdt en gaan aarde en lucht in elkaar op. Het landschap is enorm gevarieerd, ruig terrein, enorme cactussen, zout, zout, nog meer zout,woestijn,laguna`s vol flamingos, vulkanen, stoffige, rotsachtige bergpaden, geisers en met regelmatig ´bumpy` wegen.
Ok, je vraagt je nog steeds af waarom - het is anders!
Via San Pedro de Atacama afgezakt naar La Serena waar we na alle commotie weer eens heerlijk konden bijkomen op het strand.
Na 3 dagen zat er weer een kleurtje op en waren wij opgeladen om naar Santiago te gaan.
Na een stadswandeling, een rit met de kabelbaan, uitzicht over de stad en een heerlijke door ons zelf gekookte maaltijd, we kunnen het nog, waren we voor dit moment klaar met Santiago en doken we weer de bus in....
Watch out Buenos Aires, because we`ve got a little crush on you....
Na een lange (23 uur) vermoeiende busrit aangekomen in Buenos Aires. Een stad vol passie en levensgenieters. Het leven begint hier, wat ons momenteel wel aanstaat, niet voor 10.00 uur in de ochtend. Een kopje koffie en wat zoete hapjes om vervolgens met niet te veel haast de dag te beginnen. Wij konden ons hier weer helemaal overgeven aan een van onze passies.
Er wordt gekoffied, gebruncht, geluncht, geteat, gesnackt, gedineerd en gedronken. De gemiddelde parillada serveert je lappen vlees formaat biljarttafel, het bij iedereen bekende engeltje piest rijkelijk over je tong bij het drinken van de heerlijkste wijnen en de poteños dansen en flaneren tot in de vroege uurtjes om zich al deze geneugten des levens te kunnen blijven veroorloven...
Het begint er op te lijken dat wij feestjes ruiken. Deze keer met ons neus in het Buenos Aires Tangofestival gevallen. Een warme zomeravond, blote voetjes in het gras, twee uur lang met open mond naar Mariano Morales (schijnt één van de tango-iconen van Argentinië te zijn) en zijn orkest geluisterd. Tangoparen zwieren passioneel en vol vuur over het podium, bij het stadslied zong het gehele Argentijnse publiek uit volle borst mee. Na 3 keer het refrein hadden wij de tekst te pakken en lieten ons net als de Argentijnen volledig meeslepen door het moment.
De Tango had ons na 2 dagen volledig in haar ban en wij wilden meer. In Boca, een van de kleurrijkste wijken van Buenos aires, werden we opnieuw gegrepen door de klanken van de tango en brachten we een bezoekje aan het stadion van de held van Argentinië, Diego Maradona. s´Avonds in de donkere, smoky bar Sur opnieuw tango tot het moment dat we er zelf aan moesten geloven en we via de achterdeur de benen hebben genomen.
...en nog meer! Buenos Aires heeft één van de mooiste operagebouwen in de wereld. Helaas vanwege het zomerseizoen geen opera´s, maar wel een voorstelling van het Orcestra Filharmonica Buenos Aires - Tango in een klassiek jasje. Zo hadden we het mooiste tot de laatste avond bewaard. De violen, cello´s, piano en de bij de tango niet weg te denken trekzak gingen op de loop met onze emoties.
Wat een geweldige stad, wij snappen na 5 dagen heel goed waarom Wim lex en Maxima regelmatig deze kant op komen.
Helaas hebben we het Parijs van Zuid-Amerika alweer verlaten maar gaan we in Mendoza nog even nagenieten voor we weer terugkeren naar de Chileense stranden.
Veel sneeuw- en schaatsplezier in Nederland,
Alexander en Kim
Het hoog(s)te punt van Bolivia. 4 dagen crossen door zout, water en meren. Uyuni was het vertrekpunt voor onze 4 daagse trip door zuid Bolivia. De trip begon goed. Er was ons verzekerd dat er maximaal 6 reizigers in de jeep zouden zitten. Hadden we beter moeten weten? Bij vertrek bleken er 7 reizigers te zijn en daarnaast nam de chauffeur voor de gezelligheid zijn vrouw mee. Dat is welgeteld 9 mensen in een jeep en dat is veel, heel veel. Ondertussen zijn wij iets meer geharde travellers geworden en besloten we dit onacceptabel te vinden. Na een felle discussie waren de opties, gaan als sardientjes in een blik met een korting van 5 dollar per persoon om van ons af te zijn of............niet gaan.
Daar gingen we... als sardientjes in een blik.
De reis was er opnieuw een die we niet snel zullen vergeten.
Day 1:
11.00 uur – vertrek Uyuni
11.10 uur - het dak lekt (voorin de regenjas aan en Nati, vrouw van de chauffeur, veegt om de 30 seconden het dak droog. Toch handig dat we haar hebben meegenomen)
11.20 uur – accu leeg (even duwen, 5 min reparatie tijd)
17.30 – serieus vast komen te zitten (2,5 uur tot vrijheid)
Na het doorkruizen van de zoutvlakten werd het terrein een stuk lastiger en minder comfortabel. Nog zo'n 20 minuten verwijderd van het zouthotel zakte de linkerkant van de jeep met een zompig geluid een halve meter de modder in. Op zich niet echt schokkend als niet precies op dat zelfde moment de hagel en onweer storm boven onze in de modder gezakte jeep was losgebarsten.
Daar zaten we.... sardientjes, konden niks doen terwijl de jeep heel langzaam steeds een beetje dieper de modder in verdween. Na 2 uur, het was ondertussen donker geworden, alle schoenen en sokken uitgetrokken, stonden we tot onze knieën in de ijskoude (temperatuur was ondertussen onder het nulpunt gezakt) modder tevergeefs proberend de jeep uit de modder te krijgen. Met werkelijk niemand of iets in de nabije omgeving zagen wij ons zelf al de hele nacht in de jeep zitten. Zou het aantal mensen toch nog tot een voordeel kunnen uitpakken.
Uiteindelijk gaf de gedachte aan een nacht in de middle of nothing ons net het laatste beetje `power` dat we nodig hadden om onszelf te bevrijden.Typisch dat precies op dat moment de hulptroepen arriveerden.
Het zouthotel, de warme douche en de kookkunsten van Nati maakte een heleboel goed.
Volgende ochtend – drie keer raden.... serieus vast komen te zitten, twee keer.
06.00 uur – vertrek zout hotel, vol goede moed.
06.30 uur – vast in de modder (15 minuten om eruit te komen)
07.00 uur– vast in de modder (30 minuten om eruit te komen)
Verder hadden we de daar opvolgende dagen een lekke band, de accu die het dagelijks een keer of 5 tot 10 begaf, de wielen die eens in de zoveel uur moesten worden vastgedraaid en geen bezine meer. Natuurlijk altijd wanneer we in het midden van helemaal niks waren en altijd zonder iemand in de buurt om ons uit de SHIT te halen.
We survived...we hadden een goed blik sardientjes.
Je vraagt je misschien af waarom doe je dit.
De zoutvlakten zijn adembenemend. Door de reflectie van de lucht in het water krijg je het gevoel op te stijgen. Na een paar uur is je oriëntatiegevoel compleet verdwenen, weet je niet meer of je van voor naar achter van links naar rechts of andersom rijdt en gaan aarde en lucht in elkaar op. Het landschap is enorm gevarieerd, ruig terrein, enorme cactussen, zout, zout, nog meer zout,woestijn,laguna`s vol flamingos, vulkanen, stoffige, rotsachtige bergpaden, geisers en met regelmatig ´bumpy` wegen.
Ok, je vraagt je nog steeds af waarom - het is anders!
Via San Pedro de Atacama afgezakt naar La Serena waar we na alle commotie weer eens heerlijk konden bijkomen op het strand.
Na 3 dagen zat er weer een kleurtje op en waren wij opgeladen om naar Santiago te gaan.
Na een stadswandeling, een rit met de kabelbaan, uitzicht over de stad en een heerlijke door ons zelf gekookte maaltijd, we kunnen het nog, waren we voor dit moment klaar met Santiago en doken we weer de bus in....
Watch out Buenos Aires, because we`ve got a little crush on you....
Na een lange (23 uur) vermoeiende busrit aangekomen in Buenos Aires. Een stad vol passie en levensgenieters. Het leven begint hier, wat ons momenteel wel aanstaat, niet voor 10.00 uur in de ochtend. Een kopje koffie en wat zoete hapjes om vervolgens met niet te veel haast de dag te beginnen. Wij konden ons hier weer helemaal overgeven aan een van onze passies.
Er wordt gekoffied, gebruncht, geluncht, geteat, gesnackt, gedineerd en gedronken. De gemiddelde parillada serveert je lappen vlees formaat biljarttafel, het bij iedereen bekende engeltje piest rijkelijk over je tong bij het drinken van de heerlijkste wijnen en de poteños dansen en flaneren tot in de vroege uurtjes om zich al deze geneugten des levens te kunnen blijven veroorloven...
Het begint er op te lijken dat wij feestjes ruiken. Deze keer met ons neus in het Buenos Aires Tangofestival gevallen. Een warme zomeravond, blote voetjes in het gras, twee uur lang met open mond naar Mariano Morales (schijnt één van de tango-iconen van Argentinië te zijn) en zijn orkest geluisterd. Tangoparen zwieren passioneel en vol vuur over het podium, bij het stadslied zong het gehele Argentijnse publiek uit volle borst mee. Na 3 keer het refrein hadden wij de tekst te pakken en lieten ons net als de Argentijnen volledig meeslepen door het moment.
De Tango had ons na 2 dagen volledig in haar ban en wij wilden meer. In Boca, een van de kleurrijkste wijken van Buenos aires, werden we opnieuw gegrepen door de klanken van de tango en brachten we een bezoekje aan het stadion van de held van Argentinië, Diego Maradona. s´Avonds in de donkere, smoky bar Sur opnieuw tango tot het moment dat we er zelf aan moesten geloven en we via de achterdeur de benen hebben genomen.
...en nog meer! Buenos Aires heeft één van de mooiste operagebouwen in de wereld. Helaas vanwege het zomerseizoen geen opera´s, maar wel een voorstelling van het Orcestra Filharmonica Buenos Aires - Tango in een klassiek jasje. Zo hadden we het mooiste tot de laatste avond bewaard. De violen, cello´s, piano en de bij de tango niet weg te denken trekzak gingen op de loop met onze emoties.
Wat een geweldige stad, wij snappen na 5 dagen heel goed waarom Wim lex en Maxima regelmatig deze kant op komen.
Helaas hebben we het Parijs van Zuid-Amerika alweer verlaten maar gaan we in Mendoza nog even nagenieten voor we weer terugkeren naar de Chileense stranden.
Veel sneeuw- en schaatsplezier in Nederland,
Alexander en Kim
-
28 Februari 2005 - 22:11
Patrick:
Bedankt voor het mailtje; verjaardag Isa was top! Foto's vertellen ook deze keer alweer bijna het hele verhaal: Super! Heel veel plezier nog. Nog 5.000.000 seconden te gaan ;-)) -
01 Maart 2005 - 08:33
Shirley:
Op de mooie foto's is goed te zien waarom jullie truck bleef steken in de modder. Wat een water! Wederom hebben jullie weer een mooi verhaal geschreven. Heel veel plezier nog en de groeten vanuit een koud Amsterdam. -
01 Maart 2005 - 08:54
Ilona:
Hi salty ones,
Very lawful to have some sweetness after so much salt. To enjoy life after having survived it.
Tango on!
hugs, Ilona -
01 Maart 2005 - 10:38
Pien:
Wat een ongelofelijke stories weer....Zuidamerikanen zijn echt nog tig keer erger dan Spanjaarden! Enne...jullie blijven er maar zo goed uitzien! kus -
01 Maart 2005 - 15:55
Dave En Dunja:
We krijgen geen genoeg van jullie verhalen!
Dikke kus,
Dave en Dunja -
01 Maart 2005 - 15:59
Lotje:
He schatjes,
ik vraag me inderdaad soms af...waarom doen jullie dit allemaal:wat een ellende in/met het sardientjesblik. Maar als ik dan de foto's zie en lees over de tango-ervaringen begrijp ik het helemaal. Wij zijn laatst ook naar een tangovoorsteling geweest en waren ook meteen verkocht..en dat was nog zonder dans en in een klein zaaltje in Amsterdam...kan me voorstellen hoe geweldig het dan daar moet zijn...Neem maar veel cd-tjes mee! Ga door met genieten en tot mails, dikke zoen Lotje -
01 Maart 2005 - 18:52
Rachel:
Bedankt voor jullie mooie verjaardagskaart!! Leuk!
Wat een verhaal toch met die jeep, jemig! Maar die tangomuziek en dans maakt het volgens mij weer helemaal goed, lijkt me prachtig! Goeie reis en dikke zoen! -
02 Maart 2005 - 17:24
Gerard Peelen:
Wat is dit toch een fantastische reis die jullie maken! Beeldende foto's, schitterend. Heel erg leuk om dit mee te beleven. -
02 Maart 2005 - 21:50
Riemke:
Wat een geweldige verhalen weer!! Lekker overleven met een onmogelijke jeep, goed verhaal.
Buenos Aires herken ik helemaal, ben er net in december geweest. Wat een stad he, fantastisch.
Groetjes, Riemke -
03 Maart 2005 - 20:29
Leen & Hannie:
weer thuis, na 5 weken portugal en inmiddels al jullie verhalen gelezen.Foto's geven veel extra, fijn om zo mee te kunnen reizen.Ben erg onder de indruk hoe jullie alles over-leven en beleven.Heb het goed samen, from deventer with love! L&H -
04 Maart 2005 - 21:02
Femke:
Kimmie,
Ik heb nog een lekker gerecht met sardientjes! Onthoud dat maar!
Trouwens een beebie is ook echt genieten. En afzien (poepen astie bloot ligt... plassen tijdens de babymassage, spugen met net schone kleren... etcetera) is soms ook genieten, dat maakt het onvergetelijk, toch? -
05 Maart 2005 - 09:33
Esmerij:
Kimmie, wat ben je lekker blond!!!! Veel liefs Esmerij -
05 Maart 2005 - 14:28
Hiddo:
Briljante avonturen en zeer zeker de moeite waard! -
09 Maart 2005 - 15:35
Bart:
Hoi Kim en Alexander,
Weer een heel mooi verhaal. De foto's kan ik helaas niet zien, maar dat ligt vast aan mij; jullie verhaal is beeldend genoeg!
Intussen is aan de Spoorlaan een baby-meisje geboren op 1 maart, haar naam is Noor! Geniet nog van de rest van jullie reis, voor je het weet is het voorbij. Groet, ook namens Barbara, Bart.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
